Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η διαιτησία

 

Ανδρέας Ζαγκλής, λοιπόν, όχι για όλα, αλλά για πολλά. Για τα καλά και τα άσχημα. Γι αυτά που πρέπει να βελτιωθούν και γι αυτά που πρέπει να διορθωθούν. Στα 20 λεπτά που είχε στη διάθεσή του, έδωσε απαντήσει με νόημα, κρατώντας ισορροπίες και συνάμα δίνοντας ξεκάθαρες κατευθύνσεις.

– Από το Βελιγράδι στην Κρήτη, από το EuroBasket Women στο Παγκόσμιο U19. Πώς το βιώνετε όλο αυτό, τη νέα θέση και τον ρόλο που διαδραματίζετε στο παγκόσμιο μπάσκετ;

“Ο ρόλος θεσμικά είναι πολύ σημαντικός, ιστορικά επίσης πολύ σημαντικός. Τόσο οι συνθήκες από τις οποίες προέκυψε αυτή η θέση για μένα, όσο κι η χρονική συγκυρία προσθέτουν έξτρα ευθύνες και βάρος για μένα. Ήταν μια πολύ συνειδητή επιλογή, όταν με προσέγγισε ο πρόεδρος και με βολιδοσκόπησε. Για τον ίδιο, ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή. Κανείς πρόεδρος στην ιστορία της FIBA δεν βρέθηκε έστω για μία μέρα χωρίς Γενικό Γραμματέα. Εκείνος, σχεδόν δύο μήνες δεν είχε. Έπρεπε να προτείνει λοιπόν τον επόμενο. Το κομμάτι των ταξιδιών είναι αναγκαίο, αλλά παράλληλα εξαιρετικά σημαντικό. Διότι ένας παγκόσμιος οργανισμός με 213 μέλη – ομοσπονδίες, δεν πρέπει να χάνει το ανθρώπινο πρόσωπό του. Κι αυτό το διατηρείς μόνο μέσα από την προσωπική επαφή. Έβαλα ως στόχο, πριν φτάσουμε στη Γενική Συνέλευση του Πεκίνου να συναντήσω όσο το δυνατόν περισσότερες ομοσπονδίες. Ήδη, αν οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, έχω συναντήσει 176 ομοσπονδίες – μέλη”.

– Σε πόσο διάστημα;

“Από τις 8 Δεκεμβρίου που ανέλαβα. Με βοήθησε πολύ το γεγονός πως είχαμε πέντε γενικές συνελεύσεις στις πέντε ζώνες, αλλά αυτή είναι κι η ομορφιά ενός παγκόσμιου οργανισμού, όπως η FIBA. Με τις πολύ διαφορετικές καταστάσεις και συνθήκες για τα μέλη της”.

– Περιμένατε τόσο γρήγορα, σε ηλικία 39 ετών, να φτάσετε στο υψηλότερο σημείο του παγκόσμιου μπάσκετ από πλευρά διοίκησης. Ήσασταν σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο μέχρι πρότινος.

“Δεν είναι κάτι για το οποίο έκανα κάτι συγκεκριμένο. Κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, είμαι πολύ χαρούμενος και ταυτόχρονα νιώθω μεγάλη τιμή που το ΔΣ έδειξε ομόφωνα την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου. Σαφώς αναγνωρίζω τις ευθύνες, αλλά παράλληλα έχουμε τόση πολλή δουλειά να κάνουμε, που δεν μπορώ να σκέφτομαι τις ευθύνες. Προτιμώ να σκέφτομαι τόσο πώς κινούμαστε στρατηγικά, αλλά και σε επίπεδο εκτέλεσης των πλάνων μας”.

 

– Το ότι είστε Έλληνας σας κάνει να σας κοιτούν περίεργα, με τη λογική ότι θα λένε στο εξωτερικό ότι θα βοηθάτε τη χώρα σας ή ότι από την Ελλάδα να γκρινιάζουν ενδεχομένως ότι δεν μας βοηθάτε όσο μπορείτε; Καλώς ή κακώς, έτσι σκέφτονται οι περισσότεροι.

“Δεν αισθάνομαι έτσι. Ακούγονται και γράφονται τα πάντα, κι αυτό δεν είναι πάντα κακό. Κάποιες φορές κάποιοι δεν γνωρίζουν πώς λειτουργούμε. Το βασικότερο είναι ότι πρώτα απ’ όλα, η Ελληνική Ομοσπονδία το σέβεται. Δεν έχω κάποιο παράπονο. Δεύτερον, τα χρόνια προϋπηρεσίας μου στη FIBA, τόσο στη γραμματεία του δικαστηρίου, όσο και ως νομικός σύμβουλος δίπλα στον Γενικό Γραμματέα, με έχουν προπονήσει καλά στην ιδέα ότι κάθε πρωί, μπαίνοντας στο Patrick Baumann House of Basketball, αφήνω το διαβατήριό μου στην πόρτα. Κι αυτό το κάνουμε όλοι μας”.

– Δεν αισθάνεστε όμως ωραία όταν διοργανώνονται μεγάλα γεγονότα με επιτυχία στην Ελλάδα;

“Ναι, η ΕΟΚ και το Ηράκλειο απέδειξαν ξανά πως μπορούν να φιλοξενήσουν μια μεγάλη διοργάνωση”.

Για τη FIBA δεν είναι έκπληξη η Αφρική

– Η Αφρική εντυπωσιάζει, το Μάλι έγραψε ιστορία στο Παγκόσμιο U19. Κι αυτό έρχεται την ίδια περίοδο που μαζί με το ΝΒΑ πάτε να δημιουργήσετε κάτι μεγάλο στην Αφρική. Είναι αυτή η ήπειρος ο μεγάλος στόχος σας;

“Ένας Ευρωπαίος συνάδελφος στο Βελιγράδι μου είπε “η δική σου θητεία, ήδη σημαδεύεται από τις επιτυχίες και τον ρόλο της Αφρικής τη νέα ημέρα του παγκόσμιου μπάσκετ”. Το αιτιολόγησε πρώτον με τη συμφωνία που ανακοινώθηκε στη διάρκεια του NBA All Star Game για την Basketball African League. Μετά βρέθηκα στο Aμπιτζάν, που εγκαινιάσαμε τα καινούργια υπερσύγχρονα γραφεία της FIBA Africa. Ακολούθως έδωσα το παρών στο Μάλι για τη γενική συνέλευση. Ενδιάμεσα, αθλητές αφρικανικής καταγωγής έγιναν πρωταθλητές στο ΝΒΑ. Σαν να μην έφτανε αυτό, στο Παγκόσμιο U19 της Κρήτης είδαμε το Μάλι να γράφει ιστορία. Για κάποιους, όχι όμως για εμάς, αυτό είναι μια μεγάλη έκπληξη.

Λέω όχι για εμάς, γιατί όλα αυτά τα σημάδια, όταν κάποιος τα βάλει στη σειρά, κατανοεί ότι δεν είναι τυχαία φαινόμενα ή εξάρσεις, αλλά σοβαρές ενδείξεις του μέλλοντος στο παγκόσμιο μπάσκετ, αλλά και των δυνατοτήτων που έχει η Αφρική. Αυτές τις δυνατότητες αναγνωρίσαμε από κοινού με το ΝΒΑ και αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το βήμα. Η ηπειρωτική λίγκα να επανιδρυθεί ως Basketball African League μέσα από μια πρωτοποριακή συνεργασία, της Νο1 ανδρικής λίγκας στον κόσμο και της FIBA. Αυτό το πρωτάθλημα θα είναι, όπως όλα τα ηπειρωτικά πρωταθλήματα, επιστέγασμα των προσπαθειών των συλλόγων στις εθνικές τους λίγκες. Παράλληλα, θα προσπαθήσουμε όχι μόνο να τονώσουμε την ανάπτυξη των ταλέντων και τη δημιουργία συνθηκών, με τις οποίες αυτά τα ταλέντα θα παραμείνουν στον χώρο του αφρικανικού μπάσκετ, αλλά και δημιουργώντας ένα περιβάλλον ανάπτυξης των συλλόγων. Εκεί, φυσικά το εμπορικό know how του ΝΒΑ παντρεύεται με την εμπειρία της FIBA και των ομοσπονδιών της στην αφρικανική ήπειρο”.

Ο επόμενος πρόεδρος της FIBA θα είναι από την Αφρική, πρόκειται για τον κ. Χαμάνε Νιάνγκ στη διάρκεια του Παγκοσμίου U19, μαζί με τον πρόεδρο της ΕΚΑΣΚ, κ. Μπάμπη Μαρκάκη και τον Γενικό Γραμματέα της FIBA, κ. Ανδρέα Ζαγκλή

– Αυτό που γίνεται στην Αφρική, δεν μπορεί να γίνει στην Ευρώπη; Να βοηθήσει δηλαδή το ΝΒΑ στο εμπορικό κομμάτι και να αυξηθούν τα έσοδα στην ευρωπαϊκή ήπειρο;

“Αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να γίνει καταρχάς στο ΝΒΑ. Αυτό που εμείς έχουμε και θεσμικά καθιερώσει το 2014 είναι την αναγνώριση του ΝΒΑ ως στρατηγικού συνεργάτη της FIBA σε παγκόσμιο επίπεδο. Περάσαμε από μια δυσδιάστατη συνεργασία της εποχής του κ. Στερν και του κ. Στάνκοβιτς, που αφορούσε τη συμμετοχή των παικτών του ΝΒΑ στις εθνικές ομάδες και το αντίστοιχο σύστημα μεταγραφών, σε μία πραγματικά πολυεπίπεδη συνεργασία σήμερα. Η οποία πέρασε από τη δημιουργία του Basketball Without Borders το 2001, τη συμμετοχή ex officio του αναπληρωτή κομισάριου στο Δ.Σ. και την εκτελεστική επιτροπή της FIBA, άρα στην καρδιά των αποφάσεων, τη συνεργασία στο Intercontinental Cup και πλέον τη συνεργασία σε θέματα ανάπτυξης του αθλήματος στις μικρές ηλικίες, μέσω των προγραμμάτων Junior NBA”.

Το μπάσκετ να γίνει η Νο1 αθλητική κοινότητα του κόσμου

– Το μεγάλο πρόβλημα βέβαια είναι ότι δεν έχουμε κανονικό διασυλλογικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, με την έννοια ότι το υπάρχον ανήκει στις ομάδες. Έχουμε μια διοργάνωση σαν το Basketball Champions League και το EuroCup. Ειλικρινά, υπάρχει ποτέ περίπτωση να βρεθεί λύση σε αυτό το κομμάτι;

“Θα ήθελα να μου δώσετε την ευκαιρία, να σχολιάσω αυτό που είπατε. Η διοργάνωση δεν ανήκει στις ομάδες συνολικά, αλλά σε λίγες εξ αυτών. Κι οι δύο διοργανώσεις της EuroLeague ανήκουν σε λίγες ομάδες, όχι μόνο η μία. Το Basketball Champions League δεν είναι ταυτόσημο με τη FIBA, κι αυτό δεν το λέω τυπικά – νομικά. Η FIBA βοηθάει μεν για τη χρηματοδότηση, αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει τίποτα από μόνη της, χωρίς την έγκριση των 11 Λιγκών – μελών. Όλα είναι 50-50. Μέσα σε ένα ΔΣ, όπου τέσσερις θέσεις είναι από τις εθνικές ομοσπονδίες και τέσσερις θέσεις από τις λίγκες. Αυτό είναι ένα απόλυτα ισορροπημένο περιβάλλον θεσμικής άποψης.

Μέσα από αυτές τις λίγκες εκπροσωπούνται όλες οι ομάδες που αγωνίζονται είτε σε προκριματικά είτε σε τελική φάση. Η εξεύρεση λύσης πρέπει να είναι στόχος, προφανώς αμφοτέρων πλευρών. Προϋποθέτει την αποσυμπίεση των συναισθημάτων, που ας μην το αγνοούμε, υπήρξαν στο παρελθόν και ίσως κάποιες φορές εκτέθηκαν σε υπερβολικό βαθμό, δημόσια. Σε δεύτερο βαθμό τη μερική ευθυγράμμιση της στρατηγικής. Νωρίτερα, περιέγραψα την από κοινού σειρά δραστηριοτήτων με το ΝΒΑ. Αυτές είναι εκφάνσεις μιας στρατηγικής ευθυγραμμισμένης και για να είμαι πιο συγκεκριμένος: εμείς έχουμε ως βασικό στόχο τη διεύρυνση της μπασκετικής οικογένειας και την ένωσή της. Να γίνει η Νο1 αθλητική κοινότητα του κόσμου. Αν μοιραστούμε όλοι μαζί αυτόν τον σκοπό, θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα για περαιτέρω συζητήσεις, οι οποίες ασφαλώς μόλις ωριμάσουν οι συνθήκες, θα λάβουν χώρα”.

– Έχουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο μπροστά. Είναι πλέον η πιο μεγάλη διοργάνωση της FIBA, γιατί μέχρι τώρα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Οι ηπειρωτικές διοργανώσεις βλέπουμε να πηγαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

“Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με αυτό το τελευταίο, οι ηπειρωτικές διοργανώσεις δεν πάνε σε δεύτερη μοίρα. Το νέο σύστημα των διοργανώσεων, πέραν ότι δίνει στους αθλητές ένα ελεύθερο καλοκαίρι χωρίς μεγάλη διοργάνωση, άρα ξεκούραση, ανεβάζει σε νέο βάθρο το Παγκόσμιο Κύπελλο και μαζί τα, πλέον ανά τετραετία, ηπειρωτικά κύπελλα. Επειδή μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο θα μπούμε στα προκριματικά του Eurobasket, του America Cup, του Afrobasket και του Asia cup, όλα μας τα ηπειρωτικά γραφεία δουλεύουν πολύ έτσι ώστε να ανέβει ακόμη περισσότερο η αυτοτελής αξία του ηπειρωτικού τίτλου. Κάτι το οποίο το Eurobasket και το Afrobasket το εισφέρουν στο νέο σύστημα, το έχουν κατακτήσει αυτό. Είναι στόχος μας το America cup και το Asia Cup να είναι οι κορυφαίες ηπειρωτικές διοργανώσεις και να προσελκύουν τους καλύτερους παίκτες. Το Παγκόσμιο Κύπελλο ασφαλώς είναι στην καρδιά αυτού του συστήματος, δεν θα το συνέκρινα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες”.

– Το λέω αυτό γιατί στο ποδόσφαιρο για παράδειγμα το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι πολύ πιο σημαντικό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

“Μερικές φορές, όταν με ρωτούν για τα παράθυρα, λέω ότι πρέπει να δούμε το νέο σύστημα συνολικά. Το γεγονός ότι δίνει ένα ελεύθερο καλοκαίρι, ότι μεταθέσαμε χρονικά το Παγκόσμιο Κύπελλο σε χρονιά, που δεν έχει χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Για κάποιες χώρες αυτό είναι μείζονος σημασίας. Επομένως διευρύνουμε τη διοργάνωση από τις 24 στις 32 ομάδες, και παίζουμε προκριματικά επί 16 μήνες. Όλα αυτά είναι κρίκοι μιας αλυσίδας, που στόχο έχει να φέρει τα τελικά τουρνουά σε επίπεδα που δεν έχουν υπάρξει ποτέ. Κι αυτό πιστεύω ότι θα το καταφέρουμε στην Κίνα. Τόσο από πλευράς προσέλκυσης ενδιαφέροντος των φιλάθλων, τόσο σε επίπεδο τηλεθέασης αλλά και αναγνωρισιμότητας. Παλιότερα στρέφαμε την προσοχή μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο όταν τελείωναν τα playoffs της εθνικής λίγκας και λέγαμε “μην ξεχνάτε, σε δύο μήνες έρχεται το Μουντομπάσκετ”. Τώρα μιλάμε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2017. Κοιτάμε τα ρόστερ των εθνικών ομάδων και πίσω από κάθε παίκτη υπάρχει μια ιστορία, από τα προκριματικά. Είτε αυτό είναι για την Ελλάδα το τρίποντο του Αθηναίου στο Λέστερ, ή του Αβράμοβιτς στο ματς της Σερβίας εναντίον της Αυστρίας, είτε τα τελευταία σουτ που έδωσαν την πρόκριση στο Μαυροβούνιο και το Πουέρτο Ρίκο, στο τελευταίο παιχνίδι των προκριματικών τον περασμένο Φεβρουάριο”.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ UEFA ΚΑΙ Η FIBA

– Σας προβληματίζει αυτό που γίνεται στην Ελλάδα; Το πώς έγιναν τα πλέι οφ, που μία μεγάλη ομάδα έφυγε από την κατηγορία. Που βλέπουμε ομάδες να αποχωρούν. Σας ζητήθηκε να πάρετε κάποια θέση; Μπορείτε να ασχοληθείτε με αυτό; Ή είναι κάτι στο οποίο δεν μπορείτε να κάνετε παρέμβαση; Είδαμε, για παράδειγμα στο ποδόσφαιρο, ότι η UEFA ενεπλάκη. Αυτό μπορεί να γίνει στο μπάσκετ;

“Το πρώτο πράγμα που κοιτάζει κανείς, όντας στη θέση μου, είναι τι σημαίνει Ελλάδα στον χάρτη του παγκόσμιου μπάσκετ. Νομίζω τόσο από πλευράς εθνικών και συλλογικών επιτυχιών, αλλά κι από άποψη οργάνωσης μεγάλων γεγονότων, ένα από τα οποία είχαμε την τύχη να δούμε στην Κρήτη, η Ελλάδα έχει πολύ σημαντική θέση στο παγκόσμιο μπάσκετ. Άρα, οπωσδήποτε όσα συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα οφείλουμε να τα παρακολουθούμε στενά και να κάνουμε τη δική μας ανάλυση των καταστάσεων. Ταυτόχρονα να είμαστε στο πλευρό της ομοσπονδίας για να αντιμετωπίσει τα εκάστοτε φαινόμενα. Εν προκειμένω, έχουμε ένα φαινόμενο που είναι αρκετά σύνθετο, το οποίο συχνά απλοποιείται ως διαιτητικό πρόβλημα, αλλά νομίζω έχει να κάνει με ένα δομικό ζήτημα, το οποίο περισσότερες από μία εθνικές λίγκες συναντούν σήμερα. Δεν μιλώ μόνο για την παραδοσιακή αντιπαλότητα των δύο μεγάλων συλλόγων, αλλά ταυτόχρονα και για τη θέση τους μέσα αλλά και απέναντι στο εθνικό πρωτάθλημα. Κάτι το οποίο επίσης συναρτάται με τη θέση τους εντός, αλλά κι απέναντι στην εθνική ομοσπονδία, στην οποία ανήκει θεσμικά το ζήτημα της διαιτησίας.

Το ποδόσφαιρο θεωρώ ότι είχε διαφορετικού είδους προβλήματα, αλλά γι αυτό θα πρέπει να μιλήσουν οι συνάδελφοι του ποδοσφαίρου. Θα αρκεστώ να πω ότι το να μην ολοκληρώνονται οι αγώνες ή να μην αρχίζουν καν σε ένα πρωτάθλημα, που μέχρι πριν από κάποια χρόνια πολλοί το θεωρούσαμε ένα από τα τρία καλύτερα της Ευρώπης, δείχνει μια κατάσταση προβληματική. Εδώ υπάρχουν όλα τα εργαλεία σε εθνικό επίπεδο για να επιλυθεί. Τόσο εντός της ομοσπονδίας, όσο κι εντός της λίγκας υπάρχουν όλα τα απαιτούμενα εργαλεία για να επιλυθεί. Πιστεύω ότι, όπως είπα νωρίτερα, αντιστοίχως για τα διεθνή θέματα, εάν τραβήξουμε τα φώτα μακριά από τα ισχυρά συναισθήματα εκατέρωθεν και οι ομάδες μαζί με την ομοσπονδία ευθυγραμμίσουν την στρατηγική τους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολύ γρήγορα, μπορεί να βρεθεί μια εξισορροπημένη λύση εντός του θεσμικού πλαισίου της ομοσπονδίας και των νόμων της χώρας”.

 

– Απ ό,τι κατάλαβα, αυτό που εννοείτε, είναι πως όταν δεν διακυβεύεται κάτι, αλλάζουν πολύ τα πράγματα.

“Από την ημέρα που δημιουργήθηκε το Basketball Champions League, η τελική κατάταξη σε κάθε πρωτάθλημα παίζει ρόλο. Όχι ως προς την EuroLeague, αλλά στο BCL. Ακόμα όμως και όταν δεν υπάρχει διεκδίκηση ευρωπαϊκού εισιτηρίου, βλέπουμε πόσο ενδιαφέρει τις ομάδες ο εθνικός τίτλος. Νομίζω ότι αυτό, παρά τα όσα συνέβησαν, δηλαδή ο εθνικός τίτλος θα εξακολουθήσει να είναι κομμάτι της βασικής στοχοθεσίας των ομάδων”.

– Κομμάτι διαιτησία. Υπάρχει πρόβλημα πιστεύετε στην Ευρώπη; Πολλοί παραπονιούνται. Είναι ελληνικό φαινόμενο;

“To μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει πρόγραμμα. Κι υπάρχει πρόγραμμα πολύ καλά μελετημένο, που εφαρμόζεται και στις πέντε ηπείρους, άρα και στην Ευρώπη. Μέσα από το οποίο έχουμε τη δυνατότητα να καλλιεργούμε ολοένα και περισσότερους, αλλά και καλύτερους διαιτητές για το διεθνές επίπεδο. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί εν μία νυκτί. Θεωρώ ότι τα βήματα που έχουν γίνει είναι πολύ σημαντικά. Θα σας δώσω το εξής παράδειγμα: μέσα στο πρόγραμμα αυτό, υπάρχει ειδική άδεια για γυναίκες διαιτητές. Στον ημιτελικό του EuroBasket Women, ανάμεσα σε Ισπανία και Σερβία, μπροστά σε 11.000 φιλάθλους, πολύ απαιτητικό παιχνίδι, το οποίο διαιτήτευσαν τρεις γυναίκες με υψηλά στάνταρ απόδοσης. Το διαχειρίστηκαν, όπως αρμόζει σε έναν ημιτελικό EuroBasket”.

– Γενικά το κομμάτι του γυναικείου μπάσκετ πώς το βλέπετε;

“Στόχος δεν πρέπει να είναι η προώθηση του γυναικείου μπάσκετ, αλλά η προώθηση των γυναικών στο μπάσκετ. Των γυναικών ως αθλητριών, ως προπονητών, ως διαιιτητών και παραγόντων. Βλέπετε τις διεθνείς τάσεις, άλλο ένα σημείο, το οποίο ευθυγραμμιζόμαστε με τη στρατηγική του ΝΒΑ. Θέλουμε κι εμείς να βλέπουμε περισσότερες γυναίκες προπονητές, αλλά σταδιακά και περισσότερες γυναίκες σε διοικητικές θέσεις”.

Πηγή: Sport 24