Τρεις περίπου μήνες πέρασαν από τότε που η Κατερινιώτισσα παγκόσμια πρωταθλήτρια κωπηλασίας, Κατερίνα Νικολαΐδου, συμμετέχοντας στον τελικό τού διπλού σκιφ γυναικών μαζί με τη Σοφία Ασουμανάκη, καταλάμβανε την 4η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού Ρίο, στη Βραζιλία. Ωστόσο, όπως δήλωσε εκείνη τη μέρα (11/8/2016) ο Ολυμπιονίκης Κώστας Κουκοδήμος, αν και 4η στη φετινή Ολυμπιάδα η Κατερίνα Νικολαΐδου, παρέμεινε και παραμένει πρώτη στις καρδιές των Πιεριέων!
Η Κατερίνα Νικολαΐδου είναι η αγαπημένη μας αθλήτρια όχι μόνο επειδή έχει κερδίσει, μέχρι στιγμής, αρκετά μετάλλια, αλλά και επειδή ταυτόχρονα πρόκειται για μια πρωταθλήτρια με απλότητα, σεμνότητα και ήθος, για μια πρωταθλήτρια που τιμά τα ελληνικά χρώματα και τη γνήσια ελληνική αθλητική παράδοση συμμετέχοντας στο διεθνές αθλητικό στερέωμα.
Είναι η πρωταθλήτρια που κάθε φορά όταν έρχεται η στιγμή να ανέβει στο υψηλότερο βάθρο της επιτυχίας, δαφνοστεφανωμένη και με το μετάλλιο στο στήθος, είναι πλημμυρισμένη από δάκρυα χαράς κατά τη στιγμή της ανάκρουσης του Εθνικού μας Ύμνου.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Κατερίνα Νικολαΐδου ανοίγει διάπλατα την καρδιά της στην «ΕΠΤΑ» και μιλά με γοητευτική απλότητα για τους επόμενους στόχους της, για τους ετήσιους πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες, για τον κορυφαίο στόχο που είναι η επόμενη Ολυμπιάδα του Τόκυο, αλλά και για τις θυσίες που είναι ανάγκη να κάνει ένας αθλητής ή μια αθλήτρια ώστε να μπορεί να αγγίζει ή να εξασφαλίζει επιτυχίες.
Μιλά για το πώς από αθλήτρια κολύμβησης έγινε κωπηλάτισσα, μιλά με αγάπη για τον πατέρα της και την οικογένειά της, για τον Ναυτικό Όμιλο Κατερίνης, για τον προπονητή της ΓιώργοΜπικογιάννη, μιλά όμως και με ειλικρίνεια για τη συναθλήτριά της Σοφία Ασουμανάκη.
Τολμά και θίγει το τεράστιο ζήτημα της χρήσης απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό ενώ ζητά και την αυστηροποίηση των σχετικών ρυθμίσεων. «Προτιμάω», λέει, «να κοιμάμαι τα βράδια ηττημένη αλλά με ήσυχη τη συνείδησή μου γνωρίζοντας ότι έδωσα το 100% των δυνατοτήτων μου στον αγώνα, παρά να έχω στο σπίτι μου ένα μετάλλιο που θα ντρέπομαι μέσα μου καν να το αντικρίσω».
Στο κλείσιμο αυτής της συνέντευξης η Κατερίνα Νικολαΐδου δεν παραλείπει να στείλει και ένα «μεγάλο ευχαριστώ σε όλους» τούς Πιεριείς αλλά και στον καθένα ξεχωριστά για την αγάπη που εισπράττει καθημερινά, γεγονός που, όπως τονίζει, «αποτελεί τεράστια ψυχολογική δύναμη για εμένα για να μπορέσω να συνεχίσω την προσπάθεια μου». Ελπίζει δε να είναι γερή «και να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες» ώστε να μπορέσει να ανταποδώσει κι εκείνη αυτή την αγάπη «φέρνοντας ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες τα επόμενα χρόνια»!
Ολόκληρη η συνέντευξη της Κατερίνας Νικολαΐδου στην «ΕΠΤΑ» έχει ως εξής:
Τέσσερα χρυσά, πέντε αργυρά και ένα χάλκινο, σύνολο 10 μετάλλια. Είναι τα μετάλλια που σου απονεμήθηκαν έως τώρα για συμμετοχές σου στην κωπηλασία σε αγώνες παγκόσμιους, ευρωπαϊκούς και μεσογειακούς. Όπως είναι γνωστό, μετάλλια έχεις εξασφαλίσει και σε πανελλήνιο επίπεδο. Για όλα αυτά τα μετάλλια είσαι άξια συγχαρητηρίων, ωστόσο για μια παγκόσμια πρωταθλήτρια και μάλιστα σε νεαρή ηλικία, όπως εσύ, μάλλον δεν φτάνουν. Το ερώτημα είναι, τι άλλο να περιμένει ακόμη η Πιερία και η Ελλάδα από εσένα; Ποιες άλλες επιτυχίες να αναμένουμε;
Κ.Ν.: Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια. Όντως, το σύνολο των μεταλλίων σε συνδυασμό με την ηλικία μου ακούγονται αρκετά αισιόδοξα. Ωστόσο για την επίτευξη αυτών των επιτυχιών βρίσκομαι από μικρή στον πρωταθλητισμό και χρειάστηκαν πάρα πολλές ώρες προπονήσεων και θυσίες.
Όσον αφορά το τι άλλο να περιμένει η Πιερία και η Ελλάδα από εμένα, το μόνο σίγουρο και για το οποίο μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα συνεχίσω να δίνω το 100% του εαυτού μου όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Αναμφίβολα, έπειτα από τις διακρίσεις που αναφέρατε και έπειτα και από τη φετινή 4η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας, κύριος στόχος είναι η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου στην επόμενη Ολυμπιάδα. Από εκεί και πέρα, παραμένουν πάντα μόνιμοι στόχοι τα ετήσια παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Στην Ολυμπιάδα τού Ρίο, εσύ και η Ασουμανάκη, ήρθατε στην 4η θέση. Δεν θεωρούμε ότι αυτό ήταν μια μικρή επιτυχία. Μάλιστα, ο Πιεριέας Ολυμπιονίκης Κώστας Κουκοδήμος στο μήνυμά του προς εσένα, εκείνη την ημέρα, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Είσαι Ολυμπιονίκης και να το χαρείς. 4η στο Ρίο, πρώτη στις καρδιές μας. Μπράβο κορίτσι μου!». Μίλησέ μας, λοιπόν, για εκείνη τη μέρα. Ποια αισθήματα σε χαρακτήριζαν πριν και μετά τον αγώνα; Ποια τα αισθήματά σου σήμερα δυόμισι μήνες μετά;
Κ.Ν.: Δεν σας κρύβω ότι τα συναισθήματα για εκείνη τη μέρα ήταν, είναι, και πιστεύω ότι θα παραμείνουν για πολύ καιρό τα ίδια. Κάθε φορά που σκέφτομαι εκείνη την ημέρα δεν μπορώ να αποφασίσω εάν πρέπει να χαρώ για την τέταρτη θέση ή να στεναχωρηθώ. Μπορεί η 4η θέση σε συνδυασμό με την πρώτη μας συμμετοχή σε ολυμπιακούς αγώνες και την ηλικία μας να ακούγεται πολύ καλό αποτέλεσμα αλλά από την άλλη πλευρά γνωρίζαμε πολύ καλά και το πιστεύαμε ότι αξίζαμε κάτι καλύτερο. Κάτι που φάνηκε και από τον ημιτελικό όπου ο καιρός μάς επέτρεψε να αγωνιστούμε σε καλές συνθήκες για το αγώνισμά μας. Προσωπικά, προσπαθώ να το αποδεχτώ πλέον. Εξάλλου, πιστεύω πως όλα στη ζωή για κάποιο λόγο γίνονται. Και ομολογώ ότι η αγάπη όλων των ανθρώπων της Πιερίας -είτε αυτοί ήταν απλοί πολίτες που με σταματούσαν στον δρόμο να μου δώσουν συγχαρητήρια είτε διοικούντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και βουλευτές όπως ο κ. Κώστας Κουκοδήμος- με βοήθησε πάρα πολύ στο να ξεπεράσω αυτή τη στεναχώρια και να κοιτάξω παρακάτω. Εύχομαι λοιπόν σε τέσσερα χρόνια από τώρα να μπορέσω να πω πως αυτή η 4η θέση ήταν τελικά απλώς η αρχή και να ανταποδώσω με τον τρόπο μου όλη αυτή την αγάπη και την υποστήριξη σε έναν-έναν ξεχωριστά.
Τι προγραμματίζεις για το άμεσο μέλλον;
Κ.Ν.: Όπως ανέφερα και πιο πριν, οι επόμενοι ολυμπιακοί αγώνες προφανώς και αποτελούν τον κύριο στόχο. Ωστόσο, ένας τόσο μακροπρόθεσμος στόχος είναι πολύ δύσκολος για τον πρωταθλητισμό όπου πολλοί παράγοντες μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα. Σίγουρα το καινούργιο προπονητικό πλάνο θα έχει ως στόχο την Ολυμπιάδα του Τόκυο. Ωστόσο, μέχρι τότε υπάρχουν τα ενδιάμεσα εμπόδια-στόχοι τα οποία είναι οι ετήσιοι πανευρωπαϊκοί και παγκόσμιοι αγώνες. Αυτοί θα αποτελούν τους πιο κοντινούς μου στόχους ώστε να μπορέσω να παραμείνω σε εγρήγορση και αυτούς θα προσπαθήσω να αξιοποιήσω ώστε να βγάλω χρήσιμα συμπεράσματα για το πού βρίσκομαι σε σχέση με τις άλλες χώρες και τι θα πρέπει να διορθώσω.
Συχνά, δημοσιογράφοι και πολίτες, μιλάμε για αγώνες και για επιτυχίες που έρχονται ή δεν έρχονται στην Ελλάδα, χωρίς να συνειδητοποιούμε όμως τι προετοιμασία κάνουν οι αθλήτριες και οι αθλητές μας για να συμμετάσχουν σε ευρωπαϊκούς, παγκόσμιους και ολυμπιακούς αγώνες. Εσύ, αυτή την προετοιμασία τη ζεις καθημερινά. Μίλησέ μας, λοιπόν, για τις προπονήσεις σου, για τις στερήσεις σου, για τις αγωνίες σου, για την ψυχολογική προετοιμασία που κάνεις μέχρι να συμμετάσχεις σε μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση.
Κ.Ν.: Αυτό όντως ισχύει και δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί εάν δεν το κάνει ο ίδιος. Οι θυσίες είναι πολλές και η προσπάθεια που απαιτείται πολύ μεγάλη και συνεχόμενη. Καθημερινά προπονούμαστε περίπου οκτώ ώρες, ανεξαρτήτως καιρού, εορτών, διακοπών και κάτω από πολύ μεγάλη σωματική και ψυχολογική πίεση. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι μας απομένει ελάχιστος ελεύθερος χρόνος για να ξεκουραστούμε και για όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μας. Προσωπικά, όλη αυτή η προετοιμασία έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής μου. Για να πετύχεις κάτι που λίγοι κατάφεραν και να φέρεις μία μεγάλη επιτυχία, θα πρέπει να θυσιάσεις πράγματα και καταστάσεις που λίγοι θυσίασαν και κατάφεραν να αντέξουν. Είναι σίγουρα κάτι πολύ δύσκολο. Ωστόσο προσπαθώ να το βλέπω απλώς ως κάποιους συμβιβασμούς που έχω κάνει με τον εαυτό μου ώστε να μπορώ να συνεχίζω να απολαμβάνω όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που μου προσφέρει η κωπηλασία.
Σ’ όλες αυτές τις επιτυχίες που είχες μέχρι σήμερα, ποια η συμβολή τού Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης; Ποια η συμβολή τού προπονητή σου;
Κ.Ν.: Ο Ναυτικός Όμιλος Κατερίνης μαζί με τον προπονητή μου, τον Γιώργοτον Μπικογιάννη, είναι ουσιαστικά οι άνθρωποι που στάθηκαν από την αρχή στο πλευρό μου και με έβαλαν στον χώρο της κωπηλασίας. Χάρις σ’ αυτούς και τη συνεχόμενη υποστήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια κατάφερα από εκεί που προσπαθούσα να μάθω να ισορροπώ τη βάρκα κάνοντας τις πρώτες μου κουπιές σε ένα μικρό κανάλι της Πιερίας, να κερδίζω παγκόσμια μετάλλια και να συμμετέχω στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη εκπροσωπώντας την χώρα μου.
Θα θέλαμε, όμως, να μας πεις και δυο λόγια για τη συναθλήτρια και συναγωνίστριά σου, τη Σοφία Ασουμανάκη. Πώς είναι να συγχρονίζεις χέρια και κουπιά με την Ασουμανάκη; Πώς είναι να μοιράζεσαι επιτυχίες; Πώς είναι να μοιράζεσαι και κάποιες λιγότερο επιτυχημένες στιγμές;
Κ.Ν.: Με τη Σοφία παρότι δεν είμαστε πάρα πολύ καιρό μαζί ως πλήρωμα, έχουμε «δέσει» πολύ καλά. Ομολογώ ότι είμαστε αρκετά διαφορετικοί ως χαρακτήρες αλλά ίσως και αυτό να αποτελεί το μυστικό μας καθώς η μία συμπληρώνει την άλλη. Δύσκολες στιγμές πάντα υπάρχουν σε μία σχέση. Πόσο μάλλον όταν έρχεται κάποια αποτυχία ή κάτω από τόσο επίπονες συνθήκες. Ωστόσο, εκεί βρίσκεται πιστεύω και το μυστικό της επιτυχίας. Να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις σωστά αυτές τις καταστάσεις και είναι σίγουρο ότι μόνο πιο δυνατός θα βγεις και δεμένος με τον άλλον.
Κατερίνα, όπως προανέφερες, ο πρωταθλητισμός είναι μια δύσκολη υπόθεση, έχει κούραση, αγωνίες, στερήσεις, κόπο και πόνο, έχει όμως και χαρές και συγκινήσεις, έχει και δημοσιότητα, έχει και μετάλλια, έχει κάποιες φορές και χρήματα, έχει γενικά και κάποια πλεονεκτήματα. Εσύ πώς τα βλέπεις όλα αυτά; Θεωρείς ότι πρέπει να είναι τα κίνητρα για κάποια ή για κάποιον ώστε να μπει σ’ όλη αυτή τη διαδικασία τού πρωταθλητισμού; Ποιο ήταν το δικό σου κίνητρο για κάνεις πρωταθλητισμό; Ήταν αρχική επιδίωξή σου ο πρωταθλητισμός ή προέκυψε στην πορεία;
Κ.Ν.: Θεωρώ ότι ο πρωταθλητισμός όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή έχει και τις δυσκολίες του και τις όμορφες στιγμές του. Βέβαια οι όμορφες αυτές στιγμές είναι διαφορετικές για τον καθένα μας. Σήμερα κάποιος μπορεί να κυνηγάει μία διάκριση προκειμένου να κερδίσει ένα χρηματικό ποσό ενώ για κάποιον άλλον όμορφη στιγμή να αποτελεί η κατάκτηση ενός στεφανιού ελιάς για το οποίο κάποιοι αγωνίζονταν κάποτε. Πολλά έχουν αλλάξει στον χώρο του πρωταθλητισμού από τους ολυμπιακούς αγώνες της αρχαίας Ελλάδας μέχρι σήμερα.
Προσωπικά, η κωπηλασία ήρθε τελείως τυχαία στη ζωή μου. Ήμουν αθλήτρια της κολύμβησης στα παιδικά μου χρόνια και συχνά-πυκνά ο πατέρας μου, που ήταν για χρόνια κωπηλάτης, με παρότρυνε να δοκιμάσω και αυτό το άθλημα. Έτσι, τον Αύγουστο του 2007 αποφάσισα να το δοκιμάσω και να του κάνω το χατίρι, μιας και εκείνη την ημέρα είχε γενέθλια. Αυτό ήταν! Από την πρώτη κιόλας βόλτα με το κωπηλατικό σκάφος ένιωσα μέσα μου την επιθυμία να συνεχίσω την αθλητική μου ζωή σ’ αυτό το άγνωστο άλλα τόσο ενδιαφέρον άθλημα. Και ενώ πολλοί μπορεί να παλεύουν χρόνια για τη δικιά τους πρώτη όμορφη στιγμή από τον πρωταθλητισμό, εγώ απέκτησα τη δικιά μου στιγμή κατά την πρώτη κιόλας ημέρα ενασχόλησης με την κωπηλασία!
Κατερίνα, θα έχεις ακούσει, φυσικά, για αθλήτριες και αθλητές, σε ευρωπαϊκό ή και σε παγκόσμιο επίπεδο, που για να φτάσουν στην κορυφή των επιτυχιών χρησιμοποίησαν ουσίες που απαγορεύονται… Υπάρχουν περιπτώσεις που οι αφαιρέσεις μεταλλίων, λόγω ντόπινγκ, γίνονται έως και μετά από 10 χρόνια… Στο μεταξύ, οι αθλήτριες και οι αθλητές αυτοί έχουν κερδίσει δόξα, χρήματα, έκαναν διαφημιστικά, έκαναν δουλειές, έκαναν μπίζνες… Ακούγοντας τέτοιες ειδήσεις, τι νιώθεις; Νιώθεις να υπάρχει αδικία και στον αθλητισμό; Θα πληγωνόσουν αν τυχόν άκουγες ότι συναθλήτριά σου, π.χ. στην κωπηλασία, σε κέρδισε με άδικο τρόπο;
Κ.Ν.: Γνωρίζω πολύ καλά για όλα όσα αναφέρατε. Όντως, στον χώρο του πρωταθλητισμού υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις αθλητών ειδικά σε αγώνες και αγωνίσματα όπου «παίζονται» πάρα πολλά χρήματα, διαφημίσεις, συνεργασίες. Ο παγκόσμιος οργανισμός καταπολέμησης του ντόπινγκ σε συνεργασία με τους αντίστοιχους φορείς κάθε κράτους προσπαθεί όσο μπορεί με ελέγχους, ενημερώσεις και άλλες ενέργειες να περιορίσει αυτά τα κρούσματα και να διαφυλάξει τους θεσμούς τού ευ αγωνίζεσθαι και του υγιούς και καθαρού αθλητισμού. Ωστόσο, όταν παγκοσμίως το συνολικό χρηματικό ποσό που δαπανάται για τη δημιουργία μη ανιχνεύσιμων ουσιών είναι πολλές φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσό που έχουν στη διάθεση τους οι αρμόδιοι φορείς ελέγχου, αντιλαμβάνεται κανείς για ποιο λόγο συνεχίζουν και υπάρχουν τέτοια κρούσματα και για ποιο λόγο υπάρχουν περιπτώσεις που οι αφαιρέσεις μεταλλίων γίνονται ακόμα και μετά από αρκετά χρόνια.
Προσωπικά, σίγουρα θα με στεναχωρούσε πάρα πολύ εάν μάθαινα ότι έχασα ένα αγώνα από μία αθλήτρια η οποία είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών. Ωστόσο, ούτε πολλές επιλογές από πλευράς μου έχω ώστε να προστατευθώ αλλά ούτε και σκέφτηκα ποτέ να μπω και εγώ σ’ αυτά τα «νερά». Προτιμάω να κοιμάμαι τα βράδια ηττημένη αλλά με ήσυχη τη συνείδηση μου γνωρίζοντας ότι έδωσα το 100% των δυνατοτήτων μου στον αγώνα, παρά να έχω στο σπίτι μου ένα μετάλλιο που θα ντρέπομαι μέσα μου καν να το αντικρίσω.
Θεωρείς ότι αυτές οι ρυθμίσεις περί ντοπαρισμένων αθλητριών και αθλητών πρέπει να αυστηροποιηθούν; Θεωρείς ότι οι αθλήτριες και οι αθλητές αυτοί θα πρέπει να είναι νομικά υπόλογοι και στις πατρίδες τους;
Κ.Ν.: Ναι, προσωπικά θεωρώ ότι οι σχετικές ρυθμίσεις θα πρέπει να αυστηροποιηθούν. Ίσως είναι και ο μόνος τρόπος ώστε να καλυφθεί η ψαλίδα που ανέφερα προηγουμένως ανάμεσα στα χρήματα που δαπανώνται από την εκάστοτε πλευρά.
Όλοι οι αθλητές οι οποίοι βρισκόμαστε υπό έλεγχο από την παγκόσμια ομοσπονδία γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια ποιες ουσίες επιτρέπονται και ποιες όχι. Επίσης όλοι γνωρίζουμε τις σχετικές διαδικασίες δήλωσης και έγκρισης κάποιας φαρμακευτικής αγωγής. Συνεπώς, δεν θεωρώ ότι υπάρχουν δικαιολογίες περί άγνοιας. Μπορεί να ακουστεί πολύ αυστηρό, αλλά ίσως ο εσαεί αποκλεισμός ή αντίστοιχες νομικές κυρώσεις να είναι και ο μόνος τρόπος να μειωθούν αυτά τα κρούσματα και ταυτόχρονα να προστατευθούμε και όλοι οι υπόλοιποι αθλητές που καθημερινά αφιερώνουμε ατελείωτες ώρες προπόνησης.
Συζητώντας μαζί σου για τις επιτυχίες σου, για τα μελλοντικά σχέδιά σου, για τον πρωταθλητισμό κλπ, δεν σε ρωτήσαμε για την οικογένειά σου και για το πόσο συνέβαλε στις επιτυχίες που έχεις έως τώρα.
Κ.Ν.: Σίγουρα είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Οι άνθρωποι που ήταν και είναι δίπλα μου σε κάθε μου απόφαση, σε κάθε δυσκολία, σε κάθε χαρά προσέχοντας να μη μου λείψει τίποτα, μαθαίνοντάς μου από μικρή πώς να ξεπερνάω τα προβλήματα και δίνοντάς μου δύναμη να συνεχίσω τον δικό μου “αγώνα”.
Κατερίνα, πέρα από αθλήτρια είσαι άνθρωπος με σχέδια για τη ζωή, με όνειρα, με επιθυμίες και ευρύτερες επιδιώξεις. Η αθλητική ζωή έχει αρχή, έχει όμως και τέλος… Σκέπτεσαι καθόλου αυτό το «μετά την αθλητική ζωή»;
Κ.Ν.: Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές που το σκέφτομαι μου έρχεται να πάθω κατάθλιψη. Δεν είναι εύκολο να γνωρίζεις ότι αυτό που κάνεις τόσα χρόνια και αγαπάς, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Όσο λογικό και αν είναι, και το ξέρεις, είναι δύσκολο να αποδεχθείς και να συνυπάρξεις με την ιδέα αυτή. Γνωρίζω ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η δικιά μου ώρα να αποσυρθώ, είτε αυτό είναι σύντομα είτε μετά από κάποια χρόνια. Και σίγουρα θα βρω άλλα πράγματα στη ζωή μου που θα με γεμίζουν και θα μπορώ να ασχοληθώ. Ποιος ξέρει; Ίσως παραμείνω στον χώρο της κωπηλασίας από κάποια άλλη θέση αυτή τη φορά και όχι από αυτή του αθλητή. Το σίγουρο είναι όμως ότι μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή είμαι αποφασισμένη να το απολαύσω και να γεμίσω το κουτί των αναμνήσεων με όσες πιο πολλές μπορέσω.
Μετά απ’ αυτές τις, έως τώρα, επιτυχίες σου, εμείς οι Πιεριείς νιώθουμε περηφάνια που είσαι ένα παιδί τής Πιερίας μας. Και σ’ ευχαριστούμε για όλες τις χαρές που μας έχεις δώσει, έως τώρα. Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σ’ αυτόν τον κόσμο που τόσο πολύ σ’ αγαπά;
Κ.Ν.: Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, έναν-έναν προσωπικά. Τα τελευταία χρόνια νοιώθω όλο και περισσότερο την αγάπη των κατοίκων της Πιερίας και πραγματικά πιστέψτε με ότι αυτό αποτελεί τεράστια ψυχολογική δύναμη για εμένα για να μπορέσω να συνεχίσω την προσπάθεια μου. Ελπίζω να είμαι γερή και να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να μπορέσω να ανταποδώσω με τη σειρά μου αυτή την αγάπη φέρνοντας ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες τα επόμενα χρόνια.
Κατερίνα, να σ’ ευχαριστήσουμε πολύ για τον χρόνο που διέθεσες, ώστε να μας δώσεις αυτή τη συνέντευξη. Και να σου ευχηθούμε, απ’ τα βάθη τής καρδιάς μας, να έχεις κι άλλες πολλές επιτυχίες. Το αξίζεις! Να ευχηθούμε επίσης κάθε καλό σ’ εσένα, στην οικογένειά σου, στους ανθρώπους που αγαπάς και σ’ αγαπάνε.
Κ.Ν.: Εγώ σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη και για τη πρόθεσή σας να προβάλετε το άθλημα της κωπηλασίας, εμένα προσωπικά καθώς και μία πιο ολοκληρωμένη και πλήρη εικόνα των όσων κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια για να φέρουμε τις όποιες επιτυχίες και διακρίσεις στη χώρα.
