Επιλογή Σελίδας

Του Παναγιώτη Μπουρδή

Ένα απίστευτο ταλέντο αναμειγμένο με τις πιο τρελές μπασκετικές αποφάσεις που μπορεί να δει κάποιος. Ενέργειες ακατανόητες, πολλές φορές «τραβηγμένες από τα μαλλιά», οι οποίες μπορεί να σε οδηγήσουν είτε στο… φρενοκομείο είτε στον έβδομο ουρανό.

Μία τέτοια πινελιά, άλλωστε, έριξε νοκ-άουτ τους Ισπανούς το 2010 στον προημιτελικό της Σερβίας και έστειλε την Εθνική ομάδα της πατρίδας του στους «4» του θεσμού. Έχει χαρακτηριστεί από την ίδια την FIBA ως ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων!

Kαι είχε την υπογραφή του Μίλος Τεόντοσιτς.

Το… διαμάντι που ανακάλυψε ο Ολυμπιακός

Γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1987 στην πόλη Βαλίεβο της ενωμένης τότε Γιουκοσλαβίας και από τα πρώτα χρόνια της ζωής του εμφάνισε την κλίση του προς το μπάσκετ. Οι πρώτες ομάδες της καριέρας του οι τοπικές KK Student και Metalac, από τις οποίες «αλίευσε» πληροφορίες το γνωστό φυτώριο μπάσκετ της Σερβίας, Ζελέζνικ, για να τον κάνει άμεσα δικό της το 2004. Μετά από έναν δανεισμό στην Μπόρατς Τσάτσακ, ομάδα από την οποία ξεκίνησε και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, άρχισε να δείχνει ψήγματα από το ταλέντο του και να δημιουργεί φήμη στην Ευρώπη.

Άμεσα, στο… παιχνίδι απόκτησής του μπήκαν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Ο Ζοτς είχε ήδη πάρει τις καλύτερες συστάσεις ωστόσο υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Τεόντοσιτς ήθελε να ντυθεί στα «ερυθρόλευκα» και το καλοκαίρι του 2007 υπογράφει πενταετές συμβόλαιο αξίας 2,8 εκατομμυρίων ευρώ με τον Ολυμπιακό, σε ένα τεράστιο deal πέρα από το buyout προς την Ζελέζνικ.

Η δυσκολία προσαρμογής του στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης περιόριζε τον Τεόντοσιτς ο οποίος βέβαια είχε να ανταγωνιστεί κορυφαίους παίκτες στον Ολυμπιακό στην περιφέρεια, όπως οι Θοδωρής Παπαλουκάς στην αρχή αλλά και Βασίλης Σπανούλης στην συνέχεια της πορείας του. Μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του αποτελεί ο Παναγιώτης Γιαννάκης, η έλευση του οποίου τον βοήθησε τα μέγιστα, όπως έχει παραδεχτεί.

«Εκεί μας πήρε κάποιο καιρό να βρεθούμε, να καταλάβω τι ήθελε από εμένα και να καταλάβει αυτός τι παίκτης είμαι. Δουλέψαμε μαζί για δυόμιση χρόνια και προς το τέλος της συνεργασίας μας, νομίζω πως έπαιζα το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας μου, με εξαίρεση την φετινή σεζόν, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο. Με βοήθησε πολύ να προχωρήσω σαν παίκτης. Από όλους τους παίκτες με τους οποίους έχω συνεργαστεί, ο Duda Ivković και ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι οι δύο άνθρωποι που μου έδωσαν πλήρη δημιουργική ελευθερία στο παρκέ. Είχα το ελεύθερο να κάνω αυτό που πίστευα ότι ήταν το καλύτερο ανά πάσα στιγμή».

Με αυτή την ελευθερία στο παρκέ, ο Ολυμπιακός επέστρεψε σε τελικό της Euroleague το 2010 με τον ίδιο να βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα της διοργάνωσης (13,4π., 2,5ριμπ., 4,9ας, 1,8κλ. κατά μέσο όρο) αλλά την Μπαρτσελόνα να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης. 

Την ίδια στιγμή, οι τίτλοι για τον Ολυμπιακό περιορίζονταν στα δύο κύπελλα (2010, 2011) με τον ίδιο να συγκαταλέγεται στην πρώτη γραμμή των σταρ της ηπείρου μας. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατά την προσφιλή της συνήθεια να προσεγγίζει κάθετι… χρυσό συμφωνεί με τον Τεόντοσιτς για τριετή συνεργασία με το ιλιγγιώδες ποσό των 5,7 εκατομμυρίων ευρώ!

Η «ταμπέλα» του loser και η εξιλέωση

Στην «ομάδα του στρατού» ο στόχος είναι ένας και μοναδικός κάθε χρόνο: η κατάκτηση του ευρωπαϊκού θρόνου. Με τον Τεόντοσιτς στην «μηχανή» της η ΤΣΣΚΑ έφτασε μία ανάσα και… 19 πόντους κοντά στο τρόπαιο όταν το παρελθόν χτύπησε την πόρτα του Μίλος. Ο Ολυμπιακός του μέντορά του Ίβκοβιτς σημείωσε μία ανεπανάληπτη ανατροπή στην Κωνσταντινούπολη κερδίζοντας με το καλάθι του Πρίντεζη τον ευρωπαϊκό τίτλο.

Η πρώτη μεγάλη αποτυχία είχε σημαδέψει την καριέρα του πολυτάλαντου Σέρβου γκαρντ. Το αρνητικό για τον ίδιο είχε να κάνει με το ότι θα ακολουθούσαν πολλές περισσότερες.

Την αμέσως επόμενη χρονιά (2013) η ΤΣΣΚΑ βρίσκεται ξανά σε Final στο Λονδίνο, το αποτέλεσμα ωστόσο δεν αλλάζει. Ο Ολυμπιακός την αποκλείει στα ημιτελικά και οι Ρώσοι μένουν για μία ακόμη σεζόν με άδεια χέρια. Οι αποτυχίες συνεχίζονται, με την Μακάμπι Τελ Αβίβ να προστίθεται στους θύτες και το «φάντασμα» του Ολυμπιακού να… κυνηγά τον Τεόντοσιτς.

Η κατάρα τελικώς «ξορκίστηκε» το 2016 και στο παιχνίδι με την Φενέρμπαχτσε. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατακτά τον τίτλο και ο Μίλος είναι καθοριστικός μιας και στο παιχνίδι τίτλου είχε στην στατιστική του 19 πόντους, 7 ασίστ, 5 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα.

«Ένιωσα μια ανακούφιση πάνω από όλα. Στην αρχή της σεζόν ένιωθα πως ήταν η χρονιά μας, ότι το αξίζαμε ως ομάδα. Δουλέψαμε πολύ σκληρά για αυτό, προσπαθήσαμε πολύ, ποτέ δεν αμφιβάλλαμε ότι θα τα καταφέρναμε».

Μόλις 15 παιχνίδια στο πρώτο μισό της σεζόν και η παρουσία του στις ΗΠΑ και το ΝΒΑ τελειώνει άδοξα στις 7 Φεβρουαρίου της χρονιάς. Ο Σέρβος άσος αποφασίζει να μην πιέσει τον εαυτό του και να μπει σε διαδικασία «επαναφόρτισης». Μέχρι το καλοκαίρι θα βρίσκεται σε διαδικασία αναμονής για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Εξάλλου, η οικογένειά του μεγάλωσε, απέκτησε ένα καινούριο μέλος, την μικρή Πέτρα.

H αγαπημένη του Εθνική Σερβίας

Ένας ολόκληρος… τόμος στην μπασκετική σταδιοδρομία του Τεόντοσιτς είναι η Εθνική Σερβίας. Ο Μίλος ήδη από τις μικρές ηλικίες είχε ξεχωρίσει με την φανέλα των «πλάβι» κατακτώντας χρυσά μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Κ-16 (2003), Κ-18 (2005) και Κ-20 (2007).

Ανάλογη ήταν και παραμένει η πορεία του με τους άνδρες. Το 2009 οδηγεί ως μέλος της κορυφαίας πεντάδας την Σερβία στον τελικό του Eurobasket αλλά το εμπόδιο της πανίσχυρης Ισπανίας ήταν δυσθεώρητο. Η… εκδίκηση ήρθε στο Μουντομπάσκετ της ερχόμενης χρονιάς με τον μυθικό του τρίποντο, ωστόσο το μετάλλιο δεν ήρθε ποτέ.

Αξέχαστη, βέβαια, η εμπλοκή του στα τρομερά επεισόδια του φιλικού αγώνα με την Εθνική Ελλάδος στο ΟΑΚΑ, όταν μετά από μία αψιμαχία του με τον Αντώνη Φώτση το παρκέ των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων έγινε… ρινγκ, οι παίκτες αντάλλασσαν γροθιές και καρεκλιές όπως στην περίπτωση του Κρίσιτς με τον Μπουρούση.

Οι δύο κορυφαίες διακρίσεις του με το εθνόσημο ήρθαν απέναντι στον κολοσσό του παγκοσμίου μπάσκετ, την Team USA. To 2014 η ελκυστική Σερβία του Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς τερματίζει δεύτερη στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας (13,6π., 4,4ας) ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στην Βραζιλία ο αρχηγός Μίλος Τεόντοσιτς παίρνει ξανά το αργυρό μετάλλιο πίσω από την σπουδαία ομάδα της Αμερικής.

Οι τίτλοι σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο

  • FMP Železnik
    • Serbian Cup: 2004–05, 2006–07
  • Olympiacos
    • Greek Cup: 2009–10, 2010–11
  • CSKA Moscow
    • EuroLeague: 2015–16
    • VTB United League: 2011–12, 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2016–17
    • Russian Championship: 2011–12, 2012–13
  • Virtus Bologna
    • Italian League: 2021
    • Italian Supercup: 2021

Ατομικές Διακρίσεις

  • FIBA World Cup All-Tournament Team: 2010, 2014
  • FIBA EuroBasket All-Tournament Team: 2009
  • FIBA Europe Under-20 Championship: All-Tournament Team: 2007
  • FIBA Europe Under-20 Championship: MVP: 2007
  • Greek Cup MVP: 2010, 2011
  • EuroLeague MVP: 2010
  • FIBA Europe Player of the Year Award: 2010
  • All-EuroLeague First Team: 2010, 2015, 2016
  • All-EuroLeague Second Team: 2012, 2013, 2017
  • VTB Playoffs MVP: 2014, 2016
  • Euroscar Player of the Year: 2016
  • Serbian Player of the Year: 2016
  • VTB United League Hall of Fame: 2019
  • EuroLeague 2010–20 All-Decade Team: 2020
  • EuroCup Regular Season MVP: 2020, 2021
  • All-EuroCup First Team: 2021
  • Italian LBA Finals MVP: 2021
  • All-Italian League First Team: 2020, 2021

Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This