Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου: Μεξικό 1986

Του Γρηγόρη Δημακάκου

Η ΦΙΦΑ αποφάσισε να δώσει τη διοργάνωση του 1986 στην Κολομβία. Ξαφνικά 4 χρόνια πριν την έναρξή της τον Οκτώβριο του 1982 οι Κολομβιανοί έκαναν πίσω.

Το χρέος της χώρας ήταν τεράστιο, ενώ η κυβέρνησή της αρνήθηκε να δώσει εγγυήσεις για την ασφάλεια του τουρνουά. Οι «νονοί» της κοκαΐνης σαμποτάριζαν με κάθε τρόπο τις προσπάθειες της οργανωτικής επιτροπής και έτσι η Κολομβία αναγκάστηκε να αποσυρθεί.

Η πλειοψηφία των μελών της ΦΙΦΑ πανικοβλήθηκαν και έπρεπε να βρουν άμεσα λύση. Προτάθηκε η Βραζιλία, που και την εμπειρία μεγάλων διοργανώσεων είχε και τις εγκαταστάσεις διέθετε. Κι όμως, εκείνος που αντιτάχθηκε στην ανάληψη της διοργάνωσης από τη Βραζιλία ήταν ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ, ο Ζοάο Χαβελάνζ, που καταγόταν από τη χώρα του καφέ.

Ανάθεση… κατά παραγγελία

Βγήκε… προς τα έξω πως η αιτία της άρνησης του Χαβελάνζ ήταν η κόντρα του με τον πρόεδρο της βραζιλιάνικης συνομοσπονδίας ποδοσφαίρου Τζουλίτε Κοουτίνιο.

Αυτό πίστεψαν οι περισσότεροι, αυτό θέλησε η ΦΙΦΑ να πιστέψουν. Οι λόγοι όμως ήταν καθαρά οικονομικοί. Επρόκειτο για ακόμη ένα σκάνδαλο με πρωταγωνιστές τα «μεγάλα κεφάλια» της παγκόσμιας συνομοσπονδίας. Πρόεδρος της «Τελεβίσα» του μεγαλύτερου τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού του Μεξικού ήταν ο Αμίλιο Ανσαράγκα, στενός φίλος του Χαβελάνζ.

Υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΣ της «Τελεβίσα» ήταν ο Γκιγέρμο Κανέδο, αντιπρόεδρος της ΦΙΦΑ και πρόεδρος σε θέματα οργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο Ανσαράγκα έπεισε με τη βοήθεια των Κανέδο, Χαβελάνζ τον πρόεδρο του Μεξικού Μιγκέλ ντε λα Μαδρίδ να δώσει το «πράσινο φως» της ανάληψης της διοργάνωσης, όπερ και εγένετο.

Η ΦΙΦΑ συνεδρίασε στις 20 Μαϊου 1983, στη Στοκχόλμη και με συνοπτικές διαδικασίες έδωσε το χρίσμα για δεύτερη φορά μέσα σε 16 χρόνια στο Μεξικό.

Ένα χρόνο πριν την έναρξη των αγώνων, στις 28 Μαΐου 1985 το Μεξικό επλήγη από φονικό σεισμό μεγέθους 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που άφησε πίσω του 25.000 νεκρούς. Ακολούθησαν ακόμη δύο ισχυροί σε ένταση σεισμοί, ο πρώτος στις 20 Σεπτεμβρίου 1985 μεγέθους 7,5 βαθμών και ο δεύτερος στις 30 Απριλίου 1986 μεγέθους 7 βαθμών.

Το Μεξικό προσπαθούσε να αναδυθεί μέσα από τα συντρίμμια του, αλλά οι «ποδοσφαιροπατέρες» δεν έκαναν πίσω, το τουρνουά έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε. Υπήρχαν συμβόλαια, οικονομικές ρήτρες, που έπρεπε να τηρηθούν, προκειμένου να αποφύγει η ΦΙΦΑ το ρεζιλίκι, αλλά και το χρέος που θα προέκυπτε σε περίπτωση ματαίωσης του τουρνουά. Θα έχαναν και τα «μπόνους» όσοι συνέβαλαν στη διεξαγωγή του τουρνουά στη χώρα των Αζτέκων.

Η προκριματική φάση στη ζώνη της Ευρώπης έκρυβε εκπλήξεις. Η Ουγγαρία έστειλε σε μπαράζ την Ολλανδία, σε όμιλο που τελευταία τερμάτισε η Κύπρος. Η Γιουγκοσλαβία τερμάτισε μόλις 4η στον 4ο όμιλο, του οποίου τα εισιτήρια πήραν η Γαλλία και η Βουλγαρία.

Από τον 1ο όμιλο προκρίθηκε η Πολωνία, στέλνοντας σε μπαράζ το Βέλγιο, ενώ η Ελλάδα τερμάτισε στην 4η θέση, πίσω από την Αλβανία.

Από τον 2ο όμιλο πέρασαν οι Δυτική Γερμανία, Πορτογαλία, από τον 3ο οι Αγγλία, Βόρεια Ιρλανδία, από τον 6ο οι Δανία, Σοβιετική Ενωση και από τον 7ο η Ισπανία που ξεπέρασε στο νήμα τις Σκωτία, Ουαλία.

Στο διπλό μπαράζ μεταξύ των δεύτερων του 1ου και του 5ου ομίλου (είχαν από 4 ομάδες, ενώ όλοι οι υπόλοιποι από 5) προκρίθηκε το Βέλγιο έναντι της Ολλανδίας με το εκτός έδρας γκολ (1-0, 1-2).

Η Ευρώπη είχε 14 εκπροσώπους, 12 από τα προκριματικά, την κάτοχο του τίτλου Ιταλία και τη Σκωτία που απέκλεισε σε διπλό μπαράζ την εκπρόσωπο της Ωκεανίας Αυστραλία (2-0, 0-0)

Η Νότια Αμερική είχε 4 εκπροσώπους τις Αργεντινή, Ουρουγουάη, Βραζιλία και την Παραγουάη που απέκλεισε σε διπλό μπαράζ τη Χιλή (3-0, 2-2).

Η Βόρεια και Κεντρική Αμερική είχε δύο εκπροσώπους, τον Καναδά και το Μεξικό που διοργάνωσε το τουρνουά.

Από την Αφρική μετείχαν οι Αλγερία, Μαρόκο και από την Ασία οι Νότια Κορέα, Ιράκ.

Μασκότ της διοργάνωσης ήταν ο «Πίκε», μια καυτερή πιπεριά (σ.σ. χαρακτηριστικό συστατικό της μεξικάνικης κουζίνας) με μουστάκι, σομπρέρο, ντυμένη στα χρώματα του Μεξικού.

Η τελική φάση

Το εναρκτήριο ματς έγινε στις 31 Μαΐου, στο επιβλητικό «Αζτέκα», παρουσία 95.000 θεατών. Η Ιταλία μετά από μέτρια εμφάνιση έμεινε στο 1-1 με τη Βουλγαρία.

Η «σκουάντρα ατζούρα» έφερε και δεύτερο 1-1 με αντίπαλο την Αργεντινή. Το πέναλτι του Αλτομπέλι στο 6’ δεν ήταν αρκετό, αφού ο Μαραντόνα ισοφάρισε στο 34’ με εκπληκτικό γκολ. Ευρισκόμενος πλάγια αριστερά και πιεζόμενος από τον Σιρέα νίκησε τον Τζένγκα με αριστερό διαγώνιο πλασέ στην απέναντι γωνία της ιταλικής εστίας.

Η Αργεντινή τερμάτισε πρώτη στον όμιλο, ενώ η Ιταλία χρειάστηκε ένα αυτογκόλ στο 82’ για να κερδίσει με 3-2 τη Νότια Κορέα και να συνεχίσει.

Προχώρησε όμως και η Βουλγαρία, παρά το 1-1 με τη Νότια Κορέα, αφού εκτός από τις δύο πρώτες κάθε ομίλου προκρίνονταν και οι 4 καλύτερες τρίτες. Η εκπρόσωπος των Βαλκανίων ήταν μία εξ αυτών.

Στον 2ο όμιλο το Μεξικό νίκησε 2-1 το Βέλγιο, έφερε 1-1 με την Παραγουάη και κέρδισε 1-0 το Ιράκ. Προχώρησαν τόσο η Παραγουάη όσο και το Βέλγιο.

Στον 3ο όμιλο ξεχώρισαν η Σοβιετική Ενωση και η Γαλλία. Το μεταξύ τους ματς, που ήταν ένα από τα καλύτερα του τουρνουά, έληξε 1-1 κι αμφότερες σημείωσαν νίκες στα παιχνίδια τους με την Ουγγαρία και τον Καναδά.

Τα «υπερηχητικά μινγκ», όπως αποκάλεσαν τους Σοβιετικούς, διέλυσαν με 6-0 την Ουγγαρία των Λάγιος Ντέταρι, Μάρτον Εστερχάζι. Ο Εστερχάζι αγωνιζόταν στην ΑΕΚ εκείνη την εποχή, ενώ ο Ντέταρι εντάχθηκε στον Ολυμπιακό δύο χρόνια αργότερα. Η ΕΣΣΔ είχε ως βάση τη σπουδαία Ντιναμό Κιέβου, που κατέκτησε το Κυπέλλου Κυπελλούχων την ίδια χρονιά.

Η Βραζιλία ήταν εξίσου θεαματική με εκείνη του 1982 και πιο σοβαρή αμυντικά. Με κύρια όπλα της τους Ζίκο, Σόκρατες, Φαλκάο, Ζούνιορ πέρασε στην επόμενη φάση με τρεις νίκες, επί των Ισπανίας, Αλγερίας, Βόρειας Ιρλανδίας με συντελεστή γκολ 5-0.

Την ακολούθησε στην επόμενη φάση η Ισπανία των Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Καμάτσο, Θουμπιθαρέτα.

Στο ματς Ισπανία – Αλγερία 3-0 ο Βάσκος αμυντικός Αντόνι Γκοϊκοετσέα με αντιαθλητική ενέργεια έσπασε τα πλευρά του τερματοφύλακα Νασέρ Ντριντ, ο οποίος αντικαταστάθηκε μόλις στο 20’ της αναμέτρησης.

Ρωτήθηκε δε αργότερα ο σκληροτράχηλος και πολλές φορές «βρώμικος» στο παιχνίδι του Γκοϊκοετσέα και συνέχισε να είναι προκλητικός: «Αυτός (σ.σ. ο Ντριντ) ήρθε κι έπεσε πάνω μου…».

Στο ίδιο παιχνίδι σκόραρε δύο φορές ο Ραμόν Καλντερέ, ο οποίος απέτυχε να περάσει το ντόπινγκ κοντρόλ. Δεν τιμωρήθηκε, αφού έπαιρνε φάρμακο για το άσθμα από το οποίο έπασχε. Τιμωρήθηκε, όμως, με πρόστιμο 25.000 ελβετικών φράγκων η ισπανική ομοσπονδία, που δεν είχε ενημερώσει νωρίτερα τη ΦΙΦΑ.

Στον 5ο όμιλο ξεπετάχθηκε η Δανία. Στην πρώτη της παρουσία σε τελική φάση κατάφερε να κερδίσει με 2-0 τη Δυτική Γερμανία, με 1-0 τη Σκωτία και με 6-1 την Ουρουγουάη. Ένας εκ των αρχηγών της «σελέστε» ήταν ο Χόρχε Μπάριος, που αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό.

Η Δυτική Γερμανία προκρίθηκε ως δεύτερη από τον όμιλο, ενώ τρίτη ήταν η Ουρουγουάη, που πέρασε με μόλις 2 βαθμούς και τέρματα 2-7.

Ο αμυντικός της «σελέστε» Χοσέ Μπατίστα κατάφερε να αποβληθεί στο 53ο δευτερόλεπτο του αγώνα με τη Σκωτία για σκληρό φάουλ στον Γκόρντον Στράχαν. Παραμένει η γρηγορότερη αποβολή στην ιστορία του θεσμού. Η Ουρουγουάη κράτησε το 0-0 και συνέχισε σε αντίθεση με τους Σκωτσέζους που επέστρεψαν και πάλι πρόωρα στη βάση τους.

Ο 6ος όμιλος ήταν ο πιο συναρπαστικός. Το Μαρόκο απέσπασε δύο 0-0 από την Πολωνία και την Αγγλία. Μάλιστα στο δεύτερο παιχνίδι οι Άγγλοι εκνευρίστηκαν με τους Μαροκινούς που γύριζαν συνέχεια την μπάλα στον τερματοφύλακά τους, αρνούμενοι να παραγάγουν παιχνίδι.

Τότε επιτρεπόταν στον τερματοφύλακα να χρησιμοποιήσει τα χέρια του σε οποιαδήποτε γύρισμα της μπάλας. Αυτό το ματς έγινε ουσιαστικά η αιτία να αλλάξει ο κανονισμός και να απαγορευθεί στον γκολκίπερ να μπλοκάρει με τα χέρια ηθελημένο γύρισμα της μπάλας προς αυτόν. Στον αγώνα αποβλήθηκε ο Ρέι Γουίλκινς, που εκτέλεσε εκνευρισμένος πλάγιο, ρίχνοντας την μπάλα πάνω στον Παραγουανό διαιτητή Γκονσάλες.

Πάντως, το Μαρόκο κέρδισε με το εντυπωσιακό 3-1 την Πορτογαλία και συνέχισε στην επόμενη φάση, όπως και η Αγγλία, που νίκησε στον καθοριστικό αγώνα 3-0 την Πολωνία με χατ τρικ του Γκάρι Λίνεκερ. Και οι Πολωνοί πέρασαν, ως τρίτοι, αφήνοντας τελευταίους τους Πορτογάλους. ΟΙ Ίβηρες έμειναν με τη νίκη επί της Αγγλίας στο πρώτο ματς, με 1-0.

Η φάση των «16»

Μετά από 16 χρόνια, διεξήχθησαν νοκ άουτ αγώνες μεταξύ των ομάδων που προκρίθηκαν από τη φάση των ομίλων.

Στο πρώτο παιχνίδι των «16» το Μεξικό επιβλήθηκε με 2-0 της Βουλγαρίας. Ο Μανουέλ Νεγκρέτε στο 35’ πέτυχε με εναέριο γυριστό σουτ ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία του θεσμού και ο Σερβίν στο 61’ με κεφαλιά ήταν ο σκόρερ του δεύτερου τέρματος για τους «κόνδορες».

Την ίδια ημέρα, στις 15 Ιουνίου, κοντραρίστηκαν το Βέλγιο και η Σοβιετική Ένωση. Και τα τρία γκολ των Σοβιετικών σημείωσε ο βραχύσωμος Ιγκόρ Μπελάνοβ. Για τους νικητές με 4-3 «κόκκινους διαβόλους» σκόραραν οι Σίφο, Κέλεμανς, Ντεμόλ, Κλάσεν.

Το ματς κρίθηκε στην παράταση (2-2 ο κανονικός αγώνας) με τα «μινγκ» να διαμαρτύρονται έντονα και δικαιολογημένα στον Σουηδό διαιτητή Φρέντρικσον, αφού το γκολ της ισοφάρισης των Βέλγων (σ.σ. το 2-2 του Κέλεμανς) ήταν οφσάιντ. Η Βραζιλία διέλυσε με 4-0 την Πολωνία (Σόκρατες, Ζοσιμάρ, Εντίνιο, Καρέκα) και πολλοί θεώρησαν ότι είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στην κορυφή.

Στο 400ό παιχνίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου η Αργεντινή επιβλήθηκε 1-0 της Ουρουγουάης με γκολ του Πασκούλι. Ο αγώνας είχε ένταση και πολλά νεύρα, με τον Μαραντόνα να δέχεται αλλεπάλληλες κλωτσιές από τους αμυντικούς και τους μέσους της «σελέστε».

Η Γαλλία παρέμενε ποιοτική ομάδα, διαθέτοντας τη χαρισματική τετράδα των μέσων, την οποία αποτελούσαν οι Πλατινί, Ζιρές, Τιγκανά, Φερναντέζ. Οι «τρικολόρ» κέρδισαν με χαρακτηριστική άνεση την Ιταλία με 2-0 (Πλατινί, Στοπιρά). Η «σκουάντρα ατζούρα» παρουσίασε τη χειρότερο σύνολο από το 1966 και μετά. Η κάτοχος του τίτλου αποχαιρέτησε νωρίς και ταπεινωμένη τη διοργάνωση.

ΟΙ Δυτικογερμανοί είδαν κι έπαθαν να ξεπεράσουν το Μαρόκο, που συνέχισε να παίζει παθητικά εκνευρίζοντας τον αντίπαλο. Χρειάστηκαν ένα φάουλ του Λόταρ Ματέους στο 89’ για να προκριθούν σε βάρος της αφρικανικής ομάδας.

Ο Γκάρι Λίνεκερ ήταν και πάλι ο πρωταγωνιστής της Αγγλίας. Με 2 γκολ οδήγησε τα «τρία λιοντάρια» στο θριαμβευτικό 3-0 επί της Παραγουάης. Ο Πίτερ Μπίρντσλεϊ χρίστηκε επίσης σκόρερ.

Στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι της φάσης των «16» η Ισπανία έκανε επίδειξη δύναμης. Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο, ο επονομαζόμενος «γύπας», πέτυχε 4 γκολ και οδήγησε τη «ρόχα» στο εμφατικό 5-1 επί της Δανίας, η οποία μάλιστα προηγήθηκε με τον Γέσπερ Όλσεν. Το πέμπτο ισπανικό γκολ σημείωσε με πέναλτι ο Γκοϊκοετσέα.

Τα δύο πρόσωπα του Μαραντόνα

Οι τρεις από τους τέσσερις προημιτελικούς κρίθηκαν στα πέναλτι, ενώ στον τέταρτο θετικός και αρνητικός πρωταγωνιστής παράλληλα ήταν ο Μαραντόνα.

Η Βραζιλία αντιμετώπισε τη Γαλλία σε… πρόωρο τελικό. Ο Καρέκα άνοιξε το σκορ για τη «σελεσάο» (18’), αλλά ισοφάρισε ο Πλατινί (42’). Οι Βραζιλιάνοι κέρδισαν πέναλτι στο 75’ το οποίο ανέλαβε να εκτελέσει ο Ζίκο, που είχε μπει στο παιχνίδι τρία λεπτά νωρίτερα.

Ο Ζοέλ Μπατς, γκολκίπερ των «τρικολόρ», που συγκίνησε αργότερα την παγκόσμια αθλητική και μη κοινότητα, κερδίζοντας τη μάχη με τον καρκίνο, απέκρουσε. Ήταν το μοναδικό χαμένο πέναλτι του «λευκού Πελέ» σε επίσημο αγώνα.

Το σκορ δεν άλλαξε στην παράταση. Στη διαδικασία των πέναλτι ο Μπατς πρωταγωνίστησε εκ νέου, αποκρούοντας το χτύπημα του Σόκρατες. Στη συνέχεια ο Πλατινί έστειλε την μπάλα άουτ (το μοναδικό πέναλτι που έχασε στην καριέρα του), όπως και ο Ζούλιο Σέζαρ, ο οποίος πολλά χρόνια αργότερα αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό. Η Γαλλία αναδείχθηκε νικήτρια με 4-3 στη «ρώσικη ρουλέτα».

Η Δυτική Γερμανία και το Μεξικό δεν σκόραραν στα 120’, ενώ αποβλήθηκαν ο Μπέρτχολντ (84’) και ο Αγκίρε (100’) αντίστοιχα. Στη διαδικασία των πέναλτι ευστόχησαν και οι 4 Δυτικογερμανοί, ενώ για το Μεξικό μόνο ο Νεγκρέτε βρήκε δίχτυα, αφού ο Σουμάχερ απέκρουσε τα χτυπήματα των Κιράρτε, Σερβίν.

Βέλγιο και Ισπανία έμειναν στο 1-1 (34’ Κέλεμανς – 85’ Σενιόρ) και έλυσαν επίσης τις διαφορές τους στα πέναλτι. Ο Ζαν Μαρί Πφαφ απέκρουσε το χτύπημα του Ελόι και οι «κόκκινοι διάβολοι» προκρίθηκαν με 5-4.

Το μεγάλο παιχνίδι έγινε στις 22 Ιουνίου, στο «Αζτέκα». Μετά το στείρο 0-0 του πρώτου ημιχρόνου η Αργεντινή και η Αγγλία μπήκαν αποφασισμένες να πάρουν την πρόκριση.

Στο 51’ ο Στιβ Χοτζ έδωσε ύψος στην μπάλα προσπαθώντας να την απομακρύνει. Ο Πίτερ Σίλτον (1.85 μ.) σηκώθηκε να μπλοκάρει, αφού η φάση τον ευνοούσε. Μαζί του σηκώθηκε και ο Ντιέγκο Μαραντόνα (1.65 μ.). Η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα.

Οι Άγγλοι έτρεξαν αμέσως στον διαιτητή Αλί Μπεν Νασέρ και διαμαρτυρήθηκαν έντονα, αφού ο Μαραντόνα είχε σκοράρει εμφανώς με το χέρι. Ο Τυνήσιος ρέφερι ήταν ο μόνος που δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι ο αρχηγός της «αλμπισελέστε» έπαιξε βόλεϊ.

Ο Μαραντόνα για να γίνει πιο πειστικός παρότρυνε τους συμπαίκτες του να τον αγκαλιάσουν. Όταν τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι το μόνο που είπε ήταν: «λίγο με το κεφάλι, λίγο με το χέρι του Θεού». Βέβαια, η μπάλα δεν βρήκε ποτέ στο κεφάλι του «πίμπε ντ’ όρο» (σ.σ. χρυσού παιδιού).

Έναν χρόνο μετά, σε συνέντευξή του στο «BBC», ο Μαραντόνα εμφανίστηκε ακόμη πιο προκλητικός: «Ήταν ένα καθ’ όλα νόμιμο γκολ, αφού το κατακύρωσε ο διαιτητής και δεν είμαι αυτός που θα αμφισβητήσω την ειλικρίνεια… του διαιτητή».

Ο δε Μπεν Νασέρ έγινε περίγελος παγκοσμίως. Όπου πήγαινε τον φώναζαν: «Μπεν Νασέρ Μαραντόνα», ακόμη και στις διαλέξεις, που έδινε χρόνια αργότερα ως καθηγητής διαιτησίας.

Πέντε λεπτά μετά το «χέρι του Θεού» ο Μαραντόνα ανάγκασε τους φιλάθλους να υποκλιθούν στο αστείρευτο ταλέντο του. Στο 56’ έγινε κάτοχος της μπάλας μερικά μέτρα πίσω από τη μεσαία γραμμή, πέρασε διαδοχικά τους Χοτζ, Μπίρντσλεϊ, Ριντ, Μπούτσερ, Φένγουικ, απέφυγε και τον Σίλτον και πλάσαρε εύστοχα στην άδεια εστία.

Ο ίδιος εξομολογήθηκε αργότερα: «Έκανα την προσπάθεια με σκοπό να δώσω την μπάλα στον Βαλντάνο, αλλά όταν μπήκα στην περιοχή με είχαν περικυκλώσει και δεν είχα χώρο, οπότε συνέχισα να παίζω και τελείωσα μόνος μου τη φάση».

Η Αγγλία, παρά τη ζέστη, που δεν την ευνοούσε και το χάντικαπ των 2 γκολ, πίεσε ασφυκτικά στη συνέχεια τους Αργεντινούς και έχασε πολλές ευκαιρίες. Ωστόσο το μόνο που κατάφερε ήταν να μειώσει στο 81’ με κεφαλιά του Γκάρι Λίνεκερ, ο οποίος έφτασε τα 6 και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά.

Γερμανία όπως το ‘82

Στον πρώτο ημιτελικό συναντήθηκαν, όπως συνέβη 4 χρόνια νωρίτερα, η Γαλλία και η Δυτική Γερμανία. Οι «τρικολόρ» διατήρησαν τον έλεγχο, απώλεσαν αρκετές ευκαιρίες, αλλά οι Γερμανοί είχαν την ουσία, σκόραραν 2 φορές και προκρίθηκαν στον τελικό.

Ο Μπρέμε στο 9’ πέτυχε το 1-0, γκολ για το οποίο ευθύνεται ο Μπατς και ο Φέλερ στο 90’ σημείωσε το 2-0 σε υποδειγματική αντεπίθεση των Δυτικογερμανών.

Στον δεύτερο ημιτελικό οργίασε ο Μαραντόνα. Με δύο προσωπικά του τέρματα (52’, 63’) οδήγησε την Αργεντινή στο 2-0 επί του Βελγίου και έδωσε στην Αργεντινή την πρόκριση στον τελικό μετά από 8 χρόνια.

Πλούσιος σε θέαμα και γκολ ήταν ο μικρός τελικός, που έγινε στις 28 Ιουνίου, στην Πουέμπλα. Η Γαλλία επικράτησε με 4-2 του Βελγίου στην παράταση. Ο Μισέλ Πλατινί δεν αγωνίστηκε, όπως είχε πράξει και 4 χρόνια πριν, στον μικρό τελικό με την Πολωνία.

Σκόρερ των «τρικολόρ» ήταν οι Φερερί (27’), Παπέν (43’), Ζενγκινί (103’), Αμορός (πέναλτι 109’) και των «κόκκινων διαβόλων» οι Κέλεμανς (11’), Κλάσεν (73’).

Μια μπαλιά, ένα τρόπαιο

Ο τελικός έγινε στις 29 Ιουνίου, στο «Αζτέκα», παρουσία 114.600 θεατών, που υποστήριζαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία την Αργεντινή.

Το ματς έγινε στις 12 το μεσημέρι, τοπική ώρα. Η ζέστη ήταν αφόρητη και δεν ευνοούσε φυσικά τη «νατσιονάλμανσαφτ».

Κύριο χαρακτηριστικό του αγώνα ήταν τα δυναμικά μαρκαρίσματα. Ο Βραζιλιάνος διαιτητής Άρπι Φίλιο παρατήρησε με κίτρινη κάρτα 6 παίκτες, μεταξύ αυτών και ο Μαραντόνα, ο οποίος δεν έβρισκε χώρους, αφού οι Γερμανοί ήταν… διαβασμένοι.

Η Αργεντινή σκόραρε αναπάντεχα στο 23’ με τον Μπράουν. Ο ιρλανδικής καταγωγής στόπερ άνοιξε το σκορ με κεφαλιά. Τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα για την «αλμπισελέστε» του τεχνικού Κάρλος Μπιλάρδο μετά το 2-0, που σημείωσε ο Βαλντάνο στο 56’ με εξαιρετικό πλασέ. Ο Μπιλάρδο είχε παρατήσει την ιατρική (γυναικολόγος) για χάρη της προπονητικής.

Οι πεισματάρηδες Δυτικογερμανοί δεν το έβαλαν κάτω, χαρακτηριστικό του DNA τους ως λαός. Ο αρχηγός Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε μείωσε στο 74’ και προέτρεψε τους συμπαίκτες του να κυνηγήσουν την ισοφάριση, η οποία ήρθε στο 82’ με κεφαλιά του Φέλερ.

Οι Αργεντινοί τα έχασαν για λίγο, αλλά το κοινό τούς παρότρυνε, ήταν στη συντριπτική του πλειοψηφία υπέρ τους. Στο 88’ ο Μαραντόνα βρήκε το κενό για να κινηθεί και με μια εκπληκτική πάσα έβγαλε μόνο του τον Μπουρουτσάγα. Ο τελευταίος προχώρησε στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας και πλάσαρε εύστοχα τον Σουμάχερ, παρά την έξοδο του Γερμανού τερματοφύλακα.

Η Αργεντινή κέρδισε με 3-2, ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια για 2η φορά στην ιστορία της. Ήταν μια ομάδα που λίγοι υπολόγιζαν

Η «αλμπισελέστε» είχε τρεις τέσσερις αξιόλογες μονάδες πλην του Μαραντόνα, ο οποίος αποτελούσε ήδη μέλος της Νάπολι, μετά το ατυχές πέρασμά του από τη Μπαρτσελόνα. Ο Βαλντάνο έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης, οι Ρουτζέρι, Πούμπιδο στην κάτοχο του Κόπα Λιμπερταδόρες Ρίβερ Πλέιτ και ο Μπουρουτσάγα στη Ναντ. Στην αποστολή ήταν και ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ο αρχηγός του τίτλου το 1978, αλλά δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό, λόγω της κόντρας του με τον Μαραντόνα. Κι Μπιλάρδο δεν τόλμησε να βρεθεί αντιμέτωπος με τον Ντιέγκο.

Οι υπόλοιποι δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό, αλλά η απόδοση και η προσωπικότητα του Μαραντόνα κάλυπταν τις ατέλειες των άλλων παικτών.

Η Δυτική Γερμανία ήταν ανανεωμένη σε πρόσωπα, αλλά ο μέσος όρος ηλικίας των παικτών της ξεπερνούσε τα 29 χρόνια. Μόλις 4 εξ αυτών είχαν αγωνιστεί στον τελικό του 1982, οι Σουμάχερ, Μπρίγκελ, Κ. Χ. Φέρστερ και Ρουμενίγκε. Παρατάχθηκε δε στον τελικό με τη δεύτερη εμφάνισή της, πράσινη φανέλα, λευκό παντελονάκι, πράσινη κάλτσα.

Ο Φραντς Μπέκενμπαουερ απέτυχε στην πρώτη του απόπειρα να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Μάριο Ζορζ Ζαγκάλο, να κατακτήσει το τρόπαιο ως παίκτης και ως προπονητής. Θα του δινόταν δεύτερη ευκαιρία τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας.

Αργεντινή (Κάρλος Μπιλάρδο, 3-5-2): Νέρι Πούμπιδο, Χοσέ Λουίς Κουτσιούφο, Χοσέ Λουίς Μπράουν, Όσκαρ Ρουτζέρι, Ρικάρντο Τζούστι, Σέρχιο Μπατίστα, Χόρχε Μπουρουτσάγα (90’ Μαρσέλο Τρομπιάνι), Έκτορ Ενρίκε, Χούλιο Ολαρτικοετσέα, Ντιέγκο Μαραντόνα (αρχηγός), Χόρχε Βαλντάνο.

Δυτική Γερμανία: (Φραντς Μπέκενμπαουερ, 3-5-2): Χάραλντ «Τόνι» Σουμάχερ, Καρλ Χάιντς Φέρστερ, Ντίτμαρ Γιάκομπς, Χανς Πέτερ Μπρίγκελ, Τόμας Μπέρτχλοντ, Νόρμπερτ Έντερ, Λόταρ Ματέους, Φέλιξ Μάγκατ (52’ Ντίτερ Χένες), Αντρέας Μπρέμε, Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (αρχηγός), Κλάους Άλοφς (46’ Ρούντι Φέλερ).

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ 1986 ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 31 Μαΐου – 29 Ιουνίου 1986

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 24

ΘΕΑΤΕΣ: 2.294.031 (μ. όρος ανά αγώνα 46.039)

ΓΗΠΕΔΑ: 12 (Αζτέκα – Μέξικο Σίτι, Ολίμπικο ’68 – Μέξικο Σίτι, Χαλίσκο -Γκουαδαλαχάρα, Τρες ντε Μάρσο – Γκουαδαλαχάρα, Τεχνολόχικο – Μοντερέι, Ουνιβερσιτάριο – Μοντερέι, Κουαχτεμόκ – Πουέμπλα, Λουίς Ντοσάλ – Τολούκα, Κάμπο Νουέβο – Λεόν, Ρεβολουσιόν – Ιραπουάτο, Λα Κορεχιδόρα – Κερέταρο, Νέσα ’86 – Νεσαχουαλκογιότλ).

ΑΓΩΝΕΣ: 52

ΓΚΟΛ: 132 (μ. όρος ανά αγώνα 2,54)

ΠΕΝΑΛΤΙ: 16 (εύστοχα 12)

ΑΠΟΒΟΛΕΣ: 8

ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ: Γκάρι Λίνεκερ (Αγγλία) 6 γκολ