Του Γιάννη Σερέτη
Απογοητεύτηκαν πολύ οι φίλοι του Ολυμπιακού μετά τον αποκλεισμό από την Ντινάμο Κιέβου. Οι περισσότεροι περίμεναν πρόκριση, παρά το 2-2 του πρώτου ματς, στο οποίο ουσιαστικά οι Ερυθρόλευκοι με τις επιλογές του Μαρτίνς και με τις ολιγωρίες των παικτών έχασαν τη μεγάλη ευκαιρία τους για πρόκριση στους “16”.
Λογική η πίκρα και η απογοήτευση. Η Ντινάμο δεν είναι ούτε Τσέλσι, ούτε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όμως – από την άλλη πλευρά – ο Ολυμπιακός στους “32” του Europa League έχει αποκλειστεί από Λεβάντε, Άντερλεχτ, Ντνίπρο (την οποία άπαντες υποτιμούσαν, αλλά είχε φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης). Ναι, λοιπόν, να στενοχωριούνται όλοι. Ναι, να πικραίνονται. Οπαδοί, παίκτες, προπονητικό τιμ, ακόμη και ο Κριστιάν Καρεμπέ που προσπαθούσε σωστά με διαδοχικές δηλώσεις του να βάζει ψηλά τον πήχη (για τον τελικό του Μπακού), να “ερεθίζει” τον αγωνιστικό εγωισμό, να κρατά το φρόνημα όλων ψηλά σε στιγμές απογοήτευσης στο πρωτάθλημα και να φορτώνει με θετικά ιόντα την ατμόσφαιρα στον Ρέντη. Ναι στη στενοχώρια – όχι στην απογοήτευση.
Οι δυο “καθαρές νίκες” που είχε ζητήσει ο Βαγγέλης Μαρινάκης μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα δεν επιτεύχθηκαν. Ήρθε μόνο – με αναπάντεχο τρόπο, αλλά ήρθε – ο θρίαμβος επί της ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός, ωστόσο, δεν απέτυχε εφέτος στην Ευρώπη. Ούτε πέτυχε βέβαια. Αλλά δεν δικαιολογούνται τα κατεβασμένα κεφάλια! “Καθάρισε” μέσα – έξω την Ντουντελάνζ, έχασε ευκαιρίες μέσα – έξω με τη Μπέτις, ηττήθηκε από ένα δεκάλεπτο στο Μιλάνο, πήρε ιστορική πρόκριση επί της πιο επιτυχημένης ιταλικής ομάδας στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από μια ομάδα που σφύζει από ταλέντο και ενέργεια κι ας διαθέτει άσημους στην πλειονότητά τους παίκτες.
Στο club πρέπει να επικρατήσει η λογική του “πάμε για δυο επιτυχίες, δεν καταστραφήκαμε” που εξωτερίκευσε ο Μαρινάκης μετά το τέλος του πρωταθλήματος στην Τούμπα. Όχι το “δεν κάναμε πάλι την υπέρβαση”. Αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο στα δύσκολα είναι να κρατηθείς. Και ο Ολυμπιακός έχει πολλά εφέτος, από τα οποία μπορεί να κρατηθεί.
ΤΑ “ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ” ΤΟΥ
– Στήριξε τον προπονητή του, παρότι δεν νικούσε στα ντέρμπι και ήταν από την αρχή της σεζόν πίσω από τον ΠΑΟΚ. Κι ας τον… έσωσε ο Μάνος με εκείνο το γκολ στο 90′ επί του Απόλλωνα στην 8η αγωνιστική, λίγες ημέρες μετά την ήττα στο Ηράκλειο από τον ΟΦΗ.
– Σταδιακά έχτισε ποδοσφαιρική ταυτότητα. Όταν ανοίγεις την τηλεόραση πλέον να δεις Ολυμπιακό ή τον παρακολουθείς στο γήπεδο, ξέρεις τι θα δεις! Με τα καλά του και τα στραβά του! Ακούγεται τόσο “αδιάφορο”, αλλά χρειάζεται πολύ χρόνο για να φτάσει μια ολοκαίνουρια ομάδα σ’ αυτό το επίπεδο.
– Επίσης σταδιακά βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς. Τι σχέση έχει ο Ολυμπιακός που δεινοπαθούσε εναντίον Αστέρα, Πανιωνίου, ΟΦΗ και Απόλλωνα με την ομάδα που άρχισε τις τριαρο-τεσσάρες;
– Βρήκε ξένους παίκτες που έχουν κίνητρα, κέφι, δίψα. Σχεδόν όλοι τους! Ναι, πήρε και τον Τουρέ: ότι είχε το σθένος να παραδεχθεί τόσο γρήγορα το λάθος του και να μην τον αφήσει να κάνει άνω – κάτω τα αποδυτήρια και το κλαμπ (με συμπεριφορές ή δηλώσεις), είναι κι αυτό θετικό σημάδι αλλαγής.
– Παρουσίασε έναν καταπληκτικό σε μεγάλο διάστημα της σεζόν Φορτούνη, ο οποίος έχει βελτιωθεί σε όλους τους τομείς (δύναμη, εκρηκτικότητα, ταχύτητα αποφάσεων/επιλογών, εκτέλεση, ομαδικότητα, οξύνοια).
– Παρότι άλλαξε πάρα πολλούς ξένους, ενίσχυσε το ελληνικό στοιχείο. Με Τοροσίδη, Λάζαρο και Μπουχαλάκη, με Τσιμίκα και Κούτρη, τώρα και με Μασούρα που θα κάνει πράγματα και θαύματα αν του δοθεί χρόνος συμμετοχής και εμπιστοσύνη. Μπορεί, πλέον και ένας πιτσιρικάς οπαδός να βρει σημεία αναφοράς πέραν του Φορτούνη και να “δεθεί” μαζί τους.
– Το σημαντικότερο: κέρδισε ξανά τους οπαδούς του. Όχι τους “οργανωμένους”. Αυτή η μερίδα οπαδών είναι – σε κάθε ομάδα – η πιο πιστή. Θα είναι πάντα εκεί, με τα πολλά καλά της και τα πολλά άσχημά της. Κέρδισε όλους τους υπόλοιπους που είχε χάσει! Είτε φέρνοντάς τους πάλι στο γήπεδο, είτε καθηλώνοντάς τους μπροστά στον τηλεοπτικό δέκτη τους. Κέρδισε το ενδιαφέρον τους, αυτό που είχαν χάσει.
“ΕΞΥΓΙΑΝΘΗΚΕ” ΚΙ ΑΣ… ΒΡΙΖΕΙ ΤΗΝ “ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ”
Σε τελική ανάλυση – είτε ο Ολυμπιακός σηκώσει το Κύπελλο, είτε το χάσει – η εφετινή σεζόν του είναι επιτυχημένη. Ενα Κύπελλο περισσότερο – ένα λιγότερο – δεν θα του κάνει τη διαφορά στην ιστορία του. Ούτε θα του αλλάξει την εφετινή ζωή και πορεία του. Απλώς θα γλυκάνει ή θα πικράνει το τέλος της.
Η σεζόν είναι επιτυχημένη ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος το σημείο εκκίνησής του το καλοκαίρι. Για κάθε “κανονική” ομάδα σε “κανονικό” ποδοσφαιρικό περιβάλλον, θα θεωρούνταν από όλους επιτυχημένη. Με θετικά πρόσημα, με πρόοδο. Είναι, όμως, “κανονική” ομάδα ο Ολυμπιακός; Ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του.
Η δική μας είναι ότι παρότι ως κλαμπ εναναντιώνεται στη λέξη “εξυγίανση” εδώ και δύο χρόνια, η ομάδα εξυγιάνθηκε εφέτος σε πολλά επίπεδα, κι ας έχασε δεύτερο σερί τίτλο. Και γι’ αυτό έχει πολλούς λόγους να χαμογελά για το μέλλον, να κάνει ωραία πλάνα για το καλύτερο και όχι να μεμψιμοιρεί και να σιχτιρίζει για την κακή του τύχη, την “ανάποδη” διαιτησία ή τις επιλογές του κόουτς και τις απροσεξίες ορισμένων παικτών. Η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη για τον Ολυμπιακό αν διατηρήσει τους βασικούς άξονες της ποδοσφαιρικής λογικής στην οποία θεμελίωσε την τρέχουσα σεζόν του.
Πηγή: Sport 24
