Του Μιχάλη Τσόχου
Το έχω γράψει ξανά στο παρελθόν, όχι με τόσο δηκτικό τρόπο, αλλά το έχω γράψει. Στον ΠΑΟΚ δεν αποδίδεται ο σεβασμός και το χειροκρότημα από τους αντιπάλους και από τους ουδέτερους για αυτό που έχει κάνει ως τώρα στο πρωτάθλημα. Αήττητος συνεχίζει και πάντα βρίσκει τρόπο να ξεπερνά κάθε αναποδιά, κάθε δυσκολία, κάθε έδρα και κάθε ομάδα που βρέθηκε στο δρόμο του.
Ναι ασφαλώς και έχουν υπάρξει ματς που δεν ήταν καλός, αλλά δεν έχει υπάρξει ματς που δεν ήταν αποτελεσματικός. Ξέρετε κάτι πιο σημαντικό από την αποτελεσματικότητα σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας. Και δεν είναι περιστασιακά αποτελεσματικός, δεν έτυχε μία, δύο, τρεις φορές, συμβαίνει πάντα, σε κάθε ματς, χωρίς καμία εξαίρεση. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου έχω βαρεθεί να ακούω ότι ο ΠΑΟΚ δεν παίζει καλά και είναι θέμα ενός δύο αγώνων να αρχίσει να παθαίνει τις ζημιές. Φτάσαμε στο Γενάρη και το αφήγημα παραμένει ίδιο. Μόνο που στο μεταξύ παίζει δεν παίζει καλά περνάει από παντού με νίκες, είναι στο +8 από τον δεύτερο και συνεχίζει…
Όταν αυτό συμβαίνει σε μία ομάδα που έχει 34 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα, όταν αυτό συμβαίνει και στην Τρίπολη χωρίς τον Πρίγιοβιτς, όταν η ωριμότητα με την οποία διαχειρίζονται καταστάσεις και αναποδιές σε αγωνιστικό επίπεδο είναι τέτοια, τότε αν δεν το αναγνωρίζεις και νομίζεις ότι είναι τύχη, σύμπτωση, κατά λάθος νίκες για πέντε συνεχόμενους μήνες, τότε λυπάμαι αλλά απέχεις πολύ από το να διακρίνεις την ποδοσφαιρική πραγματικότητα.
Ο ΠΑΟΚ δεν είναι μία σούπερ ομάδα χωρίς αγωνιστικά προβλήματα. Τουναντίον έχει αρκετά ζητήματα και για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι ακόμη πιο σπουδαίο αυτό που κάνει. Διότι καταφέρνει να κρύβει μέσα στο γήπεδο ή πιο σωστά στο ταμπλό αυτά τα αγωνιστικά προβλήματα. Για παράδειγμα μετά τον τραυματισμό και του Βέρνμπλουμ τόσο αργό και άνευρο άξονα είχαμε χρόνια να δούμε ακόμη και στον μη πρωταθλητή ΠΑΟΚ. Του στοιχίζει στην εικόνα των παιχνιδιών, όπως έγινε για παράδειγμα και στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα στην Τρίπολη, του στοίχισε αφάνταστα στην Ευρώπη, του στοίχισε και στην Πάτρα στο ματς με την Παναχαϊκή που έβλεπε τα τρένα να περνούν, εκεί όμως που κάνει focus, στους αγώνες του πρωταθλήματος δηλαδή, το πρόβλημα το μπαλώνει. Το λύνουν οι στόπερ, το λύνει ο Πασχαλάκης γιατί φτάνει μέχρι αυτόν το ζήτημα, πάντως το λύνει για έναν ολόκληρο χρόνο τώρα. Σε όλο το δεύτερο μισό της περσινής σεζόν και σε όλο το πρώτο της φετινής ο ΠΑΟΚ κάνει μόνο καλά αποτελέσματα…
Και τα κάνει γιατί έχει προσωπικότητα, γιατί έχει πάθος για να πετύχει, γιατί έχει συγκέντρωση στον στόχο και γιατί προσπαθεί να ξορκίσει ένα φάντασμα 34 ετών, κάνοντας ότι πιο απλό μπορεί να κάνει. Του τραβάει το σεντόνι. Για όλη αυτή τη συνέπεια, την διάρκεια, την προσήλωση, την αφοσίωση, την συγκέντρωση και την αποτελεσματικότητα ο ΠΑΟΚ αξίζει τον σεβασμό όλων…
Υ.Γ. Με ενόχλησε αφάνταστα. Κανονικά θα έπρεπε να είναι αυτό το πρώτο θέμα του blog και μετά όλα τα άλλα, δεν το έκανα όμως για να μην φανεί ότι αδικώ κι’ εγώ την προσπάθεια των παικτών του ΠΑΟΚ. Το πρωτάθλημα διακόπηκε για ένα μήνα επειδή κάποια καλόπαιδα χτύπησαν έξω από τον σπίτι του τον διαιτητή Τζήλο. Όλη η επικοινωνία του ΠΑΟΚ και των μέσων που ελέγχει ιδιοκτησιακά ο Σαββίδης ασχολήθηκαν και σωστά με το θέμα αυτό, ακόμη και σε υπερβολικό βαθμό θα μπορούσε να πει κάποιος και φυσικά δικαίως στάθηκαν και στις δημόσιες συμπεριφορές όλων αυτών που είπαν ή έγραψαν κάτι για τον Τζήλο πριν δεχτεί την επίθεση, θεωρώντας τους ηθικούς αυτουργούς ή έστω παρακινητές. Ακόμη και ο προπονητής και κάποιοι παίκτες του ΠΑΟΚ σχολίασαν και ορθώς με καυστικό τρόπο το πρόβλημα.
Ενα ημίχρονο μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος, δίμετροι άσβερκοι και σύσσωμος ο πάγκος του ΠΑΟΚ live on camera την πέφτουν στον επόπτη που ακύρωσε το γκολ του Μπίσεσβαρ και τον πάνε καροτσάκι με χυδαίες εκφράσεις και απειλές.
Δεν περίμενα ασφαλώς από αυτά τα μέσα ενημέρωσης να καυτηριάσουν αυτές τις εικόνες και αυτή την συμπεριφορά, δεν θα την είδαν τα παιδιά, δεν περίμενα καν να μην υπάρχει αυτή η συμπεριφορά, αλλά περίμενα για τα μάτια του κόσμου μία συγγνώμη και μία δικαιολογία “ξεφύγαμε πάνω στην ένταση του παιχνιδιού”. Δεν την είδα και άρα το θεωρώ κι’ αυτό ξεκάθαρο δείγμα bullying από τον ΠΑΟΚ προς τους διαιτητές. Με ενοχλεί εξίσου αυτό το bullying, όπως με ενοχλεί και το bullying όλων των υπολοίπων προς τον ΠΑΟΚ…
Πηγή: Gazzetta
