Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Ο τελικος του FA Cup μπήκε στη ζωή μου ένα μεσημέρι Σαββάτου τον Απρίλιο του 1970 στο σπίτι του Αγγελου, κολλητού φίλου μου από τότε μέχρι σήμερα, όπου απολαύσαμε ένα εκπληκτικό ματς ανάμεσα στη Τσέλσι και την Λιντς Γιουναιτεντ και από τότε ζήτημα αν έχω χάσει τεσσερα ή πέντε παιχνίδια!
Κάθε χρόνο μετρούσαμε τις μέρες με προσμονή όταν πλησίαζε η εβδομάδα του ματς και όταν έφτανε η ώρα που η κρατική τηλεόραση συνδεόταν με το γήπεδο, μέναμε εκστασιασμένοι και προσηλωμένοι στην μυσταγωγία που ακολουθούσε…
Ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας συνδυαστηκε με τη φωνή του Γιάννη Διακογιάννη, που συνόδευε στα 70s ολες τις αθλητικές τηλεοπτικές περιπλανήσεις μας.
Το σήμα της Eurovision μας μετέφερε σε έναν άλλο κόσμο με τελετουργικό όπου η ίδια η βασίλισσα χαιρετούσε τους παρατεταγμένους παίκτες, οι αρχηγοί έκαναν τις συστάσεις, η μπάντα έπαιζε τον ύμνο και το Abide with me με οlους να τραγουδούν μαζί στις εξεδρες! Επικό!
Όλα ήταν διαφορετικά από αυτά που ξέραμε εμείς. Αυτός ο πρώτος τελικός πάντα θα είναι χαραγμένος στη μνήμη όλων που τον είδαν αλλά θα βάλω μία άλλη πεντάδα στο τραπέζι ως τα ματς που μας έκλεψαν την καρδιά!
Ξεκινάμε λοιπόν, λίγες ώρες πριν από το παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι με τη Γουότφορντ (τηλεοπτική μετάδοση ΣΚΑΪ, 19:00), περιμένοντας είτε να δούμε την ομάδα του Πεπ να παίρνει το 7ο Κύπελλο είτε το σύνολο του Χάβι Γκράθια να κάνει τη μεγάλη έκπληξη και να κατακτά τον τίτλο για πρώτη φορά από το 1984! Αξίζει να σημειωθεί, πως ο Χολέμπας σε αυτό το ματς, εφόσον παίξει, θα γίνει ο πρώτος Έλληνας με συμμετοχή στον τελικό, μετά τον Νίκο Νταμπίζα από τη σεζόν 1998-1999.
1979 ΑΡΣΕΝΑΛ – ΜΑΝ.ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ 3-2
Στον πρώτο έγχρωμο τελικό που είδαμε στα μέρη μας, η Άρσεναλ εύκολα προηγήθηκε 2-0 μέχρι το 86′ και έμοιαζε να έχει κλειδώσει το ματς. Από εκεί και μετά όμως αντέδρασε η Γιουνάιτεντ και ισοφάρισε σε 2-2. Πριν όμως οι δύο ομάδες πάνε στην παράταση, η Άρσεναλ σε μία σέντρα που δεν υπολόγισε καλά ο Νοτιοαφρικανός γκολκίπερ Μπέιλι της Γιουνάιτεντ, σκόραρε ο Άλαν Σάντερλαντ και οι Λονδρέζοι κατέκτησαν το Κύπελλο στο πιο τρελό τελευταίο πεντάλεπτο στην ιστορία των τελικών!
1981 ΤΟΤΕΝΑΜ – ΜΑΝ.ΣΙΤΙ 1-1, 3-2
Ακόμα ένας τελικός που είχε επαναληπτικό. Στο πρώτο ματς σκόραρε ο …ίδιος άνθρωπος. Στη ρεβάνς είχαμε ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν σημειωθεί ποτέ!
Ο Χάτσινσον ήταν αυτός που έβαλε μπροστά τη Σίτι αλλά σε ένα φάουκλ προς το τέλος κατά λάθος έβαλε το κεφάλι του σε σουτ του Χοντλ και το ματς έληξε 1-1. Στη ρεβάνς είχαμε ένα φοβερό μακρινό σουτ από τον Μακένζι της Σίτι, η οποία προηγήθηκε 2-1 αλλά την παράσταση έκλεψε ο Αργεντινός Βίγια που με σλάλομ ανάμεσα στους αμυντικούς πλάσαρε γράφοντας το τελικό 3-2.
1989 ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ – ΕΒΕΡΤΟΝ 3-2
Τη χρονιά την τραγωδίας του Χίλσμπορο η Λίβερπουλ προηγήθηκε της Έβερτον με γκολ του Όλντριτζ και όλα έδειχναν πως θα κέρδιζε το ματς. Ο αναπληρωματικός Στιούαρτ Μακόλ όμως από λάθος του Γκρόμπελααρ πέτυχε το 1-1 στη λήξη. Στην παράταση ο Ιαν Ρας που μπήκε αλλαγή έκανε το 2-1, η Εβερτον ξανά με τον Μακόλ (που γινόταν ο πρώτος αναπληρωματικός που βάζει δύο γκολ σε τελικό) έφερε το ματς στο 2-2 πριν ο Ρας σκοράρει με ωραία κεφαλιά από σέντρα του Μπαρνς και η Λίβερπουλ κατακτήσει το τρόπαιο!
1990 ΜΑΝ.ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ – ΚΡΙΣΤΑΛ ΠΑΛΑΣ 3-3, 1-0
Είναι η χρονιά που άλλαξε η σύγχρονη ιστορία της Γιουνάιτεντ και μαζί της όλου του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στο πρωτάθλημα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, τερματίζοντας 13η και κάθε εβδομάδα ο Φέργκιουσον ακροβατούσε σε τεντωμένο σχοινί. Οι προκρίσεις στο Κύπελλο του έδιναν το φιλί της ζωής.
Στον πρώτο τελικό η Πάλας παίζοντας εκπληκτικά προηγήθηκε 3-2 και όλα της πήγαιναν πρίμα, μέχρι που κατάφερε και ισοφάρισε η Γιουνάιτεντ με τον Μαρκ Χιουζ , στέλνοντας το ματς σε επαναληπτικό. Ήμουν στη θέση του σχολιαστή λίγες μέρες μετά όταν ένα γκολ του αριστερού μπακ, Λι Μάρτιν έδινε στην Γιουνάιτεντ ένα τρόπαιο μετά από πέντε χρόνια και στον Φέργκιουσον την ευκαιρία να μείνει ακόμη ένα καλοκαίρι στη θέση του. Ο Σκωτσέζος τεχνικός με τα χρόνια έγινε Σερ, οδηγώντας τη Γιουνάιτεντ σε άλλους 26 τίτλους μέχρι το 2013 και έτσι αλλάζει συχνά η ιστορία!
2006 ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ – ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ 3-3 (3-1 πέναλτι)
Έναν χρόνο μετά την Πόλη και την επική νίκη επί της Μίλαν η Λίβερπουλ του Μπενίτεθ βρέθηκε ξανά με την πλάτη στον τοίχο όταν η Γουέστ Χαμ του Άλαν Πάρντιου την έβαλε από την αρχή κάτω στο Κάρντιφ και την χτυπούσε ανελέητα! Ο Κάραγκερ έβαλε ένα αυτογκολ από εκείνα που λες «δεν είναι η μέρα μου», τα «σφυριά» πέτυχαν και ένα ακόμη γκολ με τον Άστον από λάθος του Ρέινα, πριν μειώσει ο Τζιμπρίλ Σισέ και ισοφαρίσει ο Στιβεν Τζέραρντ με ένα πολύ ωραίο σουτ.
Εκεί όλοι πίστεψαν πως το ματς είχε γείρει οριστικά υπέρ των «κόκκινων», από το πουθενά ο Κοντσέσκι με μακρινή μπαλιά νίκησε τον Ρέινα και οι Λονδρέζοι πήραν κεφάλι ξανά με το 3-2. Την στιγμή που από τα μεγάφωνα ακουγόταν η φωνή που έλεγε πόσες θα είναι οι καθυστερήσεις ο Τζέραρντ με βολίδα από 35 μέτρα νικούσε τον Χίσλοπ ισοφαρίζοντας! Στα πέναλτι ο Ρέινα αποζημίωσε τους φίλους των «ρεντς» αποκρούοντας τρία χτυπήματα!
Πηγή: England 365
