Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Λίγα εκατοστά πιο ψηλά ή πιο χαμηλά, λίγα εκατοστά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ενός ποδοσφαιριστή, μιας ομάδας, μιας χώρας, ακόμα και ολόκληρη την ποδοσφαιρική ιστορία. Πριν 45 χρόνια στις 25 Ιουνίου του 1978, ο Ολλανδός Ρόμπι Ρένζενμπρινκ βίωσε για τα καλά αυτό το παιχνίδι της ζωής…
Μπουένος Άιρες. Στάδιο «Μονουμεντάλ», 70.000 Αργεντίνοι και ο στρατηγός Βιντέλα στις κερκίδες περιμένουν απλά να περάσει το απόγευμα και να στεφθούν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Τι κι αν οι Ολλανδοί αποτελούν παγκόσμια ποδοσφαιρική δύναμη. Τι κι αν προέρχονται από έναν ακόμα τελικό στο προηγούμενο Μουντιάλ. Ο κόσμος τους αντιμετωπίζει ως θηράματα στην αρένα. Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως τα περιμένουν. Ο Κέμπες ανοίγει το σκορ, αλλά ο Ντικ Νανίγκα στο 81′ ισοφαρίζει παγώνοντας τους οπαδούς στην εξέδρα…
Το ρολόι σημαδεύει το ενενηκοστό λεπτό, ο Ιταλός Γκονέλα κοιτάει το ρολόι του και με το σκορ στο 1-1, η Ολλανδία κάνει μία τελευταία επίθεση από ένα φάουλ. Η βαθιά μπαλιά του Κρολ καταλήγει πλάγια αριστερά στον Ρένζενμπρινκ…Αυτός απλώνει το πόδι και προλαβαίνει την έξοδο του Φιλιόλ. Σιγή… Τα επόμενα εκατοστά του δευτερολέπτου κρίνουν το ποιος από τους δύο φιναλίστ θα σηκώσει το κύπελλο στον ουρανό του Μπουένος Άιρες. Το Μαρακανά του 1950 αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα καθώς κάποιοι κλείνουν τα μάτια!
Ο Αργεντίνος εξαιρετικος αριστερός μπακ Ταραντίνι σκέφτεται: «Καλύτερα να πεθάνω τώρα, παρά στην φυλακή» οπως εξιστορεί κάποια χρόνια αργότερα. Ο (συνήθως απίστευτα συγκρατημένος) Αυστριακός Ερνστ Χάπελ, που είναι στον πάγκο των Ολλανδών πετιέται από τη θέση του… Η μπάλα χτυπά στο δοκάρι και εξοστρακίζεται στα πλάγια, η ευκαιρία χάνεται. Το παιχνίδι οδηγείται στην παράταση, όπου ο Μάριο Κέμπες με τον Μπερτόνι χαρίζουν στην Αργεντινή το πρώτο της τρόπαιο, επικρατώντας με 3-1. Ο Ρένζενμπρινκ χάνει την ευκαιρία να λογίζεται στην ίδια βαθμίδα με τον Γιόχαν Κρόιφ και ο Χάπελ να είναι ίσως στις συνειδήσεις ο κορυφαίος προπονητης όλων των εποχών…από μερικά εκατοστά πιο δεξιά ή πιο αριστερά…
Ο συμπαίκτης του Ρενζενμπρινκ ( και μετέπειτα άσος του Απόλλωνα Σμύρνης) Ρενέ Φαν Ντε Κέρκοφ θα μου εκμυστηρευτεί το 1982 όταν ήρθε στα μέρη μας πως «Αυτή ήταν η στιγμή μας. Είχα σηκώσει τα χέρια μου ψηλά να πανηγυρίσω. Αλλά κράτησε μόνο για μια στιγμή». Η εικόνα του, πεσμένου στο έδαφος με το που σφύριξε ο διαιτητής τη λήξη του ενενηντάλεπτου, παραμένει χαραγμένη στις μνήμες.
Ο Χάπελ στην αυτοβιογραφια του έλεγε πως ακόμα και αν η μπάλα ήταν γκολ ο Ιταλός διαιτητής θα κρατούσε όσο χρόνο χρειαζόταν επιπλέον ως καθυστερήσεις για να μπορέσει η Αργεντινή να ισοφαρίσει!
Τον Ρένζενμπρινκ μπόρεσα να τον εντοπίσω το 2017 μέσω του εκδοτικού οίκου που έβγαλε το βιβλίο του. Για πάρα πολλά χρόνια είχε απομακρυνθεί πλήρως από το προσκήνιο και όπως λέει ο ίδιος δεν παρακολουθούσε καν ποδόσφαιρο. Μπόρεσα και του έκανα μία μικρή συνέντευξη και από αυτά που μου είπε το σημαντικότερο απ’ όλα, ήταν πως εκείνη στιγμή τον στοιχειώνει! «Στα όνειρα μου βλέπω πως τελικά η μπάλα κύλησε στα δίχτυα…Μόνο που αμέσως μετά, κάθε μέρα ξυπνάω».
Επισης πως κατηγορήθηκε για χρόνια πως χάθηκε το γκολ ενώ «ήταν μια χαμένη πασα και έφευγε προς τα έξω. Την κυνήγησα και κατάφερα να την μετατρέψω σε ευκαιρία! Δεν θα απολογηθώ κιολας…» υποστηρίζει ο Ρόμπι Ρένζενμπρινκ. Όποιος έχει δει την ταινία Κάθε Κυριακή (Any Given Sunday), σίγουρα θυμάται καλά τα λόγια του Αλ Πατσίνο: “Life is a game of inches”…
Πηγή: England 365
