Επιλογή Σελίδας

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Αν κάποιος δει τους αριθμούς, μπορεί και να πει πως είναι από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έβγαλε το αγγλικό ποδόσφαιρο. Επειδή, όμως, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ξέρει τον Πίτερ Κράουτς, κανείς δε στέκεται στα νούμερα, αλλά στην υπέροχη εικόνα που έβγαλε όσα χρόνια έπαιξε επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Από το 2000 που έκανε το ντεμπούτο του για την ΚΠΡ μέχρι και το τελευταίο ματς με τη Μπέρνλι σε μια καριέρα που τον πήγε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα και που τον έφτασε σε έναν μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Κράουτς πάλεψε διαρκώς ν’ αποδεικνύει το αυτονόητο.

Δηλαδή, πως δεν ήταν απλώς ένας ψηλός ποδοσφαιριστής, αλλά κάποιος που πραγματικά ήξερε ποδόσφαιρο και που γύρω του έκανε τους υπόλοιπους καλύτερους παίκτες γιατί απλούστατα ο ίδιος ήταν πάνω απ’ όλα εξαιρετικός συμπαίκτης.

Έχει με τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας περισσότερα γκολ από αυτά που πέτυχαν ο Τζέραρντ, ο Μπέκαμ και ο Κέβιν Κίγκαν!

Σκόραρε ένα γκολ ανά 99 λεπτά με την εθνική ομάδα, αριθμός εκπληκτικός αν σκεφτεί κανείς πως ο Λίνεκερ είχε ένα γκολ ανά 135 λεπτά και ο Όουεν ένα τέρμα ανά 155 λεπτά συμμετοχής.

Έχει περισσότερες ασίστ από αυτές με τις οποίες τελείωσε την καριέρα του ο Πολ Σκόουλς, ενώ, κατέχει το ρεκόρ για τα πιο πολλά γκολ με κεφαλιές στην Πρέμιερ Λιγκ. Και πιθανώς θα το έχει για πολλά χρόνια ακόμα.

Όμως, από τα γκολ που έβαλε στην καριέρα του, αυτά που θυμούνται όλοι δεν είναι με το κεφάλι, αλλά τα ψαλίδια με τη Λίβερπουλ εναντίον της Γαλατασαράι και της Μπόλτον και κυρίως εκείνο το εκπληκτικό κοντρόλ και σουτ από 30 μέτρα εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι και του Τζο Χαρτ το 2012 με τη φανέλα της Στόουκ.

Για ένα παιδί που απορρίφθηκε από την Τότεναμ επειδή κάποιοι θεωρούσαν ότι δεν έχει καμία τύχη να κάνει επαγγελματική καριέρα πριν από 20 χρόνια, το να φτάσεις να κάνεις όλα αυτά και να μην ξεφύγεις ποτέ από την καθημερινότητά σου, αποτελεί ένα τεράστιο παράσημο τιμής.

Τα λόγια όλων όσων έπαιξαν μαζί του, από τη στιγμή που σταμάτησε το ποδόσφαιρο, είναι από μόνα τους αρκετά για να τον κάνουν να δακρύσει!

Κυρίως αυτό που δεν έχασε ποτέ ήταν η αγάπη του για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Και απ’ όλα όσα έγραψα πιο πάνω, κρατάω τα λόγια του προπονητή της Μπέρνλι, Σον Ντάις, που είπε τον Μάρτιο πως ο Κράουτς έχει τη δίψα, στην προπόνηση, του 20χρονου που αρχίζει την καριέρα του, αλλά και το μυαλό ενός 40χρονου να μπορεί να συμβουλεύει από τον πάγκο αυτόν που θα μπει με αλλαγή στο ματς, για όσα θα κάνει στο γήπεδο.

Και αυτό συμβαίνει με όλους όσους λατρεύουν αυτό που κάνουν και δεν αλλοιώνονται από τα εύκολα χρήματα, τη φήμη και την απληστία που φέρνει πολλές φορές η επιτυχία.

Ίσως γιατί για τον Κράουτς που κάποιοι κάποτε τον φώναζαν φρικιό στα αποδυτήρια λόγω του ύψους του όταν ξεκινούσε, τα πάντα ήταν μια προσπάθεια ν’ αποδεικνύει τα αυτονόητα…

Πηγή: England 365

Pin It on Pinterest

Shares
Share This