Του Γιώργου Καραμάνου
Χειρότερο συγχρονισμό δεν θα μπορούσαν να έχουν στην Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Ο Λουίς Ρουμπιάλες είχε δώσει έντεχνα την εντολή να διαρρεύσει η είδηση, ώστε να μετρήσει αντιδράσεις, αλλά δεν περίμενε ότι το momentum θα ήταν το χείριστο για τη φιλοδοξία του. Ο αμφιλεγόμενος ισχυρός άνδρας της ποδοσφαιρικής Ισπανίας, που τα έκανε θάλασσα στο πρόσφατο Μουντιάλ με την υπόθεση Λοπετέγκι, άφησε να κυκλοφορήσει, ότι ουσιαστικά έχει συμφωνήσει στο να διεξαχθεί στη Σουδική Αραβία το Σούπερ Καπ για την επόμενη εξαετία. Μόνο που δεν ήξερε ότι την ίδια ακριβώς στιγμή, σε εκείνη τη χώρα λάμβανε χώρα η εκτέλεση 37 ανθρώπων, ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα με τη διαδικασία της σταύρωσης.
Αποτελεί θέμα ακραία πολυσυζητημένο παγκοσμίως αυτό με την… ανυπαρξία των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην ευρύτερη Αραβική χερσόνησο. Ωστόσο, από τη στιγμή που το χρήμα ρέει και η κάνουλα των χορηγιών και των συμβολαίων παραμένει ορθάνοικτη, οι χώρες που αντιδρούν είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα με την υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου, Τζαμάλ Κασόγκι. Η Ανγκελα Μέρκελ έσπευσε με βαρύγδουπες δηλώσεις να διακινήσει το πάγωμα της πώλησης όπλων, ενώ ο πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, απείλησε να σταματήσει τη διαδικασία μίας συμφωνίας εκατομμυρίων. Απειλή που βέβαια δεν έγινε πράξη ποτέ.
Τα χρήματα είναι ξεκάθαρα πολλά για τους Ισπανούς, Εφόσον οριστικοποιηθεί το deal, θα λάβουν 30 εκατ. ευρώ για κάθε τελικό. Δηλαδή συνολικά το ποσό θα είναι το τεράστιο των 180 εκατ. για την εξαετία. Ηδη αρχίζουν όμως και υπάρχουν αντιδράσεις μέσω social media. Οι σύλλογοι δεν έχουν πάρει θέση και λογικά δεν θα το κάνουν, μιας και επίσης θα έχουν να λάβουν από αυτή τη συμφωνία, λειτουργώντας με βάση τα έσοδα, όπως ακριβώς και η Ομοσπονδία. Το θέμα όμως είναι η κοινή λογική, η κοινή γνώμη. Και αυτή είναι αντίθετη.
Οι 37 που υπεβλήθησαν στη θανατική ποινή, ήταν χαρακτηρισμένοι από το Καθεστώς ως “Τρομοκράτες”. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τι ήταν στην πραγματικότητα, μιας και οι διαδικασίες επιβολής ποινών στη Σαουδική Αραβία δεν ακολουθούν τους τρόπους που γνωρίζουμε στην Ευρώπη και γενικότερα στον Δυτικό Κόσμο. Υπάρχει αντίλογος μέσω ανθρωπιστικών οργανώσεων ότι πρόκειται και για απλούς αντιφρονούντες, ενώ σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνησία, ο ένας ήταν 16 ετών.
Πέρσι οι εκτελέσεις σταμάτησαν στις 149. Φέτος έχουν φτάσει ήδη τις 104 και είναι ακόμα Απρίλιος. Κανείς όμως δεν θα βγάλει άκρη. Οπως και κανείς δεν θα ζητήσει συγνώμη. Το ελάχιστο που μπορεί να κάνει όμως ο κόσμος του ποδοσφαίρου, είναι να μείνει μακριά από εκεί. Πηγαίνοντας στη Σαουδική Αραβία ένα Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης, είναι σαν να συναινείς με όσα συμβαίνουν εκεί. Και ακόμα και εάν πρόκειται για προϊόν δικαστικών αποφάσεων, δίκαιων ή όχι, το σίγουρο είναι ότι η μπάλα δεν επιτρέπεται να συμφωνεί με τόσο πολύ θάνατο…
