Του Βασίλη Σκουντή
Έχουν περάσει 27 χρόνια από τότε που μια ομάδα δικαστικών με επικεφαλής τον Αντόνιο ντι Πιέτρο άρχισε να διερευνά τις υποθέσεις σκανδάλων και διαφθοράς στην Ιταλία…
Εκείνη η επιχείρηση ονομάσθηκε «καθαρά χέρια» και οδήγησε στη διάλυση της πρώτης ιταλικής μεταπολεμικής δημοκρατίας, αλλά αυτή που εκτυλίσσεται τώρα στη Βιτόρια είναι εντελώς διαφορετική…
Τώρα τα καθαρά χέρια ενδέχεται σε λίγες ώρες να οδηγήσουν στην εγκαθίδρυση μιας νέας κυβέρνησης στο ευρωπαϊκό μπάσκετ!
Σε ποιον ανήκουν αυτά τα καθαρά χέρια και γιατί κάνω τόση κουβέντα για τους κανόνες υγιεινής;
Οι ερωτήσεις έχουν απαντήσεις με ονοματεπώνυμο: Σέιν Λάρκιν!
Χθες το πρωί από του βήματος του πάνελ των φιναλίστ, ο Αμερικανός γκαρντ της Εφές απαντώντας σε μια ερώτηση που του έκανα για την προσωπική πρόκληση του είπε ότι το προηγούμενο βράδυ εμφορούνταν από την επιθυμία του(ς) να προβούν σε ένα statement: να κάνει ο ίδιος, αλλά και όλη η ομάδα (που παίζει τον ρόλο της μοντέρνας Σταχτοπούτας σε αυτό το Final 4) μια δήλωση…
Την έκαναν και υπήρξε βοερή και βροντώδης…
Μας ξεκούφανε!
Συνεχίζοντας ο Λάρκιν προσπέρασε την προσωπική ραψωδία του στον εμφύλιο ημιτελικό με τη Φενέρμπαχτσε και επικαλέσθηκε μια κλασική αμερικανική φράση…
Ιt’s all about winning…
Με την άδεια του την παραφράζω ad hoc, κατά πως λέμε και στα λατινικά…
It’s all about cleaning, απλώς σε αντίθεση με τον Πόντιο Πιλάτο, ο λεγάμενος νίπτει τας χείρας του, όχι για να βγάλει τάχα την ουρά του απ’ έξω, αλλά για να γλιστράει καλύτερα η μπάλα και να τη στέλνει συστημένη όπου γουστάρει!
Το διέπραξε αυτό στον ημιτελικό της Παρασκευής και επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω στον αποψινό τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σε ένα γήπεδο που το ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή από την προπέρσινη θητεία του στην Μπασκόνια.
O γεννημένος στις 2 Οκτωβρίου του 1992 γιος του σπουδαίου παίκτη του μπέιζμπολ και Hall Of Famer, Mπάρι Λάρκιν δεν είναι μια απλή περίπτωση και δεν εννοώ το μπασκετικό σκέλος της υπόθεσης, αλλά το ανθρώπινο.
Ο Λάρκιν υποφέρει από το σύνδρομο OCD, δηλαδή από μια χρόνια και διαρκή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή η οποία του προκαλεί επαναλαμβανόμενες σκέψεις υπό την μορφή εμμονών που τον κυριεύουν στην καθημερινότητα του.
Στη δική του περίπτωση αυτοί οι ψυχαναγκασμοί του δημιούργησαν την εμμονή να πλένει συνεχώς τα χέρια του, χωρίς να υπάρχει λόγος. «Όταν ήμουν ο μικρός ο πατέρας μου προσπάθησε να με βοηθήσει να ξεπεράσω το πρόβλημα, αλλά ο τρόπος του ήταν λανθασμένος» έχει πει ο ίδιος. «Δεν έπλενε επίτηδες τα δικά του χέρια και με χάιδευε, λέγοντας μου ότι ‘’είσαι πολύ καλό παιδί’’. Νόμιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα με κάνει να ξεκολλήσω από τις εμμονές μου, αλλά η μέθοδος του δεν έφερε αποτέλεσμα».
Σταδιακά ο Λάρκιν έγινε δέσμιος των ψυχαναγκασμών του και μάλιστα άρχισε να καταλαμβάνεται από φοβίες. «Ένιωθα ότι ο κόσμος με περνούσε για φρικιό, με κορόιδευε και αυτή η ιδέα επέτεινε το πρόβλημα» αποκάλυψε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε πριν από λίγο καιρό στον Αρη Μπάρκα για την εκπομπή «Pick N’ Roll» της Cosmote TV, εξηγώντας πώς αποφάσισε να βγει από αυτό το τούνελ και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
«Το ζήτημα είναι πνευματικό και αποφάσισα να το διαχειριστώ όσο πιο αποτελεσματικά μπορούσα. Χρειαζόταν να απευθυνθώ σε ειδικούς και να ακολουθήσω μια πνευματική και ψυχολογική θεραπεία, αλλά κυρίως ένιωσα την ανάγκη να βγω και να μιλήσω γι’ αυτό. Πήρα κουράγιο από τον Κέβιν Λοβ και τον ΝτεΜάρ Ντε Ρόζαν, που δημοσιοποίησαν τις δικές τους μανιοκαταθλιπτικές συμπεριφορές και αυτό με βοήθησε πολύ ώστε να ξεπεράσω τις δικές μου εμμονές και να απελευθερωθώ ώστε να μη με κυριεύουν στην καθημερινότητα μου».
Ο Λάρκιν έγραψε ένα άρθρο εξηγώντας τι ένιωθε. «Αυτός είμαι και δεν θέλω να με βλέπετε σαν κάποιον διαφορετικό. Με αγαπάτε ως παίκτη και θέλω να με αγαπάτε και ως άνθρωπο. Είμαι ένας κανονικός τύπος που έχει τα ίδια προβλήματα με πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. Ολοι μας έχουμε κάτι μέσα μας, απλώς είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αλλοι το φανερώνουν για να λυτρωθούν κι άλλοι το κρατούν κρυφό και καταδυναστεύονται από αυτό».
Τι συνέβη όταν ο Λάρκιν είπε την ιστορία του προς τα έξω; «Δεν ήξερα τι να περιμένω και πώς θα αντιδρούσε ο κόσμος και κυρίως το περιβάλλον μου. Ευτυχώς η στάση όλων υπήρξε απρόσμενα θετική και δεν μετάνιωσα ούτε μια στιγμή για την απόφαση μου να μιλήσω. Δέχθηκα παρά πολλά τηλεφωνήματα και μηνύματα από γνωστούς και κυρίως από αγνώστους, για να με συγχαρούν για την εξωστρέφεια μου, για να με υποστηρίξουν, αλλά για να μου ζητήσουν συμβουλές, επειδή και οι ίδιοι αντιμετώπιζαν κάποιον ψυχαναγκασμό».
Η συνέχεια είναι η καθημερινότητα του, τόσο στην μπασκετική/επαγγελματική, όσο και στην ανθρώπινη διάσταση της. «Νιώθω πλέον πολύ καλύτερα και χαίρομαι διότι με τη δημοσιοποίηση του ζητήματος μου βοήθησα πολύ κόσμο και είμαι πρόθυμος να σταθώ στο πλευρό όλων όσοι διερευνούν τα συμπτώματα της διαταραχής και ζητούν τη βοήθεια μου. Σε αυτό έπαιξαν σημαντικό ρόλο η αθλητική ιδιότητα μου και το γεγονός ότι είμαι γνωστός. O κόσμος με ξέρει και με βλέπει να παίζω μπάσκετ, επίσης διαβάζει τι γράφω στις διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και αυτή η διαδραστικότητα λειτουργεί πολύ θετικά».
Στο τέλος της ημέρας, ο Σέιν Λάρκιν αναδεικνύει με τον δικό του τρόπο το αγαθό του να είναι κάποιος γνωστός και δημοφιλής αθλητής. «Με τόσο κόσμο που έλκεται από το μπάσκετ και ασχολείται με τα σπορ, μπορούμε να παίξουμε σπουδαίο ρόλο και να αλλάξουμε διάφορα πράγματα προς το καλύτερο. Είμαστε ταλαντούχοι αθλητές που ψυχαγωγούν τον κόσμο, αλλά δεν πρέπει να μένουμε μονάχα σε αυτή την πτυχή της ζωής μας. Οφείλουμε να δείχνουμε τις ευαισθησίες μας και να είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας».
Αυτά συμβαίνουν γενικώς στο τέλος της κάθε ημέρας…
Στο τέλος της αποψινής ημέρας ο Σέιν Λάρκιν μπορεί με αυτά τα πλυμένα χέρια να σηκώσει ένα τρόπαιο και να ρουφήξει το νέκταρ μέσα από τις καθαρές χούφτες του!
Πηγή: Gazzetta
