Της Βάσως Πρεβεζιάνου
Στη γειτονιά της Μαφαλάλα, στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης γεννήθηκε. Ο πατέρας του Λαουρίντο Αντόνιο Φερέιρα ντα Σίλβα ήταν λευκός από την Ανγκόλα και εργαζόταν στους σιδηροδρόμους. Η Ανισέμπι Ελίσα ήταν η μητέρα του, μαύρη Μοζαμβικανή. Tέταρτο παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας, είδε τον πατέρα του να πεθαίνει από τέτανο όταν ο Εουσέμπιο ήταν 8 χρόνων.
Στους δρόμους της Μαφάλα κλώτσησε για πρώτη φορά μπάλα. Ήταν μια αυτοσχέδια, αυτή που έφτιαχναν με παλιές κάλτσες, τις οποίες μάζευαν γι’ αυτό το σκοπό τα παιδιά στη γειτονιά. Έκαναν και μια ερασιτεχνική ομάδα. Ήταν οι «Brasileros», παιδιά που είχαν είδωλο τους παίκτες της σπουδαίας «σελεσάο» της δεκαετίας του 1950. Ο Εουσέμπιο είχε βάλει στόχο στο μυαλό του να κερδίσει μια θέση στην Γκρούπο Ντεπορτίβο ντε Λοουρένσο ντε Μάρκες, καθώς οι καλύτεροι παίκτες της κέρδιζαν μια θέση στη Μπενφίκα. Χρειάστηκε να δοκιμάσει αρκετές φορές μέχρι να τα καταφέρει, αν και στα 15 του θα μπορούσε να πάει στην Ιταλία για λογαριασμό της Γιουβέντους.
«Όταν ήμουν 15, η Γιουβέντους ήθελε να με αποκτήσει, επειδή ένας από τους σκάουτερ της, ο οποίος ήταν ένας διάσημος Ιταλός τερματοφύλακας της, με είδε και τους είπε ότι υπήρχε ένα αγόρι με δυναμική, που θα ήταν καλό να εκμεταλλευτούν. Η Γιουβέντους έκανε πρόταση αλλά η μάνα μου ποτέ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα από κανέναν» θα πει ο ίδιος θυμούμενος τι είχε συμβεί.
Το 1961 είναι πια 19 και η φήμη του έφτασε στην Πορτογαλία. Αυτή τη φορά η Ανισέμπι Ελίσα δεν θα έχει αντίρρηση και ο γιος της θα μπει στο αεροπλάνο για την Ευρώπη. Πήγαινε για να υπογράψει στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Ο προπονητής της Μπενφίκα, Μπέλα Γκούτμαν, όμως, είχε άλλη άποψη. Οργάνωσε το σχέδιο… απαγωγής του Εουσέμπιο, ο οποίος ταξίδεψε με το επώνυμο Μαλούσο και παρέμεινε κρυμένος σε ένα σπίτι στο Αλγκάρβε, μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Λισαβόνα, μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Ο Εουσέμπιο έγινε παίκτης της Μπενφίκα έναντι 7.500 λιρών.
Επί 14 χρόνια υπηρέτησε πιστά τη μεγάλη αγάπη του. Βοήθησε τους «Αετούς» να κατακτήσουν 10 πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα. Αναδείχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 1965, πρώτος σκόρερ στο Πάγκοσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966, ενώ πέτυχε 41 γκολ σε 64 παιχνίδια με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας. Επί δέκα συνεχόμενες χρονιές (1964-1973) ήταν πρώτος σκόρερ του πορτογαλικού πρωταθλήματος.
Ποια ήταν, άραγε, η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του; Στις 2 Μαΐου 1962 η Μπενφίκα αντιμετώπισε τη Ρεάλ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στο «Ολυμπίακό Στάδιο» του Άμστερνταμ ο Εουσέμπιο ήταν αυτός που σφράγισε τον τίτλο. Οι Πορτογάλοι ήταν πίσω στο σκορ με 2-0 (ο Πούσκας είχε σκοράρει δις για τη Ρεάλ), ισοφάρισαν, ο Ούγγρος σκόραρε και πάλι και τότε ο «μαύρος πάνθηρας» βρήκε δύο φορές δίχτυα και χάρισε το τρόπαιο στην ομάδα του. Στον τελικό του 1965 κόντρα στην Ίντερ, η Μπενφίκα του Εουσέμπιο έφυγε ηττημένη. Το 1968 ο επιθετικός της Μπενφίκα κατέκτησε το Χρυσό Παπούτσι του πρώτου σκόρερ στην Ευρώπη, κάτι που επανέλαβε και πέντε χρόνια αργότερα.
Ο Εουσέμπιο ήταν πια γνωστός στην Ευρώπη και το 1966 είχε έρθει η ώρα να τον μάθει όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Στο Μουντιάλ της Αγγλίας, η Πορτογαλία ήταν στον ίδιο όμιλο με τη Βραζιλία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία και τερμάτισαν πρώτοι. Στα προημιτελικά έπαιξαν με τη Βόρεια Κορέα και βρίσκονται πίσω στο σκορ με 3-0 μόλις στο 25ο λεπτό. Ο Εουσέμπιο πετυχαίνει τέσσερα γκολ και απλά αφήνει τον Ζοσέ Αγκούστο να διαμορφώσει το τελικό 5-3. Στα ημιτελικά θα παίξουν με τους διοργανωτές Άγγλους, οι οποίοι θα επικρατήσουν 2-1 χάρη στα γκολ του Μπόμπι Τσάρλτον. Ο Εουσέμπιο θα βάλει το γκολ της τιμής, ενώ θα σκοράρει και στη νίκη με 2-1 επί της Σοβιετικής Ένωσης στον μικρό τελικό. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.
Πολλοί τραυματισμοί τον ταλαιπώρησαν (υποβλήθηκε σε έξι επεμβάσεις μηνίσκου), η καριέρα του άρχισε να φθίνει. Περιπλανήθηκε στις ΗΠΑ και στο Μεξικό και πια το 1979 αποφάσισε να σταματήσει. Στα χρόνια που έπαιξε μπάλα ήταν ένας επιθετικός βγαλμένος από τον 21ο αιώνα. Ήταν ένας εξαιρετικός αθλητής, έτρεχε τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα σε ηλικία 16 ετών), ήταν απίστευτα εκρηκτικός, έκανε ντρίμπλες, ήταν καλός στο εναέριο παιχνίδι και είχε ένα καταπληκτικό δεξί πόδι.
Στις 3:30, ξημερώματα Κυριακής 5 Ιανουαρίου 2014, ο «μαύρος πάνθηρας» ξεψύχησε. Τον πρόδωσε η καρδιά του. Ήταν 72 χρόνων. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου έμεινε πιο φτωχός. Ο Πελέ, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ο Ντιέγο Μαραντόνα, κάθε ποδοσφαιρόφιλος σε όλο τον κόσμο έστειλε τα συλληπητήριά του. Ο Εουσέμπιο πέρασε στην αιωνιότητα. Με τα κατορθώματά του κέρδισε την αθανασία…
«Θα ήθελα να πεθάνω στο Ντα Λουζ» έλεγε. Το άψυχο κορμί του βρέθηκε στον τόπο που δοξάστηκε. Η ιαχή «Τu és o nosso rei, Eusébio!» (Εσύ είσαι ο δικός μας βασιλιάς, Εουσέμπιο) δονούσε το γήπεδο. Στη συνέχεια περιπλανήθηκε στους δρόμους και στα σοκάκια της Λισαβόνας. Και η ψυχή του πήγε να βρει τον Λαουρίντο και την Ανισέμπι.
Πηγή: Sport DNA
