Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Κάποτε, πριν το Ιντερνετ σου επιτρέπει να μάθεις σε δευτερόλεπτά τι συμβαίνει στον κόσμο και πριν τα συνδρομητικά κανάλια αρχίσουν να δείχνουν κάθε ασήμαντο ματς για να γεμίσουν το καλοκαιρινό τους πρόγραμμα, τα φιλικά παιγνίδια των ποδοσφαιρικών ομάδων ήταν καλοκαιριάτικα η βαριά βιομηχανία ονείρων της χώρας. Το θυμήθηκα αυτό βλέποντας τα πρωτοσέλιδα για το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού με τη Νότιγχαμ – ήταν σαν να ξύπνησα στη δεκαετία του ’80 και το ματς να μην είχε καν μεταδοθεί στην τηλεόραση. Ηταν ο καιρός, που ακόμα κι αν ήξερες το αποτέλεσμα γιατί τηλεφώνησες νύχτα στο Φως, περίμενες την εφημερίδα το πρωί για να διαβάσεις για «λιοντάρια», «καταιγίδες», «τυφώνες» και άλλα πολλά. Μόνο που δεν είμαστε στα 80’ς και το ματς το είδαμε και όσοι δεν είχαμε την τύχη να ήμασταν στο γήπεδο. Κι εγώ λέω απλά «χαμηλά τη μπάλα». Τίποτα άλλο.
Η Πλιζέν είναι κάτι άλλο
Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια ομάδα που έδωσε το τρίτο της μόνο φιλικό ματς και είναι σε μια διαδικασία χτισίματος αφού έχει και καινούργιο προπονητή και κάμποσους νέους παίκτες. Η Νότιγχαμ το περασμένο Σάββατο διέλυσε τον Ατρόμητο στο Περιστέρι και χθες έχασε με κάτω τα χέρια στο Καραϊσκάκη ακριβώς γιατί βρίσκεται σε ένα πρώιμο στάδιο προετοιμασίας, αντίθετα από τον Ολυμπιακό που έχει επίσημο ματς σε πέντε μέρες. Αυτό είναι μια λεπτομέρεια που καλό είναι να την έχει κανείς στα υπόψιν του στην αξιολόγηση και του αντιπάλου αλλά και του ίδιου του αγώνα. Επιπλέον οι παίκτες της αγγλικής ομάδας εμφανώς και τα χάσανε από την ατμόσφαιρα του γηπέδου: οι συνθήκες θύμιζαν κανονικό ευρωπαϊκό παιγνίδι – τα δυο πρώτα γκολ τα πετυχαίνει το Καραϊσκάκη που ζει μια γιορτή. Αλλά το ότι ο Ολυμπιακός έχει μια ζεστή έδρα που ξέρει να τον γκαζώνει το ξέρουμε: το θέμα είναι η ετοιμότητα του ενόψει του ματς με την Πλιζέν. Που δεν θα είναι πειραματική όπως η Νότιγχαμ αλλά πανέτοιμη, γιατί είναι η ίδια ομάδα με πέρυσι.
Αδυναμίες και ανάγκη ενίσχυσης
Είναι έτοιμος για τη δοκιμασία ο Ολυμπιακός; Αφήνοντας κατά μέρους το σκορ της νίκης με την Νότιγχαμ και άλλα πολλά (μιλάμε πάντα για ένα ματς με πολλές αλλαγές κι ένα αντίπαλο που δεν αγωνίστηκε με κάποια σκοπιμότητα) πρέπει να πω ότι υπήρξαν πράγματα στα οποία ο Ολυμπιακός έδειξε να είναι καλά και άλλα στα οποία πρέπει να δουλέψει παραπάνω – ίσως να χρειαστεί και κάποια ενίσχυση ακόμα. Θα σταθώ λίγο περισσότερο στα προβλήματα του γιατί αυτά έχουν και πιο μεγάλο ενδιαφέρον.
Η πιο μεγάλη και ανησυχητική δυσκολία του Ολυμπιακού ενόψει του ματς με τους Τσέχους είναι η δυσκολία του στο κατέβασμα της μπάλας όταν δεχόταν πίεση ψηλά. Οι στόπερ (ο Σεμέδο και ο Παπαδόπουλος) παίζουν πρώτη φορά μαζί και ειδικά ο Αβρααμ έρχεται από ένα εξάμηνο απραξίας για αυτό και ο Πέδρο Μαρτίνς τον άφησε ενενήντα λεπτά στο γήπεδο. Η δυσκολία τους στις συνεργασίες φάνηκε να υπάρχει και γιατί είναι δυο παίκτες με ίδιο παιγνίδι – αν και έχουν τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Νομίζω ότι την άμυνα που θα χει φέτος ο Ολυμπιακός θα την δούμε όταν ολοκληρωθεί το Κύπελλο Εθνών Αφρικής και γυρίσουν ο Σισέ και ο Μεριά, όταν προσαρμοστούν ο Μπα και ο Μάρκοβιτς κι όταν τελειώσουν οι μεταγραφές και δούμε ποιοι τελικά θα μείνουν. Χθες ο Σεμέδο και ο Παπαδόπουλος δεν είχαν μεγάλη δυσκολία να αμυνθούν, αλλά στο κατέβασμα της μπάλας υπήρχε ένα πρόβλημα κυρίως γιατί δεν υπάρχει και κανονικός κόφτης με οργανωτικές ικανότητες: και ο Γκιγιέρμε και ο Μπουχαλάκης και ο Καμαρά κάνουν άλλες δουλειές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η μπάλα σηκωνόταν πολύ και έφτανε δύσκολα στους μεσοεπιθετικούς – όσο κι αν ο φορμαρισμένος και ορεξάτος Βαλμπουενά επέστρεφε αρκετά. Στα ματς με την Πλιζέν πρέπει να να υπάρξει περισσότερη προσοχή και καλύτερη συμμετοχή των ακραίων μπακ σε αυτό το κομμάτι γιατί είναι αδυναμία που μπορεί να στοιχίσει. Υπήρξε επίσης μικρή κάλυψη των ακραίων, γιατί ακόμα και ο Μασούρας έμενε ψηλά – ο Ολυμπιακός δεν αμύνθηκε σχεδόν ποτέ του με τους πέντε μέσους του κι αυτό είναι μια αδυναμία που είχε και πέρυσι.
Αδυναμίες υπήρξαν και στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος μετά από καιρό στις στημένες φάσεις (χάρη στην ταυτόχρονη παρουσία τριών ψηλών – Σεμέδο, Αβρααμ και Μπουχαλάκης είναι πρόβλημα για κάθε άμυνα, αλλά κυρίως χάρη στα πολύ γλυκά χτυπήματα του Βαλμπουενά που την τέχνη την ξέρει). Όμως δεν ήταν εξίσου απειλητικός σε φάσεις κανονικής ροής παιγνιδιού – σε αυτό ειδικά το κομμάτι η απουσία του Φορτούνη φάνηκε. Χρειάζεται επίσης ως ομάδα ένα ακόμα χαφ για να λειτουργήσει καλύτερα – χθες ο Μαρτίνς έριξε στο γήπεδο τον Καμαρά που είχε μια μόλις προπόνηση! Η καλή κατά τα άλλα εικόνα του χθες φωνάζει πως ο χαφ αυτός είναι προτιμότερο να έχει και ανασταλτικές δυνατότητες, παρά να είναι ένας ακόμα μεσοεπιθετικός – σε αυτό το κομμάτι ο Ολυμπιακός φάνηκε πολύ γεμάτος.
Καλές ιδέες κι αρκετή διάθεση
Φυσικά υπήρξαν χθες και πολλά ενθαρρυντικά. Ο Ολυμπιακός για τουλάχιστον μια ώρα ήταν αρκετά λειτουργικός καθώς πέρα από τα τρία γκολ, πέτυχε κι άλλο ένα (μόνο ο επόπτης δεν είδε πόσο πέρασε η μπάλα τη γραμμή…), ενώ δεν του δόθηκε και ένα πέναλτι – καλή χρονιά. Από τα καλά του νέα επισημαίνω το μεστό παιγνίδι του Γκερέρο, το ωραίο τρικ του Μαρτίνς με τον Ποντένσε και τον Βαλμπουενά να μοιράζονται τη θέση του παίκτη πίσω από το φορ, καθώς και την αίσθηση ότι όλοι οι νεοφερμένοι ξένοι (ακόμα κι αυτοί που αγωνίστηκαν λίγο) ξέρουν καλή μπάλα – πράγμα που θα κάνει την ομάδα πιο ελκυστική: η πιθανότητα πάλι ο κόσμος να χαρεί ποδόσφαιρο είναι μεγάλη. Αλλά όλα αυτά απομένει να τα δούμε προσεχώς – το χθεσινό ήταν ένα φιλικό ματς, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Πέρυσι χειρότερα άρα καλύτερα
Θυμάμαι πέρυσι ο Ολυμπιακός έδωσε το πρώτο του φιλικό στο Καραϊσκάκη σε τελείως διαφορετικές συνθήκες. Στο γήπεδο δεν επικρατούσε ενθουσιασμός αλλά περιέργεια, η Λεγκανιές του Σιόβα που ήταν αντίπαλος έπαιξε για να κρατήσει το μηδέν και το κατάφερε εύκολα, υπήρχε προβληματισμός για το πώς με την Λουκέρνη ο Ολυμπιακός θα βρει τα γκολ που χρειαζόταν για να πάει στην Ελβετία ήσυχος. Ο προβληματισμός έφερε εγρήγορση – ο Ολυμπιακός διέλυσε τους Ελβετούς με 4-0. Προτιμώ τον προβληματισμό και τα καμπανάκια συναγερμού από τις μελωδίες των σχολιαστών και τις αποθεώσεις των εφημερίδων που μας γύρισαν στη δεκαετία του ‘80. Τότε που μεταξύ άλλων δεν υπήρχαν και καλοκαιρινά προκριματικά…
Πηγή: Κάρπετ Show
