Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Βιεϊρίνια υπέγραψε μια ακόμα νίκη του ΠΑΟΚ – θύμα του αυτή τη φορά ο Παναιτωλικός. Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του εφετινού πρωταθλήματος και συγχρόνως δίνει κι ένα φιλί ζωής στο ποδόσφαιρό μας: βάζοντας την υπογραφή του στο πρωτάθλημα περνά στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Η ιστορία είναι πάντα κάτι σημαντικότερο από τους τίτλους και την ιστορία πρέπει να την γράφουν οι ποδοσφαιριστές: ο Βιεϊρίνια και τα μεγάλα του γκολ ήταν φέτος κάτι απαραίτητο. Αλίμονο αν φτάσουμε να αποδίδουμε οποιοδήποτε τίτλο στα χρήματα και στην δύναμη των παραγόντων.
Τέτοιο δεν είχε κανένας
Και ο Πρίγιοβιτς να είχε μείνει στον ΠΑΟΚ και να είχε βάλει όσα γκολ έβαλε στον πρώτο γύρο, αν ο Βιεϊρίνια έβαζε τα γκολ που έβαλε, αυτός θα ήταν ο MVP του πρωταθλήματος για ένα απλούστατο λόγο: γιατί τα δικά του γκολ ήταν σχεδόν όλα προσωπικά – γκολ εκτός σχεδίου. Ο Πρίγιοβιτς υπήρχε, όπως όλα τα φορ, για να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Το έκανε κεφαλαιοποιώντας συνήθως μια κάποια συνολική δουλειά ή γιατί κατόρθωνε να εκμεταλλευτεί λάθη αμυντικών και τερματοφυλάκων. Ο Βιεϊρίνια έχει πετύχει γκολ, που δεν μπορεί στο εφετινό πρωτάθλημα να πετύχει κανείς άλλος και το έκανε παίζοντας αριστερό μπακ. Δεν ήταν απλά ο παίκτης που έδωσε επιπλέον λύσεις στην επίθεση, αλλά ήταν αυτός που καμία άλλη ομάδα δεν είχε. Επειδή όλα του τα γκολ προήρθαν από ατομικές πρωτοβουλίες είναι και όλα όμορφα και καθοριστικά: ο Βιεϊρίνια όπου χρειάστηκε βγήκε μπροστά και καθάρισε θεαματικά. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να βοηθήσει: η συμμετοχή του στις νίκες μπορούσε να υπάρξει μόνο με αυτό τον τρόπο – τον τρόπο του.
Η ιστορία του Βιεϊρίνια είναι μια ωραία ιστορία και είναι παρήγορο ότι είναι μια ελληνική ιστορία – ο παίκτης χρωστά πολλά στον ΠΑΟΚ και του τα ανταποδίδει πρωταγωνιστώντας στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πριν από πολλά χρόνια, όταν είχε συμπληρώσει ένα χρόνο παραμονής στην Ελλάδα, είχα γράψει ότι ο Βιεϊρίνια είναι ένα από τα πιο αισιόδοξα σημάδια που εκπέμπει το ταλαιπωρημένο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχω γράψει αρκετές φορές ότι η σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου μπορεί να ρθει μόνο αν οι ομάδες μας φτάσουν στο σημείο να αξιοποιούν ποδοσφαιριστές. Η αξιοποίηση είναι διαφορετικό πράγμα από την παραγωγή: παραγωγή υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια π.χ μόνο ο ΠΑΟΚ πρέπει να έβγαλε καμιά δεκαριά ποδοσφαιριστές – για την ακρίβεια δημιούργησε καμιά δεκαριά νέους επαγγελματίες: τερματοφύλακες, ακραίους μπακ, στόπερ κτλ. Πόσοι από αυτούς αξιοποιήθηκαν; Σχεδόν κανείς! Το θέμα δεν είναι να ρίχνεις στο γήπεδο δεκαοκτάχρονα και εικοσάχρονα παιδιά, αλλά κάποια από αυτά να προοδεύουν: όχι απλά να ντεμπουτάρουν στα είκοσι, αλλά να γίνονται στα είκοσι τέσσερα παίκτες έτοιμοι να ηγηθούν της ομάδας. Ο Βιερίνια υπήρξε η απόδειξη ότι αυτού του τύπου η διαδικασία αξιοποίησης είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Δεν πρόκειται για χάρτινη θεωρία.
Εσωσε τον ΠΑΟΚ το 2012
Ο Βιεϊρίνια ήρθε στον ΠΑΟΚ κουβαλώντας καλές βάσεις από το πορτογαλικό πρωτάθλημα: δεν αντιλέγω. Ωστόσο η ίδια η μετεξέλιξή του και η πρόοδός του πιστώνεται στον ΠΑΟΚ και στους προπονητές που δούλεψαν μαζί του. Είναι δεδομένο ότι ο Σάντος που τον έφερε πιστεύοντας στο ταλέντο του, του έμαθε πολλά – ειδικά στο καθαρά τακτικό κομμάτι. Ο Βιεϊρίνια έμαθε να κινείται χωρίς τη μπάλα, να παίζει για την ομάδα, να αποφεύγει τα περιττά στα οποία αρχικά είχε μια ροπή, όπως όλα τα εικοσάχρονα παιδιά που ξέρουν καλή μπάλα. Στη συνέχεια ο Μάκης Χάβος, του έδωσε ηγετικό ρόλο: έκανε εξίσου σπουδαία δουλειά. Κι ο Θοδωρής Ζαγοράκης, που τον αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή σαν προικισμένο και ξεχωριστό παιδί, επίσης. Και όλοι όσοι τον έμαθαν να αγαπάει την ομάδα και τη Θεσσαλονίκη έκαναν κάτι υπέροχο: φέτος ο ΠΑΟΚ κερδίζει εύκολα το πρωτάθλημα και χάρη στη δουλειά όλων αυτών .
Ο Βιεϊρίνια έσωσε τον ΠΑΟΚ το 2012 φέρνοντας στο ταμείο του τότε τα χρήματα που ήταν απαραίτητα για να σωθεί η ομάδα. Εκείνο το απόγευμα που αυτός κι ο Κοντρέρας έφυγαν από τον ΠΑΟΚ για τον ίδιο ακριβώς λόγο (για να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να πάρει πιστοποιητικό συμμετοχής στο πρωτάθλημα και για να μην τιμωρηθεί με ευρωπαϊκό αποκλεισμό για χρέη) στην Τούμπα ήταν λίγος σχετικά κόσμος: οι περισσότεροι οπαδοί, πικραμένοι από την αποχώρησή των δυο. είχαν μείνει σπίτι. Ο Βιεϊρίνια είχε πει ότι δεν αποχαιρετάει κανένα διότι ο σκοπός του θα ήταν πάντα να γυρίσει. Η δήλωση ακούστηκε κάπως διπλωματική, όποιος όμως τον ήξερε ορκιζόταν ότι έλεγε αλήθεια. Ο Βιεϊρίνια είναι παντρεμένος με Ελληνίδα, έχει σπίτια στην Θεσσαλονίκη και στη Χαλκιδική κι όταν έλεγε ότι θα γυρίσει απλά εξηγούσε το μέλλον του. Δεν ήθελε απλά να γυρίσει για να ολοκληρώσει την καριέρα του ως αναπληρωματικός που δίνει συμβουλές στους μικρούς, ούτε ήθελε να ρθει κάποτε για να εισπράξει το εφάπαξ, όπως τόσοι και τόσοι: ήθελα να γυρίσει μια μέρα σπίτι του κι αυτό είναι η διαφορά του από πολλούς άλλους καλούς παίκτες, που στο δεύτερο πέρασμά τους από την Ελλάδα απλά κατέστρεψαν τις καλές εντυπώσεις που δημιούργησαν στο πρώτο τους. Ο Βιεϊρίνια ήθελε να συνεχίσει τη δουλειά που είχε αφήσει μισή το 2012 όταν έφυγε. Και ήθελε να μπει στην ιστορία του ΠΑΟΚ για κάτι σημαντικό, διότι σημαντική αισθάνεται την πόλη που θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Όλα αυτά τα έχει κάνει χωρίς να πουλάει οπαδιλίκι, χωρίς κούφιες κουβέντες και χωρίς μεγάλες υποσχέσεις: το γήπεδο ήταν πάντα το σημαντικό. Κι αν υποχρεώθηκε να βγαίνει στα κανάλια και να λέει όσα οι οπαδοί περιμένουν ν ακούσουν, κι αν τον έβαλαν να στέλνει επιστολές στη FIFA για να δικαιολογήσει γελοιότητες, ας του το συγχωρέσουμε: οι ποδοσφαιριστές πληρώνονται για να παίζουν και ρόλους – κι αυτός ουδέποτε προκάλεσε. Ας μάθουμε να κρατάμε τα θετικά –την προσπάθεια του πέρυσι, π.χ, να σταματήσει τον Σαββίδη όταν μπούκαρε με τους μπράβους στο γήπεδο.
Το μεγάλο μυστικό
Ο Βιεϊρίνια είναι ο MVP του πρωταθλήματος και συγχρόνως ένα ωραίο παράδειγμα: η επιτυχία του και η εφετινή σπουδαία σεζόν του μαρτυρούν ότι όταν οι ομάδες διαλέγουν ξένους παίκτες πρέπει πάντα να υπολογίζουν πόσες πιθανότητες υπάρχουν αυτοί να δεθούν με την πόλη και τη χώρα. Οποιοι έχουν διάθεση να μείνουν εδώ μετά το τέλος της καριέρας τους θα είναι πάντα οι καλύτεροι: το μαρτυρούν και οι περιπτώσεις του Τζόρτζεβιτς, του Βαζέχα, του Ρότσα, του Μπάγεβιτς κτλ. Με το πέρασμα των χρόνων και καθώς οι ξένοι πάνε κι έρχονται αυτό το ξεχάσαμε, ενώ ήταν πάντα το μεγάλο μυστικό. Είναι χρήσιμοι οι σπουδαίοι μπαλαδόροι, είναι απαραίτητοι οι ακριβοί παίκτες, είναι πολυτέλεια όσοι μαζεύουν κόσμο στα αεροδρόμια: αλλά τη διαφορά την κάνουν όσοι την ομάδα την θεωρούν πατρίδα τους και θέλουν να γράψουν την ιστορία της. Πατρίδα του Βιεϊρίνια είναι ο ΠΑΟΚ. Και ιστορία η υπογραφή του στο εφετινό πρωτάθλημα.
Πηγή: Κάρπετ Show
