Αν όχι ο κορυφαίος, σίγουρα ανάμεσα στους καλύτερους τερματοφύλακες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο Γερμανός υπήρξε θρύλος του αθλήματος όσο έπαιξε και σήμερα γίνεται 53 χρόνων.
Ο Καν στο γήπεδο
Γεννήθηκε το 1969 στην Καρλσρούη και κληρονόμησε το ταλέντο του πατέρα του, ο οποίος έπαιζε επαγγελματικά ποδόσφαιρο όταν ήταν νέος.Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στα έξι του σε τοπική ομάδα. Αρχικά δοκιμάστηκε σε όλες τις θέσεις, ώσπου ανακάλυψε το ταλέντο του κάτω από το τέρμα. Έπαιξε σε πολλές τοπικές ομάδες, ώσπου στα 16 του χρόνια υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα της Καρλσρούης.
Έκανε ντεμπούτο στη Μπούντεσλιγκα στις 27 Νοεμβρίου 1987 και τρία χρόνια μετά ήταν ήδη βασικός.
Οι σπουδαίες εμφανίσεις του με τη φανέλα της Καρλσρούης τον έκαναν περιζήτητο στους γερμανικούς συλλόγους και η Μπάγερν τον αγόρασε το 1994 έναντι 4,6 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων που αντιστοιχούν σε 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Ήταν το μεγαλύτερο ποσό που είχε δαπανηθεί ποτέ για τερματοφύλακα στο γερμανικό ποδόσφαιρο!
Μαζί με τους Λόταρ Ματέους, Τόμας Χέλμερ, Μάρκους Μπάμπελ και Ντίτμαρ Χάμαν ήταν μέλη μιας από τις καλύτερες ενδεκάδες στη Μπούντεσλιγκα.
Την πρώτη σεζόν αναδείχτηκε καλύτερος τερματοφύλακας της χρονιάς. Αργότερα κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, και ακολούθησε η κατάκτηση του γερμανικού πρωταθλήματος και του Λιγκ Καπ.
Το 1999 συμμετείχε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε έναν τελικό στον οποίο «η Μπάγερν γνώρισε την μεγαλύτερη και πιο αναπάντεχη ήττα στην ιστορία του ποδοσφαίρου» όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του.
«Είχαμε το ένα χέρι μας στο Κύπελλο και ξαφνικά συνέβη κάτι που δεν μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Δεν ήμασταν συγκεντρωμένοι όπως θα έπρεπε να είμαστε. Το κάθε παιχνίδι διαρκεί 90 λεπτά και όχι 85 ή 88. Κάποιοι παίκτες πήγαν για ύπνο, κάποιοι παίκτες πήγαν στο πάρτι που διοργανώνεται μετά τον τελικό, εγώ ήμουν με τους γονείς μου, κοιτώντας το τραπέζι. Ήταν ένα τεράστιο σοκ για μας. Θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια. Ήταν η πιο σκληρή, η πιο άσχημη, η πιο δραματική ήττα που θυμάμαι. Χρειαστήκαμε έναν χρόνο για να διαχειριστούμε την απώλεια του τροπαίου» είχε πει τότε.
Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα οι Βαυαροί κατέκτησαν και το τρόπαιο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, αλλά και το Διηπειρωτικό Κυπέλλο κόντρα στη Μπόκα Τζούνιορς.
Το 2002 ο Καν ήταν αρχηγός στην εθνική ομάδα Γερμανίας και πήρε μέρος στο Μουντιάλ στην Άπω Ανατολή, όπου πραγματοποίησε μερικές από τις σπουδαιότερες αποκρούσεις της καριέρας του, καθώς κράτησε ανέπαφη την εστία του επί πέντε συνεχόμενα παιχνίδια! Η ομάδα κατάφερε να φτάσει στον τελικό απέναντι στη Βραζιλία και έχασε με δυο μηδεν και ένα τραγικό λάθος του Καν στο δεύτερο γκολ….
Σύμφωνα με τον ίδιο, η καλύτερη απόκρουση της καριέρας του ήταν σε έναν αγώνα απέναντι στη Σέλτικ στο Τσάμπιονς Λιγκ όταν απέκρουσε γκολ από απόσταση οκτώ μέτρων και το χειρότερο γκολ που έχει δεχτεί ήταν από τον Ρομπέρτο Κάρλος επίσης στην ίδια διοργάνωση.
Στον τελευταίο του αγώνα αποθεώθηκε από 69.000 φιλάθλους, οι οποίοι τον χειροκροτούσαν όρθιοι και φώναζαν ρυθμικά το όνομά του….
Ο Καν στην πιο ιδιαίτερη στιγμή της καριέρας του
Το 2001, η Μπάγερν Μονάχου μόλις είχε επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης έπειτα από 25 χρόνια και ο Γερμανός τερματοφύλακας είχε κατακτήσει το πρώτο (και μοναδικό) Τσάμπιονς Λιγκ στην καριέρα του. Και μάλιστα, ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Ο Καν είχε αναδειχθεί MVP του τελικού απέναντι στην Βαλένθια, μετά τις εκπληκτικές επεμβάσεις του στη διαδικασία των πέναλτι. Κι όμως, αντί να πανηγυρίσει με την ψυχή του με τους συμπαίκτες του, πήγε να συμπαρασταθεί στον μεγάλο του αντίπαλο στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι, Σαντιάγο Κανιθάρες, που έκλαιγε με λυγμούς.
«Είχαμε πολλή πίεση τότε, πιστεύω ότι η ομάδα μας είχε πιάσει την κορυφή όσον αφορά στα στάνταρντς που μπορούσε να φτάσει. Εαν δεν είχαμε πάρει τον τίτλο με τη Βαλένθια στο Μιλάνο το 2001 νομίζω ότι τα πράγματα θα είχαν γίνει πολύ δύσκολα μετά επειδή παίκτες όπως ο Στέφαν Έφενμπεργκ, ο Τζιοβάνι Έλμπερ και ο Βιθέντε Λιζαραζού βρίσκονταν ήδη στο τοπ της απόδοσής τους. Ήταν ίσως η τελευταία ευκαιρία για εκείνη τη γενιά. Έπρεπε μάλιστα να αντιμετωπίσουμε τη Βαλένθια, μία ομάδα που είχε χάσει το Τσάμπιονς Λιγκ έναν χρόνο πριν, συνεπώς ήταν και για αυτούς η τελευταία ευκαιρία.
Θυμάμαι τη στιγμή της απόκρουσης του πέναλτι του Πελεγκρίνο όπου ο Κανιθάρες κατέρρευσε στη γραμμή του άουτ και άρχισε να κλαίει. Μπορούσα να καταλάβω πως ένιωθε καθώς είχα βιώσει κάτι παρόμοιο το 1999».
Ο Καν με τους τίτλους του:
- 8 πρωταθλήματα Γερμανίας: 1996–97, 1998–99, 1999–2000, 2000–01, 2002–03, 2004–05, 2005–06, 2007–08
- 6 Κύπελλα Γερμανίας: 1997–98, 1999–2000, 2002–03, 2004–05, 2005–06, 2007–08
- 6 Λιγκ Καπ Γερμανίας: 1997, 1998, 1999, 2000, 2004, 2007
- 1 Τσάμπιονς Λιγκ: 2000–01
- 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: 1995–96
- 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2001
- 1 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1996
Ο Καν στα λόγια του
-«Το ποδόσφαιρο του σήμερα μου μοιάζει με μπαλέτο. Οι ποδοσφαιριστές μόλις τους ακουμπάς αρχίζουν να κλαίνε. Παραπονιούνται για τη “σκληρή ζωή” τους μετά από 3 σερί ματς αλλά όταν δίνουν συνεντεύξεις είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί στον κόσμο. Για αυτό μου αρέσουν τύποι όπως ο Τόμας Μίλερ και ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς».
-«Δεν είναι σωστό να υποστηρίζει κανείς πως οι τίτλοι είναι το μοναδικό πράγμα που μένει σε μία καριέρα. Ποιό είναι το νόημα αν έχεις πάρει 10.000 τίτλους αλλά είσαι ηλίθιο άτομο; Κανένα».
-«Θα μπορούσα να βάλω μία σάκα μπροστά στην εστία και να είχαμε δεχτεί λιγότερα τέρματα» (για την ταπεινωτική ήττα της Γερμανίας με 5-1 από την Αγγλία μέσα στο Μόναχο)
-«Θα πρέπει να σκοράρεις στο πρώτο σου παιχνίδι ως αρχηγός της εθνικής Γερμανίας» (η δικαιολογία για το αυτογκόλ του στη νίκη της Γερμανίας με 7-1 επί του Ισραήλ)
-«Άκουσα ότι ήμασταν πρώτοι στον πίνακα όσον αφορά στο fair παιχνίδι και έπρεπε να αντιδράσω» (για κίτρινη κάρτα που δέχτηκε επειδή αντιμίλησε σε διαιτητή)
-«Τον τελευταίο καιρό έχω δει περισσότερες φορές τους κοιλιακούς του Κριστιάνο παρά το στήθος της συζύγου μου».
Πηγή: Sport DNA
