Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Η κατρακύλα του Παναθηναϊκού τα τελευταία, κυρίως, δύο χρόνια, από την στιγμή δηλαδή που ο Γιάννης Αλαφούζος συμμάχησε με τον διάβολο για πολιτικούς λόγους, ήταν νομοτελειακό ότι θα είχε την κατάληξη που είδαμε την Κυριακή. Αν πρόκειται για κατάληξη δηλαδή και όχι για αφετηρία χειρότερων δεινών.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμο για όσα συνέβησαν στο ντέρμπι. Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου η γενική και αόριστη καταδίκη των επεισοδίων δεν οδηγεί πουθενά. Ή μάλλον οδηγεί στα αμέσως επόμενα επεισόδια.
Ο Αλαφούζος είναι ασφαλώς ο πρώτος υπεύθυνος. Αλλά εκείνος ούτε θα τιμωρηθεί , ούτε θα στεναχωρηθεί ιδιαίτερα με την επικείμενη βαριά τιμωρία του Παναθηναϊκού. Οι υπεύθυνοι των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας στο ΟΑΚΑ επίσης φέρουν βαριά ευθύνη. Δεν πρόκειται να τιμωρηθούν. Οι φυσικοί αυτουργοί των επεισοδίων, οι ηλίθιοι με τα full face, o «υπέροχος λαός» ντε, ακόμα κι αν συλληφθούν, δεν πρόκειται να τιμωρηθούν ή θα τιμωρηθούν με ποινές – χάδι. Ο αρμόδιος της αστυνομίας που έδωσε την εντολή να πέσουν δακρυγόνα η λύση της ΕΛ.ΑΣ. για πάσα νόσο και πάσα μαλακία, ασφαλώς και δεν θα τιμωρηθεί. Για τους γνωστούς εκπροσώπους του Ολυμπιακού και τα καραγκιοζιλίκια τους, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά. Ούτε θα τιμωρηθούν, ούτε θα σταματήσουν. Όσο ο Βαγγέλης Μαρινάκης τους επιτρέπει να ξεφτιλίζουν έναν τεράστιο σύλλογο κατ΄ αυτόν τον τρόπο, τόσο εκείνοι θα στέλνουν χυδαία φιλάκια και χαιρετίσματα στην αισθητική μας.
Ποιοι θα τιμωρηθούν; Ο Γιώργος Δώνης και οι ποδοσφαιριστές του που θα χάσουν σε κάποια δικαστική αίθουσα κι άλλους βαθμούς κερδισμένους με κόπο και ιδρώτα εντός γηπέδων. Θα τιμωρηθούν επίσης οι χιλιάδες οπαδοί των Πρασίνων, οι οποίοι πήγαν στο Στάδιο για να δουν μπάλα και να χειροκροτήσουν τα πιτσιρίκια της ομάδας τους και έφυγαν με δάκρυα στα μάτια (από τα δακρυγόνα και όχι μόνο) και με σφίξιμο στην καρδιά – θα κάνουν πολύ καιρό να ξαναπατήσουν στο γήπεδο, αυτό είναι το βέβαιο.
Μέχρι εδώ , φαντάζομαι συμφωνούμε οι περισσότεροι. Πάμε λίγο και στα πιο δύσκολα; Διότι στην πραγματικότητα, άμοιροι ευθυνών, μάλλον δεν υπάρχουν. Ευθύνες έχουμε όλοι.
* Οι αθλητές που σπεύδουν να πανηγυρίσουν στο πέταλο τα γκολ τους, στο ίδιο πέταλο που επί 90 λεπτά βρίζει μανάδες, συζύγους και παιδιά, δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
* Οι υπόλοιποι θεατές που είτε ανέχονται, είτε συμμετέχουν (έστω και λεκτικά) στην βία η οποία κυριαρχεί στα ελληνικά γήπεδα δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
* Όσοι είδαν για παράδειγμα το γνωστό βίντεο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και όχι απλώς δεν αηδίασαν αλλά παρακαλούν να μπει αυτός ο παράγοντας και στο ποδόσφαιρο, δεν είναι άμοιροι ευθυνών – ενδεχομένως να είναι και οι βασικοί υπαίτιοι για το σκηνικό απόλυτης ασχήμιας που έχει διαμορφωθεί στον ελληνικό αθλητισμό.
* Οι δημοσιογράφοι επίσης: το δικό μας μερίδιο ευθύνης είναι τεράστιο. Και δυστυχώς όσο περνά ο καιρός, αντί να το αντιλαμβανόμαστε, διολισθαίνουμε όλο και περισσότερο σε μια καφρίλα δίχως προσχήματα – με σύμμαχο τα «κλικ» και τα like των αιμοδιψών αναγνωστών μας.
Θα μπορούσα να συνεχίσω επί ώρες. Να μιλήσω για την πολιτική, τον φασισμό που καλπάζει, τον δημόσιο λόγο που έχει εκχυδαϊστεί πλήρως, τον λαϊκισμό που αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία, την οργή και τον διχασμό που χρησιμοποιούνται από τα κόμματα ως εργαλεία ψηφοθηρίας, το χάλι μας το μαύρο το αδιόρθωτο.
Αλλά σήμερα ο ήλιος λάμπει στο Ηράκλειο και δεν θέλω άλλο να χαλάσω την καρδιά μου. Οπότε ας επιστρέψουμε στην αρχή. Και ας ξεκινήσουμε, έτσι για αλλαγή, να τιμωρούμε. Τους φυσικούς αυτουργούς, τους ηθικούς αυτουργούς, τους ανεπαρκείς αρμοδίους, τους ανεύθυνους υπεύθυνους. Να τιμωρούμε, όχι εμείς εννοείται, η δικαιοσύνη. Άμεσα, αυστηρά αλλά δίκαια.
Αν συμβεί αυτό, αν αρχίσει να συμβαίνει τακτικά, τότε θα δείτε πώς τα κομμάτια θα πέσουν ένα- ένα στη θέση τους και η θεωρητική συζήτηση που δεν οδηγεί πουθενά, θα γίνει απολύτως πρακτική και μετρήσιμη. Αλλά επειδή δεν πρόκειται, λέω να πάω για ρακές. Εσείς φωνάξτε με την επόμενη φορά που θα διαλυθεί ένα γήπεδο , κι αν ευκαιρώ θα έρθω για να πέσουμε μαζί από τα σύννεφα.
Πηγή: Sport DNA
