Επιλογή Σελίδας

Του Θάνου Σαρρή

Το γραμματοκιβώτιο στην οδό Μπάλινταρι Παρκ γέμιζε συχνά. Άνοιγε με λαχτάρα και οι φάκελοι σκίζονταν με γλυκιά προσμονή. Κάποια στιγμή, το συναίσθημα μετατράπηκε σε απογοήτευση. Ο μικρός Ρόι είχε κουραστεί να λαμβάνει αρνητικές απαντήσεις από τις ομάδες, στις οποίες έγραφε ζητώντας να δοκιμαστεί. «Είμαστε σίγουροι ότι καταλαβαίνετε πως λαμβάνουμε εκατοντάδες τέτοια γράμματα κάθε εβδομάδα», του έλεγαν. Αντίστοιχο περιεχόμενο είχε και ο φάκελος με τη σφραγίδα του Νότιγχαμ. Όμως ο σύλλογος στάθηκε τυχερός. Κανείς δεν πρόλαβε στα δύο χρόνια που πέρασαν να αντιληφθεί την προοπτική του παιδιού από το Κορκ. Ο Ρόι Κιν έχει ακόμα το γράμμα. Όταν ο σκαόυτ Νόελ ΜακΚέιμπ τον είδε είπε αμέσως στους υπεύθυνους: «φέρτε αυτό το παιδί στην Αγγλία πριν το κάνει κάποιος άλλος».  Ο Κιν μεγάλωσε σε μια περιοχή βαθιά επηρεασμένη από το κλείσιμο των εργοστασίων που είχαν την έδρα τους εκεί. Γνώρισε την ανεργία και τις δύσκολες, κακοπληρωμένες δουλειές. Στο δικό του μυαλό, η Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ ήταν εκείνη που τον έβγαλε από το βούρκο. Και της χρωστούσε τα πάντα.

Οι περισσότεροι θυμούνται τον σκληροτράχηλο Ιρλανδό με τον διάβολο στο στήθος και το περιβραχιόνιο περασμένο στο μπράτσο. Με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέκτησε επτά πρωταθλήματα και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο εμβληματικούς ποδοσφαιριστές της χρυσής περιόδου του Σερ Άλεξ. Όμως η καριέρα του Κιν δεν ήταν μόνο οι «Κόκκινοι Διάβολοι». Η ομάδα που τον σύστησε στο ποδόσφαιρο και ο προπονητής που έπαιξε με το μυαλό και την προσωπικότητά του, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα στο παιχνίδι και την ψυχή του. Ο Μάρτιν Ο’Νιλ είπε με κάθε επισημότητα ότι τον θέλει στο πλευρό του στην επιστροφή του ως προπονητής στην Νότιγχαμ Φόρεστ και άπαντες πλέον περιμένουν την απάντησή του.

Στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Ντάνιελ Τέιλορ με τίτλο Deep Into the Forest, αφιερωμένο στους θρύλους των Ρεντς του Νότιγχαμ, υπάρχει η μαρτυρία του Mπράιαν Λόους, παίκτη της Φόρεστ από το 1988 μέχρι το 1994. Το ντεμπούτο του Κιν με τους Tricky Trees έγινε στις 28 Αυγούστου 1990. Ο Λόους θυμάται: «Κανείς δεν ήξερε ποιος είναι. Ο Κλάφι συνήθιζε να φέρνει νέα παιδιά για να φορούν τη φανέλα. Του είπε: “Ρόι, πήγαινε να φορέσεις αυτή τη φανέλα να δούμε πώς είσαι”.  Ο Ρόι τη φόρεσε και ο Κλαφ του είπε: “Ρόι, είσαι φανταστικός! Να σου πω, συνέχισε να τη φοράς. Παίζεις”. Εμείς αρχίσαμε να γελάμε, γιατί σκεφτήκαμε ότι ο Κλάφι τον κοροϊδεύει. Τότε είπε: “Όχι, παίζει. Λόυοσι, πρόσεχε τον, παίζει δεξιά”. 

Πήγα και του είπα: “Ποιο είναι το όνομά σου γιε μου;” “Ρόι”, απάντησε. “Άκουσε Ρόι, θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω όσο μπορώ”. Όμως δεν υπήρχε φόβος μέσα του. Ο Τζον Μπαρνς έπαιζε αριστερά για τη Λίβερπουλ και ο Ρόι τον… πλάκωσε. Ο Μπαρνς γύρισε στον Ρόι και του είπε: “Ποιος στο διάολο νομίζεις ότι είσαι”; “Fuck off”, απάντησε ο Κιν. Είπα στον εαυτό μου ότι θα γίνει αστέρι». 

Έχοντας γνωρίσει την απόρριψη στο ποδόσφαιρο και κουβαλώντας τα βιώματα της σκληρής εργατιάς, ο Ρόι Κιν δεν είχε ως επιλογή την αποτυχία. Κατάλαβε από την πρώτη στιγμή ότι μια ιδιοφυΐα σαν τον Μπράιαν Κλαφ ήταν για εκείνον ευλογία, προκειμένου να εξελιχθεί αγωνιστικά και πνευματικά. Άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι με τη Σαουθάμπτον “ανάγκασε” με την αυταπάρνησή του τον κόσμο να του χαρίσει ένα ειλικρινές standing ovation όταν έγινε αλλαγή. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θυμάται το πρώτο του παιχνίδι κόντρα στην μετέπειτα ομάδα του, στο Οld Trafford, μόλις τέσσερις βδομάδες μετά το ντεμπούτο του με τη Φόρεστ: «Το παιχνίδι ξεκίνησε, η μπάλα πήγε πίσω στον Μπράιαν Ρόμπσον και ο Κιν τον συνέτριψε. Tι αγένεια, να έρχεται κάποιος στο Old Trafford και να πέφτει έτσι πάνω στον Ρόμπο! Σημείωσα τότε στο μυαλό μου ότι πρέπει να φέρουμε αυτό το παιδί στο Μάντσεστερ».

Κι όμως, ο «τρελός» Ιρλανδού με το γυαλισμένο μάτι και τα φονικά τάκλιν μπήκε σε καλούπια στο Νότιγχαμ. Και η αιτία δεν ήταν άλλη από τον Μπράιαν Κλαφ. Ο πάντα έτοιμος να αντιδράσει σε όλους και σε όλα Ρόι δέχθηκε να καθαρίσει χωρίς παράπονο τα λασπωμένα από τη βόλτα του σκύλου παπούτσια του Κλάφι. Δεν είπε τίποτα όταν ο Κλαφ, αντί να του δώσει συγχαρητήρια για το γκολ που πέτυχε στα προημιτελικά του Κυπέλλου το 1991 με τη Νόριτς, απείλησε ότι θα τον πουλήσει στο τσίρκο λόγω του πανηγυρισμού του. Δεν αντέδρασε ούτε όταν τον υποδέχθηκε στα αποδυτήρια με μια μπουνιά, μετά από γύρισμα στον τερματοφύλακα που οδήγησε σε γκολ σε ένα ματς με την Κρίσταλ Πάλας, ουρλιάζοντας «μην γυρίζεις την μπάλα στον τερματοφύλακα». Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Ιρλανδός ουσιαστικά του έδωσε δίκιο, τονίζοντας ότι μολονότι σήμερα αν το έκανε κάποιος προπονητής θα απολυόταν, τότε ήταν αλλιώς.

Ο Ρόι Κιν που έχασε 29 ματς λόγω τιμωρίας στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν απόβλήθηκε ποτέ στη Φόρεστ. «Η συμβουλή του Μπράιαν Κλαφ πριν από τα περισσότερα ματς ήταν: Παίρνεις τη μπάλα και την πασάρεις σε έναν άλλον που φοράει κόκκινη φανέλα. Πραγματικά αυτό προσπαθούσα να κάνω στη Φόρεστ και την Γιουνάιτεντ. Να δίνω πάσα και να κινούμαι. Και έκανα ολόκληρη καριέρα από αυτό», έλεγε. «Μιλάμε για τον αθλητισμό, όμως πάνω από όλα ήταν καλός άνθρωπος», είχε δηλώσει δείχνοντας ότι μέσα στη συχνά παρεξηγήσιμη συμπεριφορά του gaffer, αναγνώριζε τις αξίες που τον συνόδευαν σε όλη την πορεία της ζωής του. Άλλωστε, ο Κιν στην αυτοβιογραφία του είχε γράψει ότι βάζει τον Κλαφ μπροστά από τον Φέργκιουσον, προσθέτοντας ότι η ζεστασιά που εξέπεμπε ήταν γνήσια.

«Δεν είχε σημασία αν έπαιρνε 5 λίρες ή 5.000, ήξερες ότι ο Ρόι θα τα δώσει όλα», προσθέτει ο Λόους για τον παίκτη που έσπασε το βρετανικό ρεκόρ με τα 3.5 εκατομμύρια λίρες που έφερε στη Φόρεστ το 1993, όντας παίκτης της χρονιάς στη σεζόν του υποβιβασμού. Την πρώτη φορά που επέστρεψε ως αντίπαλος, δύο χρόνια αργότερα, αποδοκιμάστηκε έντονα. Δεν του άξιζε. Όπως δεν του αξίζει να τον θυμούνται για τις στιγμές που ξέφευγε εκτός γηπέδου, απόρροια του αλκοόλ που όποτε αναμιγνυόταν με το αίμα του τον μετέτρεπε σε πραγματικό διάβολο. Μέσα στο χορτάρι ο Κιν ήταν αλλιώς. Έδινε τα πάντα και άκουγε πιστά τον σπουδαιότερο προπονητή που γέννησε το αγγλικό ποδόσφαιρο. Και όσοι φέρνουν στο μυαλό τους ως πρώτη εικόνα από εκείνον το δολοφονικό μαρκάρισμα στον Χάγκελαντ, αξίζει να μάθουν ότι κάποτε, τις πρώτες του μέρες μακριά από τη Φόρεστ, επισκέφτηκε στο Κορκ ένα παιδί που ζούσε τις τελευταίες του ώρες λόγω καρκίνου. Έκατσε μαζί του για ώρες και του χάρισε τη φανέλα της εθνικής Ιρλανδίας. Αυτή η φανέλα συνόδευσε τον πιτσιρικά στην τελευταία του κατοικία…

Πηγή: Gazzetta – Planet Football

Pin It on Pinterest

Shares
Share This