Του Νίκου Παπαδογιάννη
Τα πλέι-οφ δεν είναι παρά το κυνήγι της μεγάλης ευκαιρίας. Ειδικά για την «αδύναμη» ομάδα. Ο πρώτος αγώνας μίας σειράς πλέι-οφ είναι η μεγαλύτερη από τις μεγάλες ευκαιρίες.
Ο Παναθηναϊκός βρήκε στον δρόμο του το τυχερό φλουρί, αλλά έκανε το λάθος να το κρύψει σε τρύπια τσέπη. Θα του ξανατύχει, άραγε, τέτοιο λαχείο μέσα στο δεκαπενθήμερο που ακολουθεί; Ελπίζω ναι, φοβάμαι πως όχι. Μπορεί να εμφανίστηκε ισάξιος της Ρεάλ και σαφώς ανώτερος στον τομέα της τακτικής, αλλά η ομάδα που έχει την πολυτέλεια να φέρνει από την άκρη του πάγκου τον 12οπαίκτη και να του δίνει άφοβα τη μπαγκέτα του μαέστρου είναι το ντε φάκτο φαβορί. Ο πρωταθλητής Ελλάδας κοίταξε την πρωταθλήτρια Ευρώπης στα μάτια, αλλά φοβήθηκε τον ίσκιο του. Ο ίσκιος του Παναθηναϊκού κάποτε τρόμαζε όλες τις ομάδες της «γηραιάς ηπείρου», αλλά το 2017 δεν είναι 2007 ούτε 2011. Ούτε καν 2013, όταν το break έγινε στο δεύτερο παιχνίδι, μετά το heartbreak του εναρκτήριου…
Το 66-72 του 36ου λεπτού έμοιαζε (και θα έπρεπε να είναι) υποθήκη νίκης. Στο μοιραίο τετράλεπτο που ακολούθησε ο Παναθηναϊκός λησμόνησε τη συνταγή που τον βοήθησε να τουμπάρει το ματς (από το 49-35 και από το 64-56) και επιδόθηκε σε ένα αδικαιολόγητο hero ball, το οποίο ήταν βούτυρο στο παντεσπάνι της Ρεάλ. Ο Νικ Καλάθης θέλησε να αποτελειώσει τους Ισπανούς, αλλά άθελά του έπεσε στην παγίδα της και περιόρισε τους συμπαίκτες του σε ρόλο θεατή, όταν το «όλοι εναντίον όλων» έμοιαζε αρκετό για να ρίξει στο καναβάτσο την τρομαγμένη Ρεάλ. Στα τελευταία 3:52 του πρώτου προημιτελικού, ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 9 πόντους και δεν πέτυχε ούτε μισό. Αποδελτιώνω τα πεπραγμένα του και τραβάω τα μαλλιά μου. Δύο άστοχα σουτ του Καλάθη από τα 6μ75. Δύο λάθη από τον ίδιο. Δύο χαμένα σουτάκια του Λάνγκφορντ, από αυτά που ο Αμερικανός έχει για ψωμοτύρι. Και ένα τελευταίο, στο σίδερο, από τον ΝτεΣόν Τόμας, που μπορούσε να ισοφαρίσει 5’’ πριν το φινάλε και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Ο Πάμπλο Λάσο προτίμησε να αρνηθεί το φάουλ στην τελευταία άμυνα, αλλά το ρίσκο του ήταν υπολογισμένο, αφού απέναντί της βρισκόταν μία ομάδα τσακωμένη με το μακρινό σουτ (αν και είχε 9/19 μέχρι εκείνη τη στιγμή) και με όλο το βάρος μίας επταετούς ανομβρίας φορτωμένο στους ώμους της. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι πλέον απόμαχος.
Η αντεπίθεση του Παναθηναϊκού θεμελιώθηκε πάνω στο ξύπνημα του Νικ Καλάθη, ο οποίος μετά το 30’ θύμιζε αρκούδα που βγήκε πεινασμένη από τη χειμερία νάρκη. Αλλά δεν γίνεται να κερδηθεί τέτοια σειρά με εκλάμψεις του ενός και σκόρπια σκιρτήματα των άλλων. Πέρα από τους Βουγιούκα και Λεκάβιτσιους, δεν υπήρξε «πράσινος» που να έκανε σωστά και δίχως κενά τη δουλειά του. Ο Παπαπέτρου ξεκίνησε με νίλες στην άμυνα και είχε μόνο ένα καλό τρίλεπτο. Ο Παπαγιάννης μπορεί να απαγόρευσε τα επιθετικά ριμπάουντ των Ισπανών, αλλά δεν έδωσε όσα θα περίμενε ο Πιτίνο από τον βασικό σέντερ των 2μ18. Οι Λάνγκφορντ και Κιλπάτρικ έδωσαν μαζί μόλις 14 πόντους και 2 κερδισμένες βολές, σε ματς όπου ο Καλάθης χρειαζόταν βοήθεια και ανάσες. Του Γκιστ η παρουσία ήταν μάλλον συμβολική παρά ουσιαστική. Ο Παναθηναϊκός πήρε εξαιρετικό βαθμό στον τομέα της τακτικής, παγίδευσε τη Ρεάλ σε ρυθμό που βόλευε τον ίδιο (θυμηθείτε αυτό που έγραφα, ότι δεν της αρέσουν οι αντίπαλοι που παίζουν «μπάσκετ του προπονητή») και περίμενε με υπομονή την αφύπνιση του ηγέτη του για να γίνει αφεντικό. Όταν ο Καλάθης πήρε στα χέρια του τα ηνία του παιχνιδιού, η Ρεάλ λησμόνησε τα κατορθώματα του Κοζέρ και τα καουμποϊλίκια του Καμπάτσο και αναζητούσε απεγνωσμένα έναν Γιουλ. Εν τέλει, την έβγαλε από τη δύσκολη θέση η ασυνάρτητη συμπεριφορά του Παναθηναϊκού, σε συνδυασμό με όσα συνεπάγεται ο παράγων έδρα. Ο πονηρός Ρούντι φρόντισε τεχνηέντως ώστε να εκτελέσει ο αλάνθαστος Κάρολ τις βολές στη θέση του (οι παλαιοί θα θυμούνται ότι είναι …υπότροπος), τα φάουλ δίνονταν για ψύλλου πήδημα, η βραχυκυκλωμένη Ρεάλ πέτυχε τους 6 πόντους της νίκης από τη γραμμή. «Είναι μέσα στο παιχνίδι αυτό», ομολόγησε ο Πιτίνο, και είχε δίκαιο. Ο πολύπειρος Αμερικανός ξέρει ότι τις ευκαιρίες τις αρπάζεις από τα μαλλιά. Όταν βλέπεις το τρένο να περνάει από δίπλα σου, κάνεις έναν πήδο και σκαρφαλώνεις, πριν αυτό αναπτύξει ταχύτητα και εξαφανιστεί στον ορίζοντα.
Πηγή: Gazzetta
