Του Νίκου Παπαδογιάννη
Οι λεονταρισμοί κλειδώθηκαν μέχρι νεωτέρας στο συρτάρι με τα φάρμακα εσωτερικής χρήσης και ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να βγει στην Ευρώπη για να παίξει το ματς της χρονιάς, χωρίς τον κορυφαίο παίκτη του και με χαμηλό βαρομετρικό να σκεπάζει τον ουρανό.
Οι μεμψίμοιροι φοβήθηκαν συντριβή από την Εφές, οι αισιόδοξοι περίμεναν αντίδραση ποτισμένη με πείσμα και η εικόνα του γηπέδου σταμάτησε τη βελόνα κάπου στη μέση.
Οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάστηκαν ανώτεροι του αναμενομένου στο παλαιόθεν δικό τους Σινάν Ερντέμ, ίσως επειδή κατέβηκαν για να παίξουν μπάσκετ χωρίς να αναζητούν εχθρούς και εύκολα άλλοθι.
Είτε δίκαιο έχουν στις διαμαρτυρίες για τις εγχώριες διαιτησίες είτε άδικο, η μανία καταδίωξης ποτίζει τα αποδυτήρια και καταρρακώνει την ψυχολογία μίας ομάδας μαθημένης (όχι μόνο σε γκρίνια, αλλά και) σε μεγαλεία.
Το ίδιο σύνδρομο που κατέστρεψε την περυσινή ευρωπαϊκή σεζόν του Παναθηναϊκού απειλεί να εκτροχιάσει τον φετινό Ολυμπιακό, όχι μόνο μέσα αλλά και έξω από τα ελληνικά σύνορα.
Οι παίκτες του Μπλατ μπορεί να εμφανίστηκαν αποφασιστικοί και σοβαροί στο κρίσιμο ντέρμπι με την 4η της κατάταξης Εφές, αλλά στην πρώτη αναποδιά κατέβασαν τα όπλα και συμβιβάστηκαν με τη σκέψη μίας ακόμη ήττας.
Δυστυχώς για τον φετινό Ολυμπιακό, η πραγματικότητα καθρεφτίζεται πιστότερα από το συντριπτικό 48-31 των τελευταίων 25 λεπτών, παρά από το περήφανο 27-34 που έγραψε το ταμπλό στα μισά της α’ περιόδου.
Αν ο Ολυμπιακός κυριάρχησε επί 14-15 λεπτά, το οφείλει στην επιτυχία με την οποία έπαιξε την άμυνα με συνεχείς αλλαγές στο πρώτο ετάπ του παιχνιδιού.
Οι Τούρκοι σημάδεψαν τα mismatch με επιμονή ομάδας (όχι Αταμάν, αλλά) Ομπράντοβιτς, ωστόσο οι πολυάριθμες «κόκκινες» νίκες σε δύσβατα τετ-α-τετ ξεχαρβάλωσαν την Εφές: Μιλουτίνοβ στον Σίμον, Παπανικολάου στον Ντάνστον, ΛεΝτέι στον Μίτσιτς, Ουίλιαμς-Γκος στον Μότουμ, ακόμα και Βεζένκοφ στον Λάρκιν.
Οι δυναμικές άμυνες μετουσιώθηκαν σε αποτελεσματική επίθεση πρώτου και δεύτερου χρόνου, αρχικά στο ψαχνό με τους 17 γρήγορους πόντους των δύο σέντερ και του Βεζένκοφ, αργότερα με κάποια τρίποντα.
Αλλά οι Τούρκοι βρήκαν ισορροπία όταν ψήλωσαν κάπως το σχήμα τους για να μπαλώσουν την κραυγαλέα αδυναμία τους στα ριμπάουντ και περίμεναν υπομονετικά το ξύπνημα των Μίτσιτς, Λάρκιν.
Ο Εργκίν Αταμάν είχε στο παρκέ δύο και συχνά τρεις δημιουργούς, ο Ντέιβιντ Μπλατ ούτε έναν. Ουσιαστικά, η αφλογιστία του άποντου ως το 62-51 Πρίντεζη του έδωσε τη χαριστική βολή.
Στο δεύτερο μισό του αγώνα (και ιδίως όταν φορτώθηκε με φάουλ ο ενοχλητικός για τον αντίπαλο Ουέμπερ), ο Ολυμπιακός ήταν ο γνωστός φετινός Ολυμπιακός, μία ομάδα άνευρη, με μαλακή καρδιά, μέτρια σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς.
Ακόμα και τα ριμπάουντ, που συνήθως αποτελούν κορώνα στο κεφάλι του, τον πρόδωσαν στην τελική ευθεία του αγώνα: 10-20 στο πρώτο μέρος, 16-14 στο δεύτερο.
Ο όψιμος οίστρος του Πρίντεζη κατέβασε τη διαφορά στους 3 πόντους, 62-59 στο 35’, αλλά οι επόμενοι 6 πόντοι σημειώθηκαν μέσα από την καρδιά της ελληνικής ομάδας και αποκατέστησαν τις ισορροπίες.
Ο Λάρκιν έδωσε δύο έτοιμα λέι-απ στον Ντάνστον, ο Μερμάν έβαλε άλλο ένα με επιθετικό ριμπάουντ και οι παλιοσειρές μείναμε να ψάχνουμε πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός είχε έναν μπλοκέρ στη μηχανή του.
Κάποιον που να αλλοιώνει το σουτ του αντιπάλου, βρε αδερφέ, έστω δίχως να αγγίζει τη μπάλα.
Μετά την αποψινή ήττα, η τετράδα αποτελεί όνειρο εαρινής νυκτός, ενώ και η 5η θεση σιγά σιγά απομακρύνεται. Ο Ολυμπιακός θα τερματίσει εκτός απροόπτου κάπου ανάμεσα στις 6η-8η, οπότε θα πέσει στα νύχια της Φενέρ ή της Ρεάλ ή της ΤΣΣΚΑ.
Προτού όμως παραγγείλει στον ράφτη τη στολή του καμικάζι για τον Απρίλιο, καλά θα κάνει να κοιτάξει και πίσω του, διότι τα όρνεα βάλθηκαν να αναπνέουν στον σβέρκο του και είναι πολλά.
Η απόσταση που τον κρατάει μακριά από την ξορκισμένη 9η θέση είναι πλέον μικρότερη από αυτή που τον χωρίζει από την 4η.
Πηγή: Gazzetta
