Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη από τον Ραζβάν Λουτσέσκου και τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ που αδυνατώ να γράψω σήμερα λέξη για το τεράστιο επίτευγμα που γιορτάζουν με κάθε επισημότητα από το βράδυ του Σαββάτου. Το αξίζουν, το δικαιούνται και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει!
Θα ήθελα πολύ να γράψω για ποδόσφαιρο, αλλά δεν είδα το παιχνίδι. Συγχωρέστε με! Ξεκίνησα να παρακολουθώ τη μετάδοση της Cosmote TV, αλλά μόλις άκουσα από τα μεγάφωνα του ΟΑΚΑ τη φράση «θα εκκενωθεί το γήπεδο», φώναξα ένα «ρε δε πα να γαμ… όλοι σας» και έκλεισα την τηλεόραση. Το γράφω ωμά, ειλικρινά, κυνικά, μη δημοσιογραφικά, συγχωρέστε με γι’ αυτό, αλλά έτσι αισθάνθηκα! Κι έτσι, ακριβώς, αντέδρασα!
Έχοντας ζήσει μια εβδομάδα ποδοσφαιρικής μυσταγωγίας που μας χάρισαν τα παιχνίδια των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, συνέλαβα τον εαυτό μου να μην αντέχει άλλο να συμμετέχει σ’ αυτή την παρωδία που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτε ως απλός τηλεθεατής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω αισθανθεί έτσι. Δεν είναι η πρώτη φορά που δεν είχα την παραμικρή διάθεση να ασχοληθώ με ποδόσφαιρο. Έτσι είχα νιώσει και πριν το περίφημο ντέρμπι της Ριζούπολης (οι παλαιότεροι αναγνώστες αθλητικών εφημερίδων ίσως θυμούνται το άρθρο μου στο Goal που έφερε τον τίτλο «Αυτό το παιχνίδι δεν θα ξεκίναγε ούτε στην Ουγκάντα»), έτσι είχα αισθανθεί και πριν ξεκινήσει ο τελικός της ντροπής στο Πανθεσσαλικό , έτσι αισθάνθηκα και το βράδυ του Σαββάτου. Απλά, αυτή τη φορά έκλεισα και την τηλεόραση.
Δεν αντέχεται άλλο αυτό το έκτρωμα, αδέλφια. Δεν αντέχεται! Και είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα άδικο για τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές των ομάδων. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε η μοναδική χώρα στον πλανήτη που αδυνατεί να διοργανώσει μια ποδοσφαιρική γιορτή, όπως ο τελικός κυπέλλου, να τη διεξάγουμε κεκλεισμένων των θυρών και να απειλείται με… εκκένωση το γήπεδο, λόγω επεισοδίων!
Λέμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πιάσει πάτο, αλλά κάθε χρόνο αποδεικνύεται ότι ο πάτος βρίσκεται ακόμη σε πολύ μεγάλη απόσταση! Και μην αρχίσουμε ξανά τη συζήτηση περί Πολιτείας, Αστυνομίας κλπ. Τα έχουμε πει ξανά: Ζούμε σε ένα κράτος ανίκανο να εφαρμόσει τους νόμους που το ίδιο θεσμοθετεί. Τη μεγαλύτερη ευθύνη, όμως, για την κατάντιά μας την έχουν οι ίδιες οι ομάδες και όσοι τις διοικούν!
Ποιοι ήταν αυτοί οι κανίβαλοι που βρέθηκαν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ; Ήταν όλοι τους – ένας και ένας – επιλογές των δύο ΠΑΕ, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ! Οι ίδιες οι ομάδες ήταν εκείνες που επέλεξαν να μοιράσουν τις προσκλήσεις τους σε αληταράδες και οργανωμένους στρατούς. Όπως ακριβώς είχε συμβεί και στον τελικό της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό. Γιατί; Μα απλά, γιατί αυτό το ποδόσφαιρο θέλουν! Αυτό το ποδόσφαιρο τους ενδιαφέρει! Ένα ποδόσφαιρο που θα κάνουν κουμάντο οι μειοψηφίες εκείνες που όποτε χρειαστεί θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης για να προασπιστούν τα συμφέροντα της κάθε ΠΑΕ.
Αν ενδιαφέρονταν για ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, θα μοίραζαν τις προσκλήσεις τους σε οικογένειες, σε νέα παιδιά, σε υγιείς φιλάθλους. Ποιος ενδιαφέρεται, όμως, γι’ αυτούς;
Ενδιαφέρονταν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός όταν ξεκίνησε η συγκεκριμένη ντροπιαστική μόδα των… ημίκλειστων τελικών στο μπάσκετ; Οργανωμένους στρατούς επέλεγαν να τους εκπροσωπήσουν στις εξέδρες. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια και στο ποδόσφαιρο (όση σχέση μπορεί να έχει αυτό το τερατούργημα που έχουμε δημιουργήσει με το αληθινό ποδόσφαιρο)…
Τελικά, κοιτώντας πίσω όλη αυτή την πολυετή κατρακύλα του ελληνικού αθλητισμού, μία συγνώμη θα ήθελα να ζητήσω: Ζητώ συγνώμη από τις ποδοσφαιρικές αρχές και τους φιλάθλους της Ουγκάντας, γιατί δεν μου έφταιγε σε τίποτα η συμπαθής αφρικανική χώρα. Ζητώ συγνώμη που την ενέπλεξα σε οποιαδήποτε σύγκριση που αφορά τη δική μας Μπανανία, τη μοναδική χώρα του πλανήτη που προσβάλλει τόσο βάναυσα τη νοημοσύνη κάθε υγιούς φιλάθλου, κάθε ποδοσφαιριστή, κάθε προπονητή. Είμαι σίγουρος ότι ακόμη και στην Ουγκάντα σέβονται περισσότερο τον πρωταθλητή τους, τον κυπελλούχο τους, τον ιδρώτα των αθλητών, την αξιοπρέπεια των υγιών φιλάθλων…
Πηγή: Sport DNA
