Επιλογή Σελίδας

Του Αντώνη Καρπετόπουλου

Δεν έχει καμία σημασία να συζητά κανείς για το ματς ΠΑΟΚ – Πανιώνιος σαν να πρόκειται για ένα κανονικό ματς ποδοσφαίρου: μόνο τέτοιο δεν ήταν. Κανονικό ματς ήταν το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα, όπου η Μπάρτσα του Βαλβέρδε έδωσε ένα μάθημα πραγματισμού και αποτελεσματικότητας στους Μαδριλένους: είχε τακτική, είχε πρωταγωνιστές και είχε και ένα διαιτητή, όχι αλάνθαστο, (τέτοιος δεν υπάρχει πουθενά… ), αλλά όχι προβλέψιμο – το αντίθετο δηλαδή από όσα είδαμε στην Τούμπα. Στην Τούμπα βλέπεις τις φάσεις και γελάς. Άλλοι εξισώνουν μια φάση που ζητάει πέναλτι ο ΠΑΟΚ στο πρώτο εικοσάλεπτο με ένα πέναλτι που δόθηκε κι έκρινε μια πρόκριση. Αλλοι λένε ότι στη φάση του γκολ του 3-2 ο Ακπομ κλωτσάει τον Κότνικ κανονικά, άλλοι παρατηρούν ότι στο περίφημο πέναλτι, τουλάχιστον τέσσερις παίκτες του ΠΑΟΚ που βλέπουν τη φάση δεν ζητάνε το παραμικρό: σηκώνει τα χέρια μόνο ο Μίσιτς που σουτάρει – το κάνει μάλλον από συνήθεια. Το πέναλτι το δίνει η βοηθός Κορουμπίλια, αλλά το ποιος το δίνει δεν έχει καμία σημασία: για την ακρίβεια καμία συζήτηση φάσεων δεν έχει σημασία. Διότι πρώτον το πέναλτι το περίμενε όποιος έβλεπε το ματς και δεύτερον είναι απολύτως βέβαιο ότι κάτι τέτοιο καμία Κουρουμπίλια και κανένας Σκουλάς δεν θα το έδιναν στο Πανιώνιο. Ως εκ τούτου δεν μιλάμε για διαιτητές: μιλάμε για σκηνοθέτες με σφυρίχτρες και σημαιάκια, που μετέτρεψαν ένα ακόμα ματς σε κωμωδία με προβλέψιμο φινάλε. Σε φαρσοκωμωδία για την ακρίβεια.

  

Μια απλή διαφορά

Η διαφορά της κωμωδίας με την φαρσοκωμωδία είναι απλή. Η κωμωδία βασίζεται στο λόγο, απαιτεί κείμενο που να προκαλεί το γέλιο – θέλει, ας πούμε, ένα συμπαθέστατο πρωταγωνιστή σαν τον Ρασβάν Λουτσέσκου που μπορεί με τις δηλώσεις του να κάνει τον κόσμο να γελάει: το κανε και χθες. Η φαρσοκωμωδία στηρίζεται συνήθως στην γελοιοποίηση ατόμων προς διασκέδαση των υπολοίπων με τη χρήση περιστατικών: το χθεσινό ήταν φαρσοκωμωδία από τις σπάνιες. Ακόμα κι ο τρόπος που τελείωσε το ματς, (με τον Πανιώνιο να αρνείται να κάνει σέντρα και τον διαιτητή να σφυρίζει τη λήξη του στο 118΄), παραπέμπει σε φάρσα: ο Σκουλάς και οι συν αυτώ αυτογελοιοποιούνται και συγχρόνως γελοιοποιούν και το ποδόσφαιρο. Αλλά, άθελά τους, προσφέρουν και μια σπάνια υπηρεσία: εξευτελίζουν όλο το θίασο των εξυγιαντών, αλλά και την ίδια την ρητορική της εξυγίανσης. Ποτέ κανείς δεν το έκανε τόσο φανερά και οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε. Μαζί με τον Φωτιά, που στο ματς Ολυμπιακός – ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη αρνήθηκε στον Ολυμπιακό ένα πέναλτι προκαλώντας το γέλιο του σύμπαντος, ο Σκουλάς και η Κουρουμπίλια (και όποιος άλλος εμπλέκεται…) δίνουν μια παράσταση απερίγραπτης γελοιότητας, που κάνει και την περίφημη εξυγίανση μια κορυφαία φάρσα: ποτέ κάτι που διαφημίστηκε τόσο πολύ δεν εξευτελίστηκε τόσο γρήγορα. Να ναι καλά οι άνθρωποι.

Μια ένσταση που ακούω  

Υπάρχει σε όλα όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μια ένσταση που την ακούω συχνά. Ο Ολυμπιακός λένε έκανε χειρότερα, πρέπει τώρα να παίρνουν σφυρίγματα και οι άλλοι και στο φινάλε μόλις άρχισαν οι άνθρωποι- δεν τα παίρνανε και για είκοσι χρόνια. Αφήνοντας κατά μέρους τη λογική, (γιατί η λογική λέει πως κλέφτης είσαι είτε ληστεύεις μια τράπεζα είτε είκοσι), αναρωτιέμαι γιατί τότε όλοι αυτοί έριχναν στον Ολυμπιακό το ανάθεμα για χρόνια, όταν το όνειρό τους ήταν να κάνουν ακριβώς τα ίδια και χειρότερα: γιατί τον έβριζαν και δεν έλεγαν «ζηλεύω»; Δεν καταλαβαίνω επίσης τι φταίει ο Πανιώνιος. Έπαιρνε είκοσι χρόνια το πρωτάθλημα κι αποφάσισαν να του στερήσουν το δικαίωμα να διεκδικήσει το κύπελλο; Η τον τιμωρούν γιατί πήγε στην Τούμπα και προσπάθησε να πάρει αποτέλεσμα; Κι αν ισχύει το δεύτερο στο όνομα ποιας δικαιοσύνης τον «πυροβολήσανε»; Το ποδόσφαιρο τι διάβολο φταίει και βαλθήκανε να το εξευτελίσουν τελείως; Και μάλιστα να το κάνουν στο όνομα της εξυγίανσης, δηλαδή μιας υποσχόμενης καθαρότητας, που βρωμάει απερίγραπτα.

Για ποιο διάβολο λόγο παίζουνε;

Το άλλο που ακούω είναι ότι είναι εκτονωτικό να κερδίσουν και οι άλλοι. Να κερδίσουν. Αν όμως το να κερδίσουν είναι σημαντικότερο από το παιγνίδι, τότε για ποιο διάβολο λόγο παίζουνε οι ομάδες; Ας βγαίνει ο Τσίπρας ή ο Γραμμένος ή όποιος άλλος πρέπει κάθε χρόνο και ας μας λέει ποιος πρέπει να κερδίσει τα πάντα για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης ή στο όνομα της Βόρειας Μακεδονίας: θα το δεχτώ – οι Πρέσπες πάνω από όλα. Θα δεχτώ επίσης να λέει η ΕΠΟ ότι επειδή την διοικεί η Ξάνθη, η Ξάνθη θα κατακτήσει και το πρωτάθλημα και το κύπελλο και ό,τι άλλο διοργανωθεί από δαύτη: κι αυτό θα το δεχτώ – και θα γράψω ότι όποιος θέλει πρωταθλήματα και κύπελλα ας παίρνει την ΕΠΟ – δεν κοστίζει και πολύ. Ας έχουν, όμως, όλοι αυτοί το κουράγιο να το κάνουν: θα έπαιρναν οι ομάδες που πρέπει τους τίτλους και θα γλύτωνε το ποδόσφαιρο από τη γελοιοποίηση. Και δεν θα πάθαινε ταραχή ο Σκουλάς, δεν θα έβλεπε πέναλτι σαν οράματα η Κουρουμπίλια και δεν θα γελούσε οι οικουμένη με το θέαμα που παρακολουθήσαμε, ούτε θα τρελαινόταν ο Ακης Μάτζιος με αυτά που είδε. Και μπορεί κάπου άλλου να βλέπαμε και ποδόσφαιρο, όχι μια φαρσοκωμωδία.

  

Ασε που θα γινόταν και μια ωραία γιορτή κατάκτησης του νταμπλ: θα ξεκινούσε μια πομπή κανονική, με επικεφαλής τον Γραμμένο, θα ακολουθούσε ο Περέιρα και τα λοιπά εξαπτέρυγα, θα έμπαιναν σαν παραστάτες ο Σκουλάς, η Κουρουμπίλια, ο Κουτσιαύτης, ο Τσαμούρης και ένα σωρό άλλοι, θα ακολουθούσαν οι παρατηρητές που δεν βλέπουν τα πανό και οι δικαστές που δεν τιμωρούν τα επεισόδια, θα αποθεωνόταν ο Λουτσέσκου με το σκούφο και θα έκλεινε την πομπή ο Ιβάν με τα κουμπούρια του. Θα περνούσαν όλοι υπέροχα, θα τους χειροκροτούσαμε ως υπέροχους νταμπλούχους (και ό,τι άλλο…). Και δεν θα διασυρόταν το ποδόσφαιρο.

https://www.facebook.com/savas.karipidisii

Να τελειώσει τις Απόκριες

Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα πάρτι στο οποίο κερδίζει ο διοργανωτής κλέβοντας πάντα τους υπόλοιπους. Δεν έχει καμία σημασία αν ο ΠΑΟΚ το πάρει αήττητος ή αν κερδίσει τον ΠΑΟ 0-4 ή αν βρει τον Ολυμπιακό στο κύπελλο και του βάλει πέντε γκολ, ας του βάλει και δεκαπέντε: τον Πανιώνιο τον κλέψανε, όπως και τη Λαμία, τον Αστέρα κι όποιον άλλο χρειάστηκε ή θα χρειαστεί. Μου λένε ότι τώρα, όμως, ήρθαν ξένοι διαιτητές και ξένοι αρχιδιαιτητές κτλ κτλ: τους ξένους διαιτητές τους έφερε ο φόβος για το Μελισσανίδη και η γκρίνια του Ολυμπιακού που τους ζητούσε καιρό τώρα – κανείς άλλος. Οι αρχιδιαιτητές ήρθαν για να μοιράσουν τίτλους και τους έχει φάει το άγχος μην γίνει κανένα λάθος στη μοιρασιά όπως πέρυσι. Στο τέλος θα υπάρξουν θριαμβευτές και τροπαιούχοι γνωστοί μήνες τώρα. Ελπίζω το πρωτάθλημα να τελειώσει οριστικά μέσα στις Απόκριες. Για να κάψουμε και τον καρνάβαλο…

Πηγή: Κάρπετ Show

Pin It on Pinterest

Shares
Share This