Της Βάσως Πρεβεζιάνου
Ήταν ο προπονητής της Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2012-13. Αποφάσισε να δεχθεί την πρόκληση και να αναλάβει την ομάδα που του άφηνε ο Πεπ Γκουαρδιόλα, του οποίου ήταν βοηθός, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη διαγνωσθεί με την ασθένεια. «Δεν πρέπει να αγχώνεσαι για τίποτα. Αυτό που σήμερα μοιάζει σημαντικό, αύριο δεν είναι πια». Με αυτό το μότο πορεύθηκε στη ζωή και στο ποδόσφαιρο.
Ο Βιλανόβα ήταν ένας άνθρωπος που έζησε στη σκιά, αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι. Ήταν ο βοηθός μιας προπονητικής ιδιοφυΐας, του ανθρώπου που υπήρξε υπεύθυνος για την πιο επιτυχημένη περίοδο της Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια. Όταν έφυγε ο Πεπ και ανέλαβε την ομάδα, φαινόταν απλά σαν ο ρόλος του να ήταν διεκπεραιωτικός, σαν ο στόχος του να ήταν να μην καταστρέψει αυτό που είχε χτίσει ο προκάτοχός του, με τον οποίο ήταν κολλητοί, αδέρφια πολλά χρόνια πριν συνεργαστούν. Δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ο Βιλανόβα ήταν ένας εξίσου ευφυής εγκέφαλος με ιδέες τις οποίες εφάρμοσε ο Γκουαρδιόλα. Απλά ένας έπαιρνε την δόξα.
«Μπορείτε να περιμένετε τα καλύτερα από τον Τίτο. Είναι εξαιρετικά καταρτισμένος, οι παίκτες τον ξέρουν. Νομίζω ότι ο σύλλογος έκανε μια άριστη επιλογή. Εγώ ήμουν απλά η φωνή των δικών του ιδεών, μαζί τις αναπτύξαμε» είπε ο Γκουαρδιόλα παραδίδοντας την σκυτάλη.
Ο Γκουαρδιόλα περίμενε, βέβαια, τότε πως ο Βιλανόβα θα τον ακολουθούσε στη Μπάγερν για να συνεχίσουν να δουλεύουν ως ένα απόλυτα επιτυχημένο δίδυμο, κατακτώντας 14 από τους 19 τίτλους που κατέκτησαν στους «μπλαουγκράνα».
Οι σχέσεις τους ψυχράνθηκαν, κάποια στιγμή αργότερα βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη, όπου ο Γκουαρδιόλα έκανε διακοπές και ο Βιλανόβα χημειοθεραπείες, ενώ η γυναίκα του Βιλανόβα, Μόντσε, κατηγόρησε τον Γκουαρδιόλα ότι δεν στάθηκε στον φίλο του όπως θα έπρεπε. Στην κηδεία του Βιλανόβα ο Γκουαρδιόλα δεν πήγε. Τα ρεπορτάζ ανέφεραν ότι ήταν η Μόντσε Βιλανόβα αυτή που απαγόρευσε την παρουσία του.
Ο Βιλανόβα δεν κέρδισε ποτέ τον θαυμασμό που είχε ο Γκουαρδιόλα, δεν είδε το όνομά του σε πρωτοσέλιδους, θριαμβευτικούς τίτλους. Yπό μια έννοια δεν αναγνωρίστηκε η δουλειά του, τουλάχιστον όσο ζούσε.
Ο Βιλανόβα, βέβαια, πέτυχε και η δική του επιτυχία ήταν μια μεγάλη νίκη για όλους αυτούς τους ανθρώπους που μπορεί η ιστορία να ξεχνά. Αυτούς τους κομπάρσους που αναζητούν την ευκαιρία τους για να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές. Ο Βιλανόβα το πέτυχε, αλλά ακόμα και όταν πήρε τον πρώτο ρόλο προτίμησε να μείνει μακριά από τα φώτα. Ένας αόρατος πρωταγωνιστής.
«Ο Τίτο είναι ένας σπουδαίος παίκτης στρατηγικής στο ποδόσφαιρο. Είναι δουλευταράς και έχει μια εξαιρετική σχέση με τους ποδοσφαιριστές του. Είναι ένας άνθρωπος με αξίες. Είναι ένα παράδειγμα για τον αθλητισμό, αλλά και για τον κόσμο γενικότερα» είπε γι’ αυτόν ο Γιουπ Χάινκες όταν ο Ισπανός τεχνικός αναδείχθηκε Προπονητής της χρονιάς το 2013.
Σε μια ομάδα κολοσσό, όπου η πίεση είναι τεράστια, που κάθε παιχνίδι είναι… ζωής ή θανάτου, ο Βιλανόβα ήταν πάντα η ήρεμη δύναμη. Η παρουσία του ήταν η εγγύηση πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Ακόμα κι αν για τον ίδιο τελικά δεν πήγαν. «Δεν έχω λόγια. Ήσουν ένα παράδειγμα, είμαι τόσο περήφανος που ήμουν στη ζωή σου. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Αναπαύσου εν ειρήνη. Σε φιλώ» ήταν το μήνυμα του συντετριμμένου Αντρές Ινιέστα όταν έμαθε για τον θάνατο του προπονητή του.
Ποιος ήταν ο Τίτο Βιλανόβα; Αυτός που έκανε τα πρώτα βήματά του ως ποδοσφαιριστής στην περίφημη «Μασία», γέννημα θρέμμα των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα. Μαζί του ο Πεπ Γκουαρδιόλα, ο Τζόρντι Ρόουρα, ο Αουρέλι Αλτιμίρα, ο Σάντσεθ Χάρα και ο Τζάουμε Τόρας.
Ήταν ο «Μαρκήσιος», αυτό το παρατσούκλι του είχαν «κολλήσει», καθώς ήταν μια φιγούρα εξαιρετικά ντελικάτη, που όμως ως παίκτης δεν ευτύχησε να αγωνιστεί ποτέ στους Καταλανούς. Λέγεται πως γι αυτό ευθύνεται ο Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος προτίμησε εκείνη την εποχή τον Ντάνι Μιούλερ, ο οποίος είχε δεσμό με την κόρη του. Έτσι, ο Βιλανόβα αναγκάστηκε να φύγει για να αναζητήσει αλλού την τύχη του. Αγωνίστηκε σε κάποιες μικρομεσαίες ομάδες, από τις οποίες ξεχώρισαν η Θέλτα και η Μαγιόρκα.
Ήταν αυτός που έβαλε στο γήπεδο μια ενδεκάδα γεμάτη «Μασία». Στις 25 Νοεμβρίου 2012, στο εκτός έδρας παιχνίδι πρωταθλήματος με την Λεβάντε, ο Ντάνι Άλβες τραυματίστηκε και στη θέση του μπήκε ο Μαρτίν Μοντόγια. Έτσι, η Μπαρτσελόνα έπαιζε με τους Βίκτορ Βαλδές, Μοντόγια, Ζεράρ Πικέ, Κάρλες Πουγιόλ, Τζόρντι Άλμπα, Τσάβι, Σέρχιο Μπουσκέτς, Σεσκ Φάμπρεγας – Πέδρο, Λιονέλ Μέσι και Αντρές Ινιέστα. Δηλαδή με έντεκα παίκτες από την ακαδημία της!
Το καλοκαίρι του 2013 η κατάσταση της υγείας του ήταν ήδη πολύ επιβαρυμένη. Είχε οδηγήσει τη Μπαρτσελόνα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, φτάνοντας τους 100 βαθμούς, είχε άλλον έναν χρόνο συμβόλαιο, αλλά δεν μπορούσε πια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Με μια σπαρακτική επιστολή έκανε γνωστή την αποχώρησή του. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει, η κλεψύδρα είχε αρχίσει να αδειάζει…
«Ευχαριστώ Μπάρτσα, σας ευχαριστώ όλους
Μετά από πέντε υπέροχα χρόνια ως μέλος της ομάδας που έκανε τα όνειρα κάθε προπονητή πραγματικότητα, ήρθε η ώρα να κάνω μία αλλαγή στην επαγγελματική ζωή μου και να αφιερώσω την ενέργειά μου για την αντιμετώπισης της ασθένειας που διαγνώστηκε πριν από ενάμιση χρόνο.
Οι θεραπείες που θα ακολουθήσω δεν θα μου επιτρέψουν -κατά την άποψη των γιατρών, να αφοσιωθώ 100% στα καθήκοντα του πρώτου προπονητή μιας ομάδας του βεληνεκούς της Μπαρτσελόνα, ωστόσο θα συνεχίσω να εργάζομαι από κοντά για τον σύλλογο που αγαπάω σε άλλη θέση του αθλητικού τμήματος.
Δεν είναι εύκολο να αφήσω αυτη την ομάδα, με τόσους ξεχωριστούς ανθρώπους, τους ποδοσφαιριστές, τους συνεργάτες μου στο τεχνικό επιτελείο και τους φίλους με τους οποίους μοιράστηκα τόσες πολλές αξέχαστες στιγμές. Είμαι αιώνια ευγνώμων για όλα όσα μου έδωσαν και όλα όσα μου έδειξαν. Η ανθρώπινη και ποδοσφαιρική ποιότητα αυτής της ομάδας θα ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και είμαι πεπεισμένος ότι αντιμετωπίσει με όλες τις δυνάμεις της, τις νέες αθλητικές προκλήσεις σε μία σεζόν που θα είναι συναρπαστική για όλους.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω ειδικά τον πρόεδρο, σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο και τον αθλητικό διευθυντή Άντονι Θουμπιθαρέτα για όλη την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλαν και πάνω από όλα για όλη την ανιδιοτελή υποστήριξη, τόσο αθλητική όσο και προσωπική. Το ίδιο σημαντική για μένα είναι η ανθρώπινη και ιατρική βοήθεια που έλαβα από τον δρ. Ραμόν Κανάλ και την ιατρική ομάδα που βρίσκεται στο πλευρό μου. Γνωρίζω ότι σε αυτό το παιχνίδι δεν είμαι μόνος, είμαι μέλος μιας αλληλέγγυας ομάδας, που θα με βοηθήσει να πετύχω σε αυτήν τη μακρά διαδικασία, όπως έπραξε μέχρι τώρα.
Όλους εσάς, μέλη και φιλάθλους του συλλόγου, θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για την υποστήριξη και την στοργή που μου δώσατε, όχι μόνο τώρα, αλλά τους τελευταίους μήνες. Σας λέω ότι είμαι ήρεμος, δυνατός και θα αντιμετωπίσω αυτό το νέο στάδιο της ασθένειας μου με πλήρη πίστη ότι όλα θα πάνε καλά.
Ευχαριστώ πολύ και όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου, τους επαγγελματίες συναδέλφους, τους συλλόγους, τους αθλητές, τους γνωστούς και τους άγνωστους για τα ενθαρρυντικά μηνύματα που ήταν τόσο σημαντικά για εμένα και την οικογένειά μου.
Αυτές οι στιγμές είναι δύσκολες για την οικογένειά μου, οπότε ζήτησα από τα ΜΜΕ να το σεβαστούν και να το κατανοήσουν. Τώρα που δεν είμαι πλέον προπονητής της Μπαρτσελόνα ελπίζω να έχω την ησυχία που χρειάζομαι εγώ κι η οικογένειά μου.
Δεν μπορώ να κλείσω αυτό το γράμμα δίχως να ευχηθώ καλή τύχη και κάθε επιτυχία στον νέο προπονητή της καλύτερης ομάδας του κόσμου.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους.
Τίτο Βιλανόβα».
«Θα ακολουθώ πάντα το παράδειγμά σου και, όπως με δίδαξες, θα παλέψω μέχρι τέλους με seny, pit i collons. Αναπαύσου εν ειρήνη, πατέρα» ψέλισε ο γιος του, Αδριά στον επικήδειό του.
«Seny» η αξιοπρέπειά του που αποτέλεσμα παράδειγμα.
«Pit», το στήθος, η καρδιά, η ψυχή για να μάχεσαι και να ξεπερνάς κάθε μπόδιο.
«Collons», τα… «αυγά», αυτά που έδειξε κάθε φορά που χρειάστηκε, στο γήπεδο και στη ζωή.
Τα έδωσε όλα στο 100%. Κι ας έχασε την πιο μεγάλη μάχη.
«Το ποδόσφαιρο δεν είναι δουλειά, αλλά η καλύτερη θεραπεία μου»
Τίτο Βιλανόβα 17 Σεπτεμβρίου 2018 – 25 Απριλίου 2014
Πηγή: Sport DNA
