Του Βασίλη Σαμπράκου
Ηταν ένα παιχνίδι επαγγελματιών εναντίων ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών χαμηλών κατηγοριών, κι ως τέτοιο πρέπει κανείς να το κρίνει. Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας αγώνας της Εθνικής Ελλάδας εναντίον του εκνευρισμού της, της ανασφάλειάς της, της εσωτερικής αμφισβήτησής της, της κακής της αύρας, της μιζέριας. Κι επειδή αυτόν τον αγώνα αυτή, μια νεοσύστατη εθνική ομάδα, κλήθηκε να τον δώσει σε μια στιγμή γεμάτη από απουσίες των πιο έμπειρων ποδοσφαιριστών, των αρχηγών της, ο παρατηρητής πρέπει να τα λάβει όλα υπόψη και γι’ αυτό να δώσει στα όσα είδαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Λιχτενστάιν τη σημασία που τους πρέπει.
Απέναντι στους ερασιτέχνες, μια καινούργια εθνική ομάδα έκανε σωστά όλα τα βασικά, σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Προσπάθησε να δημιουργήσει ποδόσφαιρο ώστε να μετατρέψει σε επιθέσεις και τελικές ενέργειες το μεγάλο ποσοστό κατοχής της μπάλας (32-68% στο α’, 30-70% σε όλο το παιχνίδι). Και το έκανε με ποικιλία και πολλές ιδέες στο τερέν. Δοκίμασε πλαγιοκοπήσεις, δοκίμασε συνδυασμούς στο τελευταίο τρίτο του τερέν, δοκίμασε κάθετα. Το ημίχρονο την βρήκε να έχει φτιάξει 38 επιθέσεις, εκ των οποίων οι 12 ολοκληρώθηκαν με τελική ενέργεια, με τις 6 εξ αυτών να στέλνουν την μπάλα εντός εστίας. Η πρώτη ανάγνωση θα το έδειχνε “κακό” ή “μέτριο” το α’ ημίχρονο αν δεν προέκυπτε το γκολ που βρήκε η Ελλάδα στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων χάρη στην έκπληξη που προκάλεσε στην αντίπαλη άμυνα το άμεσο παιχνίδι από τον στόπερ Κουρμπέλη στον κινούμενο σε θέση σέντερ φορ Φορτούνη. Ακριβώς όμως επειδή η Εθνική βρήκε σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή το πρώτο της γκολ και το βρήκε σε μια στιγμή που έβαλε ακόμη μεγαλύτερη ποικιλία στο χτίσιμο των επιθέσεών της ο παρατηρητής οφείλει να επαινέσει την προσπάθεια προπονητή και ποδοσφαιριστών. Πρόσφατα την Εθνική την είδαμε αρκετές φορές μπροστά σε εμπόδια παρόμοιου ύψους με αυτό του Λιχτενστάιν και πικραθήκαμε με τη διαπίστωση της ανικανότητάς της να τα υπερπηδήσει. Ναι, δεν σκότωσε κανένα θηρίο το βράδυ του Σαββάτου η Ελλάδα. Μήπως όμως ήταν θηρία αυτά που την άφησαν εκτός Euro 2016 ή τόσο χαμηλά στο Nations League;
Η πλειονότητα των 21 τελικών ενεργειών που είχε η Ελλάδα στο ματς του Σαββάτου ήταν από προνομιακές θέσεις. Τουλάχιστον οι μισές ήταν “κλασσικές ευκαιρίες”. Η Εθνική δεν έφτασε σε μια νίκη του 5-0 μόνο επειδή πλήρωσε τις κακές εκτελέσεις ποδοσφαιριστών που λειτούργησαν με εκνευρισμό και εκτέλεσαν χωρίς καθαρό μυαλό. Τώρα, που έβαλαν πίσω τους μια αυτονόητη αλλά νίκη, ο προπονητής απέκτησε το δικαίωμα να ελπίζει ότι στην επόμενη φορά τους οι ποδοσφαιριστές θα είναι πιο αποτελεσματικοί. Για κακή της τύχη όμως αυτή η νέα προσπάθεια επιχειρείται σε έναν παραπάνω από δύσκολο όμιλο. Για αυτή την Ελλάδα, με αυτά που έχει τραβήξει στη διάρκεια της προηγούμενης 4ετίας, η Ιταλία και η Βοσνία είναι παραπάνω από δύσκολοι αντίπαλοι. Η δε Φινλανδία, για να μη ξεχνιόμαστε, μας έβαλε από κάτω στο 2ο γκρουπ της League C του Nations League και μας νίκησε 2-0 στην έδρα της. Με απλά λόγια, έτσι όπως τα κάναμε, όλα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για την Εθνική. Γι’ αυτό και παίζει την τύχη της στην προκριματική φάση του Euro 2020 στα δύο προσεχή παιχνίδια, δηλαδή σε αυτό της Τρίτης στη Βοσνία και σε αυτό του Ιουνίου με την Ιταλία στην Αθήνα.
Αυτή η Εθνική, μια ομάδα που δεν την θέλει κανείς στην έδρα του και δεν την υπολήπτεται κανείς εντός της χώρας, μια ομάδα που ο μέσος Ελληνας ποδοσφαιρόφιλος ξέχασε να αγαπά επειδή αυτή έπαψε να του φέρνει διακρίσεις και παρουσίες στην τελική φάση των μεγάλων διοργανώσεων, δεν έχει άλλο δρόμο ανασυγκρότησης από αυτόν που περνά από το τερέν του Bilino polje της Ζένιτσα και του ΟΑΚΑ. “Χωρίς τα αποτελέσματα, δεν γίνεται”, έλεγε με κάθε αφορμή ο Οτο Ρεχάγκελ, αυτός που είχε αναλάβει την Εθνική σε ίδια κατάσταση με τη σημερινή. Τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές δεν θα τους βοηθήσει κανείς, παρά μόνο τα αποτελέσματα. Κι ειδικά αυτά τα δύο, της Βοσνίας και του “εντός έδρας” αγώνα με την Ιταλία είναι που θα αποφασίσουν αν θα παραταθεί η ζωή αυτού του εγχειρήματος ή αν και αυτό θα έχει την μοίρα όλων των προηγούμενων “επανεκκινήσεων” που επιχειρήθηκαν από το 2014 μέχρι σήμερα.
Το κακό για την σημερινή Εθνική είναι ότι ο Αγγελος Αναστασιάδης δεν έχει προλάβει να δοκιμάσει την ομάδα του και τον εαυτό του σε έναν αγώνα της φύσης και των απαιτήσεων που έχει αυτός της ερχόμενης Τρίτης. Του έρχεται δηλαδή νωρίς ένας εκτός έδρας αγώνας με τόσο υψηλό συντελεστή δυσκολίας. Το καλό είναι ότι εντός ομάδας υπάρχουν 4-5 ποδοσφαιριστές που έχουν προηγούμενη εμπειρία, που ήταν πρωταγωνιστές στο 0-0 της 9ης Ιουνίου 2017 στη Ζένιτσα για την προκριματική φάση του Μουντιάλ 2018. Αν ο Αναστασιάδης αποδειχθεί προπονητής που αφουγκράζεται τα αποδυτήρια, η Εθνική θα μπει υποψιασμένη στο τερέν την ερχόμενη Τρίτη. Θα παίξει δηλαδή με μεγαλύτερη ένταση συγκριτικά με αυτή που είχε στο α’ ημίχρονο του ματς με το Λιχτενστάιν, και με τη συνείδηση ότι πρέπει να είναι συμπαγής και προετοιμασμένη να υποφέρει σε κάποια διαστήματα του παιχνιδιού.
Υπάρχουν λόγοι για ποντάρει κανείς πάνω τους. Καλός και φορμαρισμένος τερματοφύλακας, ο Βλαχοδήμος, καθοδηγητής της άμυνας αν αποδειχθεί ετοιμοπόλεμος ο φορμαρισμένος Σωκράτης, ένας πολύ συνειδητοποιημένος Φορτούνης που δίνει την εντύπωση ενός παιδιού με διάθεση να αναλάβει την ευθύνη που αναλογεί στο ταλέντο του, ένας γεμάτος από ποδοσφαιρικό θράσος Δώνης, δύο συνεπείς πλάγιοι μπακ – ο Μπακάκης και ο Κούτρης, ένας διαχρονικά και “εθνικά” φιλότιμος και ανεξάντλητος Ζέκα. Και υπάρχει και το χαρμόσυνο νέο της επιστροφής του Σάμαρη, ενός ποδοσφαιριστή που συνδυάζει το “πακέτο” της προηγούμενης γενιάς σε ψυχή και πνεύμα και έχει τις τεχνικές δεξιότητες για να υποστηρίξει την σύνδεση της αμυντικής με την επιθετική γραμμή και να αναλάβει την ευθύνη ενός αξιοπρεπούς passing game και της οργάνωσης των επιθέσεων και αντεπιθέσεων.
Τον Ιούνιο του 2017, σε ένα ματς της 51-49% κατοχής της μπάλας, η Εθνική έμεινε στο “0” επειδή δεν βρήκε στόχο σε 10 τελικές προσπάθειες, με κορυφαία εκείνη που είχε ο Μάνταλος μόνος μπροστά από την εστία στο 82′, και κράτησε το “0” χάρη σε μια πολύ καλή εμφάνιση του Καρνέζη. Από τότε μέχρι σήμερα η Βοσνία έχει γίνει μια καλύτερη ομάδα, όπως βεβαιώνει η πορεία της στο Nations League. Η Ελλάδα; Στη Ζένιτσα έχει την ευκαιρία να πείσει ότι γίνεται μια καλύτερη ομάδα από αυτή που έχασε στα μπαράζ την παρουσία της στο Μουντιάλ 2018 και κυρίως από αυτή που κατάφερε να βγει 3η στο γκρουπ της 3ης κατηγορίας του Nations League. Μια ευκαιρία να πείσει πρώτον από όλους τον εαυτό της. Τα αποδυτήριά της. Διότι αν πειστούν τα αποδυτήρια, τότε ναι, κάτι μπορεί να γίνει. Αν επιστρέψει ηττημένη και με κακή εικόνα που θα οφείλεται σε αναποτελεσματικό αγωνιστικό σχέδιο…
Πηγή: Gazzetta
