Ήταν η πιο κρίσιμη ευρωπαϊκή αναμέτρηση της τελευταίας δεκαετίας για εκείνον… Ήταν η βραδιά όπου του δίνονταν η ευκαιρία να ”μετρηθεί”, εκτός του να ΑΝΑ-μετρηθεί με την αντίπαλό του. Να ”μετρήσει” δηλαδή σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται το ποδοσφαιρικό αριστούργημά του. Ο Άγιαξ, πριν από τη χθεσινοβραδινή σέντρα, μου είχε δώσει την αίσθηση και την πεποίθηση ότι σε περίπτωση που κατάφερνε να ξεπεράσει και αυτό τον πήχη που τοποθετήθηκε ακόμη υψηλότερα και να αποκλείσει την Πρωταθλήτρια Ιταλίας, τότε δε θα μου κάνει καμία απολύτως εντύπωση να τον δω στο “Ούαντα Μετροπολιτάνο” την 1η του Ιούνη ως έναν εκ των δύο φιναλίστ του μεγάλου τελικού του UCL!
Ο “Αίαντας” ταξίδεψε στο Τορίνο με αρκετά όμοιες συνθήκες με εκείνες που πήγαινε στη Μαδρίτη την 5η του Μαρτίου στον επαναληπτικό με τη Ρεάλ. Τότε οι Ολλανδοί ήταν κατά κράτος ανώτεροι στην πρώτη συνάντηση με τη ”Βασίλισσα” στη “Γιόχαν Κρόιφ Αρένα”. Όμως έχασαν… Στον επαναληπτικό με μία ποδοσφαιρική πανδαισία, ρέφαραν και κέρδισαν αυτό που δικαιούνταν από τη σειρά. Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Άγιαξ ήταν ξανά ανώτερος από την Γιουβέντους μέσα στο Άμστερνταμ. Όμως και πάλι δεν κέρδισε… Οι Ιταλοί δραπέτευσαν με μία καλή ισοπαλία. Χθες με οδηγό εκείνη την αλησμόνητη νύχτα του “Μπερναμπέου”, το σύνολο του Τεν Χαγκ μπήκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο του Juventus Stadium με σκοπό να επαναλάβει το ίδιο!
Με την μεγάλη διαφορά ότι απέναντί του αυτή τη φορά δεν είχε ένα κορεσμένο σωματικά και πνευματικά γκρουπ ανθρώπων που ήθελε αλλά δε μπορούσε… Απέναντί του είχε ένα δουλεμένο, άκρως πειθαρχημένο σύνολο με αρχές και ρόλους στο παιχνίδι του και με μία “ατσάλινη” επιθυμία για να φτάσει επιτέλους μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, στην πολυπόθητη κατάκτηση του ”χρυσού”.
Η “Μεγάλη Κυρία” στο πρώτο ημίχρονο έφερε την παρτίδα στα μέτρα της αφού η ιδέα του Αλέγκρι να πνίξει τον αντίπαλο του στο pressing έπιασε τόπο. Οι παίκτες του για 45 λεπτά είχαν περάσει τη … θηλιά γύρω από λαιμό των παικτών του Άγιαξ, δίχως να τον αφήσουν να πάρει ανάσα! Οι Ολλανδοί δεν είχαν τη δυνατότητα να φτιάξουν το κλασικό παιχνίδι τους, να κυκλοφορήσουν δηλαδή τη μπάλα, να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν… Οι χώροι που έβρισκαν κάτω από την εξοντωτική πίεση της Γιούβε ήταν ελάχιστοι έως μηδαμινοί… Η τακτική αυτή ευνόησε σε μεγάλο βαθμό τους γηπεδούχους που μπλόκαραν όλα τα “ατού” των φιλοξενουμένων και την πάτησαν απλώς από μία κακή τύχη… Κακή διότι το γκολ που βρίσκει ο Αίαντας με τον Φαν Ντε Μπέεκ στο 34′ είναι εκείνο που λέμε να “σε θέλει” . Ο Άγιαξ ήταν τυχερός σε αυτή την περίπτωση καθώς για λίγα χιλιοστά το καταλάθος σουτ-ασίστ του Ζιγιές δεν βγάζει σε θέση οφσάιντ τον συμπαίκτη του που βρίσκει την ευκαιρία για να απαντήσει στο τέρμα του CR7.
Στο δεύτερο μέρος όμως ο Αλέγκρι έπεσε μέσα στην παγίδα την οποία έστησε ο ίδιος! Οι ποδοσφαιριστές του όπως ήταν φυσικό προδόθηκαν από τις σωματικές τους δυνάμεις ύστερα από τρία τέταρτα αγωνιζόμενοι στα … κόκκινα, οι παίκτες του Τεν Χαγκ εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και βρήκαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν την πρόκριση μέσω του εντυπωσιακού total παιχνιδιού τους. Η ασφυκτική πίεση δεν υπήρχε πια, οι κενοί χώροι πολλαπλασιάστηκαν και οι μπαλαδόροι πιτσιρικάδες του Αίαντα ξεδίπλωσαν το παιχνίδι τους, έφταναν με χαρακτηριστική άνεση μέχρι τα αντίπαλα καρέ και βομβάρδιζαν τον Σέζνι ο οποίος έσωσε δις την εστία του από βέβαιη παράβαση. Όχι όμως και από το παλικαρίσιο άλμα του 19αρη Ντε Λιχτ που πήρε… σβάρνα Ρουγκάνι και Σάντρο και βρήκε δίχτυα για το γκολ της ανατροπής-πρόκρισης!
Προκρίσεις αουτσαίντερ έχουμε δει ουκ ολίγες στην ιστορία της διοργάνωσης… Εντυπωσιακές πορείες των “Δαυίδ” επίσης… Σχεδόν όλες όμως με τον “άσχημο” στο μάτι τρόπο! Κάθε ουδέτερος φίλαθλος του ποδοσφαίρου γουστάρει να βλέπει τον Δαυίδ να κατατροπώνει τον Γολιάθ… Για να καταφέρει να επικρατήσει του ισχυρού ο λιγότερο ισχυρός, έχει κάθε δικαίωμα να επιστρατευτεί τον ”άσχημο” τον βαρετό, τον αντιαισθητικό τρόπο. Έτσι κατέκτησε το τρόπαιο η Ίντερ του Μουρίνιο το 2010. Όχι με τον όμορφο τρόπο, αλλά με “Park the Bus system”. Έτσι το έκανε η Τσέλσι του Ντι Ματέο το 12′. Έτσι έφτασε η Ατλέτικο του Σιμεόνε στο τελικό του 14′. Έτσι ξαναέφτασε η Ατλέτικο του Σιμεόνε στο τελικό του 16′. Όλοι με τον ίδιο τρόπο. Με “ταμπούρι”, με “ριφιφί” με “κλεφτοπόλεμο”. Μαγκιά τους! Το πραγματικά δύσκολο όμως είναι να επικρατήσεις του ισχυρού με τον όμορφο τρόπο. Με ποδόσφαιρο κυριαρχίας, όχι με αντεπιθέσεις και στημένα. Με set παιχνίδι και όχι με Park the bus. Οπότε… εις τριπλούν μαγκιά του Άγιαξ!
Οι Ολλανδοί παραδοσιακά είναι θιασώτες του επιθετικού, ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου και αυτό το μοναδικό Football-ικό αριστούργημα του 49αρη Τεν Χαγκ στηριζόμενο στο νεανικό ατόφιο ταλέντο με 6-7 πολυθεσίτες που μπορούν να ανταποκριθούν επάξια σε όλες τις ανάγκες του προπονητή και με 3,4 “πινελιές” εμπειρίας (Τάντιτς 30 ετών, Μπλίντ 29, Σένε 33…), αναγκάζει όλη την φίλαθλη κοινή γνώμη να χειροκροτεί με όλη της την καρδιά! Προσωπικά δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή, αν όμως υπάρχει τότε σίγουρα ο “Πατέρας” αυτού του συλλόγου, ο ανυπέρβλητος Γιόχαν Κρόιφ θα παρακολουθεί από ψηλά αυτό το εντυπωσιακό οικοδόμημα και θα χτυπάει παλαμάκια με βουρκωμένα τα μάτια του από τη συγκίνηση…
Ο αυτοσκοπός του Άγιαξ δεν είναι ο τελικός προορισμός, αλλά να απολαμβάνει το ταξίδι και τις απλές καθημερινές χαρές. Παρόλαυτα θεωρώ πως έχει όλα τα φόντα ( και είμαι σίγουρος πως το έχουν και οι ίδιοι στο μυαλό τους πλέον) να φτάσει η ομάδα ως το φινάλε της διαδρομής. Ο φετινός Αίαντας απέδειξε πως δεν είναι “One Round Wonder” και μπορεί κάλλιστα να βρεθεί στον μεγάλο τελικό της 1ης Ιουνίου στην Ισπανική πρωτεύουσα και γιατί όχι να είναι και ο νικητής του τουρνουά! Όπως έφτασε μέχρι το φινάλε του Παγκοσμίου Κυπέλλου το περσινό καλοκαίρι η εκπληκτική Κροατία του Ντάλιτς που όταν ξεκίνησε η διοργάνωση, άπαντες την είχαν ξεγραμμένη και όσο προχωρούσε στο τουρνουά, οι περισσότεροι πίστευαν πως η αμέσως επόμενη στάση της θα ήταν και η … τελευταία.
ΥΓ 1 : Παρόλο που είμαι και εγώ ένας ορκισμένος οπαδός του Δαυίδ, εύχομαι απόψε το βράδυ να επικρατήσει ο Γολιάθ στην αναμέτρηση στο Νησί. Δηλαδή η Μάντσεστερ Σίτι να είναι αυτή που θα βρεθεί στο δρόμο του Άγιαξ στην ημιτελική φάση και όχι η Τότεναμ… Και αυτό διότι πρόκειται για δύο ομάδες που θεωρώ πως θα μας προσφέρουν μία αναμέτρηση βγαλμένη από … NBA!
Γκουαρντιόλα και Τεν Χαγκ είναι δύο προπονητές με άκρως επιθετική φιλοσοφία που στηρίζονται στο ολοκληρωτικό παιχνίδι! Αν αυτό θα είναι το ένα από τα δύο ημιτελικά ραντεβού, τότε αυτή η συνάντηση θα αποτελέσει μία νίκη για το ποδόσφαιρο! Γιατί πλην όλων των υπολοίπων, το ποδόσφαιρο εκτός από επάγγελμα είναι πρωτίστως ένα τεράστιο Show!
ΥΓ 2 : Η ηγεσία δεν έχει ηλικία. Αρχηγός ενός συνόλου δεν ορίζεται ο μεγαλύτερος ηλικιακά άνθρωπος, αλλά εκείνος που μπορεί να ασκήσει την μεγαλύτερη επιρροή στους υπόλοιπους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Εκείνος του οποίου ο λόγος, “περνάει” μέσα στο γκρουπ. Αυτός είναι ο Ματίας Ντε Λιχτ που φοράει το περιβραχιόνιο του Άγιαξ στα 19 του χρόνια, έχοντας μεταξύ άλλων για συμπαίκτες έναν 33αρη (Λάσε Σένε) και έναν 30αρη (Ντούσαν Τάντιτς). Αυτό!
