Του Παναγιώτη Σπηλιόπουλου
Απόψε, θρηνώ. Θρηνώ την απώλεια του Τζον Νιούμαν. Δακρύζω και θρηνώ για τον καταπληκτικό άνθρωπο, πριν και πάνω απ΄ όλα και προπονητή του ΠΑΟΚ στο μπάσκετ, στη συνέχεια.
Του ανθρώπου για πρώτη φορά δηλώνω δημόσια, ότι χάραξε την πορεία μου στην Αθλητική δημοσιογραφία.
Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν έφυγε από τον Δικέφαλο, δεν θυμάμαι γιατί, και μου έδωσε αποκλειστική συνέντευξη για το ραδιόφωνο του Α-103.
Την πληρώθηκα αδρά, θυμάμαι, εκείνη τη συνέντευξη. Αλλά δεν ήταν οι 43.500 δραχμές, περίπου 150 σημερινά Ευρώ, σημαντικά λεφτά της εποχής εκείνης, που έλαβα. Ένα ολόκληρο μηνιάτικο, δηλαδή.
Ήταν το διαβατήριό μου για την είσοδό μου στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας.
Οποία καταξίωση…
Θυμάμαι, που πήγα στο σπίτι του στην Καλαμαριά και μιλήσαμε. Παρούσα η Βελγίδα σύζυγός του, που με ρωτούσε για την «Χαλδικιδή». Έτσι ακριβώς: «Χαλδικιδή»! Εκεί όπου σκόπευαν να πάνε διακοπές στη συνέχεια με τη μικρή τους κόρη, αν θυμάμαι καλά.
Εκείνο το βράδυ, ο Τζόνι με «μύησε» στις μπύρες. Πιτσιρικάς, εγώ. Με τις Χάινεκεν να ρέουν άφθονες, μιλήσαμε για ώρες. Και είπαμε πολλά. Για τον ΠΑΟΚ, τον Βεζυρτζή και τους «λίγους» παίκτες που είχε στη διάθεσή του, για ν΄ αντιμετωπίσει τον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη.
Θυμάμαι τη μαγνητοφωνημένη τότε, συνέντευξη και τι μου είπε. Ένα σωρό πράγματα. «Την θέλω αποκλειστική» του ζήτησα. Και τήρησε τον λόγο του ο μπαγάσας. Ξαναμίλησε μετά ένα χρόνο…
Αλλά η ιστορία μας, δεν ξεκινάει εκεί. Ξεκίνησε κάμποσους μήνες νωρίτερα, όταν μετά από ένα ματς του ΠΑΟΚ με την Ιταλική Κνορ Μπολόνια, νομίζω, ο Έτορε Μεσίνα είπε μια μεγάλη μαλακία στη συνέντευξη στο διάδρομο των αποδυτηρίων και γέλασα πριν προλάβει να μεταφράσει ο Σάκης Λάιος.
Και τότε, ο αργότερα ΝΒΑερ, Έτορε Μεσίνα, όρμησε για να με χτυπήσει! Μπήκε στη μέση ο Νιούμαν, όπως και ο Λάιος και τον σταμάτησαν.
Δεν μου είπε καν «μην ασχολείσαι» στη συνέχεια. Αλλά πολύ αργότερα, μου έδωσε τη συνέντευξη.
Είχα κάποιους ενδοιασμούς στη μετάφραση, θυμάμαι. Και ξύπνησα το επόμενο πρωί, νωρίς -νωρίς τον Γιώργο Γρούιο, καθηγητή στο ΤΕΦΑΑ και τον έβαλα ν΄ ακούσει το ηχηγικό ντοκουμέντο, για να μου πει τη γνώμη του…
Τον Τζόνι, τον ξανασυνάντησα πολλούς μήνες μετά. Στην Αθήνα. Σ΄ ένα ξενοδοχείο, πριν φύγουμε με τον ΠΑΟΚ για να παίξει η ομάδα με τη Σάντερλαντ. Προπονητής, ο Σάκης Λάιος. Προπονητής του Παγκρατίου ο Νιούμαν, ήρθε για να μιλήσει με τον Σάκη για το παιχνίδι.
Παραγγέλθηκαν κοντά ένα κάρο μπύρες και πάλι. Θέλησε να πληρώσει αλλά δεν τον άφησα. Ομολογώ, ότι δεν είχα καταλάβει την πρόθεσή του. Και τον πρόσβαλα…
Μη με κεράσει κανένας άνθρωπος καμιά μπύρα και χάσει η Βενετιά βελόνι…
Θυμάμαι, ότι μου σύστησε την Ελληνίδα σύζυγό του. Η Χριστίνα ήταν; Ή μήπως η Χριστίνα ήταν η Βελγίδα; Δεν θυμάμαι.
Τα θυμηθήκαμε απόψε με τον Σάκη Λάιο. Αναπολήσαμε εκείνες τις εποχές. Τον Τζόνι, που νίκησε τον παντοκράτορα, τότε, Αρη, με τα «λιμά» του ΠΑΟΚ. Και που σήμερα, έφυγε από τη ζωή…
Καλό σου ταξίδι, Τζόνι…
