Του Νίκου Παπαδογιάννη
Τέσσερις μήνες τώρα, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ζούσαν με τον φόβο ότι το ονειρεμένο ντεμαράζ της εποχής Πιτίνο θα αποδεικνυόταν φούσκα, ικανή να ξεκουφάνει όποιον θα βρίσκεται μπροστά της τη στιγμή της έκρηξης.
Στο κρισιμότερο βράδυ της περιόδου, μόλις 48 ώρες μετά την οδυνηρή ήττα του πρώτου προημιτελικού, ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα.
Στο σπίτι της ίδιας ομάδας που χρειάστηκε συγκυρία συμπτωματικών συμπτώσεων για να τον ξαπλώσει στο καναβάτσο το βράδυ της Τετάρτης, ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε αύτανδρος και έμοιασε με μικρή ομάδα, μικρότερη από όσο απαιτούσε η περίσταση και πάντως μικρότερη από τις επτά που τον συνόδευσαν στο παλκοσένικο των πλέι-οφ.
«Δύσκολα θα ξαναβρεθεί τέτοια ευκαιρία», έγραφα προχθές, χωρίς να διεκδικώ βεβαίως δάφνες οξυδέρκειας.
Όταν η διαφορά ποιότητας και βάθους ανάμεσα σε δύο ομάδες είναι τόσο αισθητή, η στολή του καμικάζι αντέχει μόνο δύο ώρες. Μόνο αιθεροβάμων θα πόνταρε περιουσίες στην πιθανότητα του 1-1.
Το ματς έδειχνε χαμένη υπόθεση από το πρώτο δευτερόλεπτο κιόλας. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο γήπεδο με μάτια χαμηλωμένα και πόδια μολυβένια.
Η γλώσσα του σώματος και του βλέμματος έλεγε όλη την αλήθεια της βραδιάς, ακόμα και στον περαστικό που θα έβλεπε μόλις ένα δίλεπτο του αγώνα με εικόνα θαμπή από παράσιτα.
Η Ρεάλ πετούσε προς το 2-0, ενώ ο Παναθηναϊκός σερνόταν προς το αεροπλάνο της επιστροφής. «Κάναμε ό,τι μπορούσαμε και αποχωρούμε», έμοιαζαν να ομολογούν με τη συμπεριφορά τους οι παίκτες του.
Για να είμαστε τίμιοι, κόβει τα ποδάρια η εικόνα μίας ομάδας που έχει για κορυφαίο τον δυνάμει 13ο παίκτη της (Πρέπελιτς).
Ακόμα περισσότερο αποκαρδιώνει ο απολογισμός του ζευγαρώματος με το οποίο αναγγέλθηκε η μονομαχία όταν βγήκαν τα ντουετάκια των προημιτελικών: ο Σέρχι Γιουλ με πολιτικά πρόσφερε περισσότερα στην ομάδα του από ό,τι ο μάχιμος Νικ Καλάθης στη δική του.
Μηδέν στα έντεκα σουτ; Καλύτερα μηδέν στα μηδέν! Άτιμο πράγμα, η ρημάδα η πανσέληνος…
Η υπόλοιπη στατιστική του Νικ μπορεί να γέμισε με ασίστ, κλεψίματα και ριμπάουντ, αλλά το σκοράρισμά του είναι εκ των, ων ουκ άνευ, αν το «τριφύλλι» θέλει να γνωρίσει πρωτομαγιά.
Mε 6-7 λεπτά καλής άμυνας (αυτής που πυροδότησαν οι Αντετοκούνμπο-Γκιστ γύρω στο 15′) και με τέτοια αναιμική επίθεση δεν κέρδισε ποτέ κανείς στη Μαδρίτη.
Ο Παναθηναϊκός έχασε και τα δύο παιχνίδια μολονότι κράτησε με σχετική άνεση τη Ρεάλ κάτω από τους 80 πόντους, αλλά και ο ίδιος κολύμπησε στα ρηχά και στάθηκε ανήμπορος να αξιοποιήσει τις όποιες αμυντικές νίκες του.
«Offensively challenged», αποκάλεσε την ομάδα του στην ανάπαυλα ο ίδιος ο Πιτίνο. Ακόμα και αν μιλούσε ευθέως για λιθοβολία, ουδείς θα μπορούσε να τον ψέξει.
Η τελική στατιστική δίνει στον Παναθηναϊκό 63 πόντους από 86 κατοχές, με 22/61 σουτ, 12/15 βολές και 17 λάθη.
Μέτρησα τέσσερις πάσες κατ’ ευθείαν σε ισπανικά χέρια για αιφνιδιασμό (με υποτυπώδεις επιστροφές), γκάφες από εκείνες που δεν συγχωρούνται αλλά αποδεικνύουν ότι ο αντίπαλος διάβασε σωστά το παιχνίδι και περίμενε την απροσεξία με τα νύχια ακονισμένα.
Όταν είδα τον Ίαν Βουγιούκα να επιχειρεί τρίποντο, άλλαξα κανάλι και ξεκίνησα γράψιμο. Με απονενοημένα διαβήματα δεν διασώθηκε κανείς.
Ο ψύχραιμος παρατηρητής θα υπενθυμίσει ότι κάθε αύριο είναι μία καινούρια μέρα στα πλέι-οφ. Ποιος περίμενε, άλλωστε, ότι η Βασκόνια, η Μπαρτσελόνα και ιδίως η Ζαλγκίρις θα πρόφταιναν να ανασυνταχθούν σε 48 ώρες ώστε να αποσπάσουν το αβαντάζ έδρας από ανώτερους αντιπάλους;
Αλλά το 0-2 είναι μια πέτρα βαριά και ασήκωτη, δεμένη στο λαιμό μίας ομάδας που αισθάνεται αδύναμη και κατώτερη από τον δήμιό της. Ουδέποτε βρέθηκε στα ευρωπαϊκά γήπεδο θαρραλέος Δαυίδ ικανός να λύσει τον κόμπο, εκτός πια και αν αρχίσουμε να ψάχνουμε στα εγχώρια πρωταθλήματα.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλη λύση, παρά να μαζέψει τα κομμάτια του, να ξαναγεμίσει το ρεζερβουάρ του και να παλέψει βήμα βήμα, ελπίζοντας ότι το 2-1 θα φέρει το 2-2, πλημμυρίζοντας το παρκέ με άγχος και αστερίσκους.
Ηττημένος κατά κράτος για πρώτη φορά από τότε που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, ο Πιτίνο καλείται να βγάλει από το καπέλο ένα κοπάδι από λαγούς.
Ο,τιδήποτε λιγότερο θα στείλει τη Ρεάλ πρώτη πρώτη και καλύτερη στο final-4, όσοι οι υπόλοιποι έξι θα βγάζουν τα μάτια τους.
Πηγή: Gazzetta
