Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου: Ισπανία 1982

Του Γρηγόρη Δημακάκου

Οι Ισπανοί γνώριζαν από το 1966 ότι θα αναλάβουν τη διοργάνωση του 1982. Είχαν, λοιπόν, 16 χρόνια για να προετοιμαστούν και να δώσουν στους ποδοσφαιρόφιλους το καλύτερο ως τότε τουρνουά.

Πράγματι, οι εγκαταστάσεις ήταν πολύ καλές για τα δεδομένα της εποχής, ενώ και το θέαμα που προσέφεραν οι διαγωνιζόμενες ομάδες ήταν σε πολλά ματς υψηλού επιπέδου.

Αυξήθηκαν και οι συμμετοχές. Μετείχαν πλέον 24 ομάδες στην τελική φάση αντί για 16, γεγονός που σήμαινε ότι θα προκρίνονταν δύο από κάθε όμιλο της ευρωπαϊκής ζώνης, ενώ θα είχαν περισσότερες εκπροσώπους οι Ασία – Ωκεανία, Αφρική.

Στον 1ο όμιλο οι ξαδέλφες… Δυτική Γερμανία και Αυστρία δεν συνάντησαν προβλήματα, ενώ από τον 2ο προκρίθηκαν το Βέλγιο και η Γαλλία, η οποία είχε καλύτερη διαφορά τερμάτων από την Ιρλανδία. Τελευταία με 8 ήττες σε ισάριθμα ματς ήταν η Κύπρος.

Στον 3ο όμιλο τα εισιτήρια πήραν η Σοβιετική Ενωση και η Τσεχοσλοβακία, η οποία είχε καλύτερη διαφορά τερμάτων από την ισόβαθμή της Ουαλία. Η Τουρκία ήταν τελευταία με 8 ήττες σε 8 αγώνες.

Η Ουγγαρία και η Αγγλία πέρασαν από τον 4ο όμιλο και από τον 5ο η Γιουγκοσλαβία και η Ιταλία. Η Ελλάδα πάλεψε, αλλά τερμάτισε 4η, πίσω από τη Δανία.

Οι Σκωτία, Βόρεια Ιρλανδία εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους από τον 6ο όμιλο, αφήνοντας έξω τις Σουηδία, Πορτογαλία. Από τον 7ο όμιλο, που συνέθεταν μόλις 3 ομάδες προκρίθηκε η Πολωνία.

Άρα, η Ευρώπη είχε 14 εισιτήρια, 13 από τα προκριματικά συν τη διοργανώτρια Ισπανία.

Η Βραζιλία, το Περού και η Χιλή προκρίθηκαν από τη Νότια Αμερική, η οποία είχε 4 ομάδες, συμπεριλαμβανομένης και της κατόχου του τίτλου Αργεντινής, που δεν έδωσε φυσικά προκριματικά.

Η μοίρα έφερε τούς δύο παραδοσιακούς εχθρούς να προκρίνονται από τη ζώνη της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής, το Σαλβαδόρ και τις Ονδούρες.

Τα δύο εισιτήρια της Αφρικής εξασφάλισαν η Αλγερία και το Καμερούν και τα δύο στη ζώνη Ασίας – Ωκεανίας το Κουβέιτ και η Νέα Ζηλανδία.

Μασκότ της διοργάνωσης, ίσως η πιο εμπνευσμένη στην ιστορία του θεσμού, ήταν ο «Ναρανχίτο», ένα πορτοκάλι (σ.σ. παραδοσιακό φρούτο της χώρας), ντυμένο στα χρώματα της Εθνικής Ισπανίας.

Αλλαγές στο σύστημα διεξαγωγής, αύξηση των συμμετοχών

Οι 24 ομάδες χωρίστηκαν σε 6 ομίλους των 4 ομάδων. Από κάθε όμιλο προκρίνονταν οι δύο πρώτες.

Οι 12 ομάδες της 2η φάσης θα χωρίζονταν σε 4 ομίλους των 3 ομάδων και οι νικήτριες θα εξασφάλιζαν τη συμμετοχή τους στους ημιτελικούς. Τα υπόλοιπα ήταν ευνόητα.

Στον 1ο όμιλο έγιναν μεγάλες μάχες. Η Πολωνία τερμάτισε πρώτη και δεύτερη ακολούθησε η Ιταλία που έφερε 3 ισοπαλίες. Είχε όμως καλύτερη επίθεση από το Καμερούν (2-2 γκολ έναντι 1-1), που έφερε επίσης 3 ισοπαλίες. Η Ιταλία έγινε η πρώτη ομάδα που προκρίθηκε από όμιλο χωρίς να σημειώσει νίκη.

Ο 2ος όμιλος ξεκίνησε με τεράστια έκπληξη. Στις 16 Ιουνίου, στη Χιχόν, η Αλγερία έβαλε τα γυαλιά στη Δυτική Γερμανία. Σκόρερ της αφρικανικής ομάδας ήταν οι Ραμπάχ Μαντζέρ, Λαχντάρ Μπελουμί, που έκαναν καριέρα μετέπειτα στα ευρωπαϊκά γήπεδα, ενώ το γκολ της Γερμανίας σημείωσε ο Ρουμενίγκε.

Η Αλγερία έκανε και δεύτερη νίκη, επί της Χιλής με 3-2, αλλά έπρεπε να περιμένει τον αγώνα Δυτική Γερμανία – Αυστρία που έγινε την επόμενη ημέρα.

Οι Γερμανοί νίκησαν με γκολ που πέτυχε στο 10’ ο Χρούμπες. Από εκείνο το σημείο και μετά ο αγώνας ήταν φιλικός. Οι αποδοκιμασίες στην εξέδρα ήταν έντονες. Ο Γερμανός σχολιαστής δεν περιέγραφε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ ο Αυστριακός σπορτκάστερ ζήτησε από τους φιλάθλους να κλείσουν τους τηλεοπτικούς δέκτες.

Οι Αλγερινοί διαμαρτυρήθηκαν, εις μάτην, στη ΦΙΦΑ. Ο τεχνικός της Γαλλίας, Μισέλ Ινταλγκό ήταν στο γήπεδο για να κατασκοπεύσει την επόμενη αντίπαλο της ομάδας του. Φεύγοντας εκνευρισμένος, τόνισε ειρωνικά: «Δώστε τους το Νόμπελ Ειρήνης».

Με το 1-0 του αγώνα, που ονομάστηκε «η ντροπή της Χιχόν», πέρασαν στην επόμενη φάση οι Δυτικογερμανοί και οι Αυστριακοί. Η Χιλή ήταν ο «φτωχός συγγενής» του ομίλου.

Από την επόμενη διοργάνωση η ΦΙΦΑ αποφάσισε να γίνονται την ίδια ημέρα και ώρα τα τελευταία παιχνίδια κάθε ομίλου.

Ο αγώνας του 3ου ομίλου Αργεντινή – Βέλγιο ήταν ο εναρκτήριος της διοργάνωσης. Έγινε στις 13 Ιουνίου, στο «Καμπ Νου». Οι «κόκκινοι διάβολοι» έκαναν την έκπληξη κερδίζοντας την παγκόσμια πρωταθλήτρια 1-0 με γκολ του Έρβιν Βάντενμπεργκ.

Πάντως πέρασαν μαζί στην επόμενη φάση, παρά το εκθαμβωτικό 10-1 της Ουγγαρίας επί του Σαλβαδόρ, που παραμένει η μεγαλύτερη σε εύρος νίκη στην ιστορία του θεσμού.

Τρία γκολ σημείωσε ο Λάσλο Κις. Μπήκε αλλά στο 56’ και σε 8 λεπτά (69’-76’) σημείωσε χατ τρικ, το πιο γρήγορο στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Στον 4ο όμιλο προχώρησαν οι Αγγλία, Γαλλία έναντι των Τσεχοσλοβακίας, Κουβέιτ.

Τα «τρία λιοντάρια» νίκησαν 3-1 τους «τρικολόρ» με τον Μπράιαν Ρόμπσον να σκοράρει στα 27’’, ένα από πιο γρήγορα γκολ στην ιστορία.

Ο μέσος της Αγγλίας πήρε δώρο μία αυθεντική γκραβούρα του διάσημου ζωγράφου Σαλβαδόρ Νταλί και ένα χρυσό ρολόι. Ο Ζαν Λικ Ετορί, ο τερματοφύλακας που δέχθηκε το γκολ, δέχθηκε ένα κιβώτιο αγκινάρες, το οποίο τον… περίμενε στο ξενοδοχείο όπου διέμενε η αποστολή των «τρικολόρ».

Στο παιχνίδι Γαλλία – Κουβέιτ 4-1 συνέβησαν κωμικοτραγικά γεγονότα. Η Γαλλία κέρδιζε 3-1 και ο Αλές Ζιρές σκόραρε, ήταν όμως οφσάιντ. Ακούστηκε σφύριγμα και οι Άραβες παίκτες σταμάτησαν. Το σφύριγμα είχε έρθει από την εξέδρα, αφού ο Σοβιετικός διαιτητής Μίροσλαβ Στούπαρ δεν είχε καταλογίσει την παράβαση.

Τότε, χίμηξε στον αγωνιστικό χώρο ο πρόεδρος της ομοσπονδίας του Κουβέιτ, ο σεΐχης Φαχάντ αλ Αχμάντ αλ Σαμπάχ, φορώντας την παραδοσιακή κελεμπία και τα ‘ψαλε σε έντονο ύφος στον Στούπαρ. Το γκολ ακυρώθηκε, στη συνέχεια, πάντως, οι Γάλλοι πέτυχαν και τέταρτο. Τις επόμενες ημέρες ο μεν σεΐχης τιμωρήθηκε με χρηματικό πρόστιμο, ο δε διαιτητής παρέδωσε το σήμα του στην επιτροπή διαιτησίας ΦΙΦΑ.

Στον 5ο όμιλο μετείχε η διοργανώτρια Ισπανία, η οποία σπρώχθηκε απροκάλυπτα για να περάσει στην επόμενη φάση, έστω και ως 2η, αφού ηττήθηκε στο τρίτο ματς από τη Βόρεια Ιρλανδία με 1-0.

Στο παιχνίδι αυτό έκανε ντεμπούτο ο Βορειοϊρλανδός επιθετικός Νόρμαν Γουάιτσαϊντ σε ηλικία 17 ετών και 41 ημερών και έγινε ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία, αφαιρώντας το σχετικό ρεκόρ από τον Πελέ.

Στον 6ο όμιλο όλοι γνώριζαν το φαβορί. Η Βραζιλία των Σόκρατες, Ζίκο, Φαλκάο, Σερέζο ήταν απολαυστική. Με εκπληκτικά γκολ των Σόκρατες, Έντερ νίκησε 2-1 τη Σοβιετική Ένωση, που είχε προηγηθεί με τον Μπαλ.

Η «σελεσάο» νίκησε 4-1 τη Σκωτία και 4-0 τη Νέα Ζηλανδία με σπουδαίες εμφανίσεις και πέρασε πρώτη. Την ακολούθησαν οι Σοβιετικοί, που προκρίθηκαν με καλύτερη διαφορά τερμάτων από τους Σκωτσέζους, οι οποίοι αποκλείστηκαν έτσι για τρίτη στη σειρά διοργάνωση.

Την εστία της ομάδας του Κονσταντίν Μπέσκοβ, υπεράσπιζε ο σπουδαίος Ρινάτ Ντασάεβ, ενώ αδέλφια ήταν οι δύο ρεζέρβες του στον πάγκο, ο Βίκτορ και ο Βιάτσεσλαβ Τσάνοβ.

Η 2η φάση

Τα ματς των 4 ομίλων της 2ης φάσης έγιναν σε 4 γήπεδα, ένα για κάθε όμιλο, ώστε να αποφύγουν οι ομάδες τις άσκοπες μετακινήσεις.

Ο 1ος όμιλος φιλοξενήθηκε στο «Καμπ Νου». Η Πολωνία ισοπέδωσε το Βέλγιο (3-0) με χατ τρικ του Ζμπίγκνιεβ Μπόνιεκ, ενώ οι Σοβιετικοί νίκησαν μόνο με 1-0 τους «κόκκινους διαβόλους» χάρη στο γκολ του Ογκανεσιάν.

Το ντέρμπι της ανατολικής Ευρώπης είχε πάθος, ένταση, δύναμη, αλλά δεν ξέφυγε από το 0-0, που έδωσε την πρόκριση στην Πολωνία. Δέχθηκε κίτρινη, όμως, ο Μπόνιεκ και θα έχανε τον ημιτελικό.

Τα ματς του 2ου ομίλου έγιναν στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Η Αγγλία και η Δυτική Γερμανία έμειναν στο 0-0. Η «νατσιονάλμανσαφτ» νίκησε κατόπιν 2-1 την Ισπανία (Λιτμπάρσκι, Φίσερ – Θαμόρα) και περίμενε…

Η Αγγλία ήθελε νίκη με 2 γκολ για να προκριθεί. Ο τεχνικός της Ρον Γκρίνγουντ βλέποντας τον χρόνο να κυλάει και το 0-0 να παραμένει έριξε στη μάχη για πρώτη φορά στη διοργάνωση τα δύο αστέρια της ομάδας, τους Τρέβορ Μπρούκινγκ, Κέβιν Κίγκαν, που ταλαιπωρούνταν από τραυματισμούς.

Στο 25λεπτο που έπαιξαν βελτίωσαν θεαματικά την εικόνα της Αγγλίας, είχαν ο καθένας τους από ένα δοκάρι, αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε, 0-0. Η Αγγλία αποκλείστηκε αήττητη και η Δυτική Γερμανία πέρασε στον ημιτελικό.

Οι τυχεροί, αναμφίβολα ήταν οι φίλαθλοι που παρακολούθησαν τον 3ο όμιλο, τα ματς του οποίου έγινα στο «Σαριά» της Βαρκελώνης, την έδρα της Εσπανιόλ.

Στον πρώτο αγώνα η Ιταλία νίκησε 2-1 την Αργεντινή (Ταρντέλι, Καμπρίνι -Πασαρέλα), που έμεινε με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Αμέρικο Γκαγιέγκο.

Στο δεύτερο ματς το θέαμα ήταν μοναδικό, όπως και το ξύλο. Η Βραζιλία νίκησε 3-1 την Αργεντινή με γκολ των Ζίκο, Σερζίνιο, Ζούνιορ. Ο Μαραντόνα αποβλήθηκε επειδή κλάδεψε… τον Μπατίστα και λίγο πριν τη λήξη σκόραρε για την «αλμπισελέστε» ο Ραμόν Ντίας.

Η μάχη του «Σαριά»

Το μεγάλο παιχνίδι, Ιταλία – Βραζιλία, έγινε στις 5 Ιουλίου και ήταν ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών. Η «σελεσάο» προκρινόταν και με ισοπαλία.

Οι παίκτες της όμως δεν ήθελαν να ακούσουν για άμυνα. Είχε δε και δύο αρνητικά, τον κατ’ ευφημισμό τερματοφύλακα Βάλντιρ Πέρεζ, που άφηνε στον πάγκο τον σπουδαίο Έμερσον Λεάο και τον δυσκίνητο και άτεχνο (σπάνιο για Βραζιλιάνο διεθνή της εποχής) σέντερ φορ Σερζίνιο.

Τους δύο παίκτες είχε επιβάλει ο προπονητής Τέλε Σαντάνα, επειδή προέρχονταν από τη Σάο Πάουλο. Συμπτωματικά, ο Σαντάνα είχε ξεκινήσει την καριέρα του από την «τρικολόρ» ως τερματοφύλακας, αλλά στη συνέχεια αγωνίστηκε ως επιθετικός.

Η Ιταλία, που αγκομάχησε να περάσει από την πρώτη φάση κι έδειξε τη δύναμή της, κερδίζοντας την Αργεντινή, ήθελε μόνο νίκη. Και την πέτυχε.

Ο Πάολο Ρόσι ήταν ασταμάτητος. Όσες φορές ακούμπησε την μπάλα αυτή κατέληξε στα δίχτυα. Σημείωσε χατ τρικ. Ήταν το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του με τη γαλάζια φανέλα. Σ’ αυτόν τον αγώνα δεν διέπρεψε μόνον ο Ρόσι, αλλά και ο… Βραζιλιάνος της Ιταλίας, ο «δαντελένιος» Τζανκάρλο Αντονιόνι.

Η «σελεσάο», που υπερείχε στο μεγαλύτερο διάστημα, ισοφάρισε σε 1-1 με τον Σόκρατες και σε 2-2 με τον Φαλκάο, αλλά δεν είχε απάντηση στο τρίτο γκολ του επιθετικού της «σκουάντρα ατζούρα».

Ο Ρόσι συμμετείχε στο σκάνδαλο «Τοτονέρο» με τους «στημένους» αγώνες, τιμωρήθηκε αρχικά με τριετή αποκλεισμό, αλλά η ποινή αργότερα έγινε διετής, αφού τον αγόρασε η Γιουβέντους. Ο τεχνικός των «ατζούρι», Έντζο Μπέαρτζοτ τον εμπιστευόταν πολύ και δικαιώθηκε.

Η Ιταλία προκρίθηκε, αποκλείοντας την πιο θεαματική Βραζιλία όλων των εποχών, πιο ελκυστική ακόμη και απ’ αυτήν του 1970, που είχε τους Πελέ, Ζαϊρζίνιο, Ριβελίνο.

Οι αγώνες του 4ου ομίλου διεξήχθησαν στο «Βιθέντε Καλντερόν». Η Γαλλία έκανε πάρτι με αντιπάλους την Αυστρία (1-0, Ζενγκινί) και τη Βόρεια Ιρλανδία (4-1, Ζιρές 2 γκολ, Ροστό 2 γκολ – Άρμστρονγκ).

Οι «τρικολόρ» εμφάνισαν μια από τις πληρέστερες τετράδες μέσων στην ιστορία του ποδοσφαίρου, την οποία αποτελούσαν οι Μισέλ Πλατινί, Αλέν Ζιρές, Ζαν Τιγκανά, Μπερνάρ Ζενγκινί. Ο αγώνας Βόρεια Ιρλανδία – Αυστρία έληξε 2-2.

Ιταλικός περίπατος

Ο απογευματινός, πρώτος ημιτελικός της 8ης Ιουλίου, στο «Καμπ Νου», ήταν παράσταση για μία ομάδα. Η Ιταλία έπαιξε όπως ήθελε την Πολωνία, από την οποία έλειπε ο τιμωρημένος Μπόνιεκ.

Πρωταγωνιστής ήταν και πάλι ο Πάολο Ρόσι. Με δύο γκολ, στο 22’ και στο 73’, χάρισε τη νίκη στους «ατζούρι» με 2-0 και την πρόκριση στον τελικό, μετά από 12 χρόνια.

Σουμάχερ, ο κουρέας… της Σεβίλλης

Ο βραδινός ημιτελικός της 8ης Ιουλίου, στο «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» δεν είχε ξεκάθαρο φαβορί. Οι φαντεζί Γάλλοι αντιμετώπισαν τους «μηχανοκίνητους» Δυτικογερμανούς.

Ο Λιτμπάρσκι στο 18’ έδωσε προβάδισμα στη «νατσιονάλμανσαφτ», αλλά οι «τρικολόρ» ισοφάρισαν στο 27’ με πέναλτι του Πλατινί.

Στο 62’ έγινε η φάση που σημάδεψε τον αγώνα Ο Μπατιστόν έφυγε μόνος του στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, βρέθηκε απέναντι από τον Σουμάχερ, πλάσαρε, η μπάλα έφυγε άουτ, αλλά ο Δυτικογερμανός τερματοφύλακας σημάδεψε αντί για την μπάλα τον Γάλλο αμυντικό.

Έπεσε με όλο το σώμα του πάνω στο κεφάλι του Μπατιστόν. Ο Γάλλος παίκτης ξάπλωσε στο χόρτο. Υπέστη διάσειση, κάταγμα στην κάτω γνάθο και έχασε δύο δόντια.

Το πέναλτι και η κόκκινη για τον Σουμάχερ, γιατί ο Μπατιστόν ήταν ξεκάθαρα εντός περιοχής, έγιναν… άουτ. Ο Ολλανδός διαιτητής Τσαρλς Κόρφερ υπέδειξε απλά άουτ, με τους Γάλλους να διαμαρτύρονται δικαιολογημένα.

«Το γήπεδο ήταν σαν διάδρομος, σαν να βρίσκομαι στα Ηλύσια πεδία στις 5 το πρωί μήνα Αύγουστο. Το μόνο που θυμάμαι είναι να με πλησιάζει ένας μαυροφορεμένος άντρας, τίποτα άλλο», είπε μετά από καιρό ο Μπατιστόν.

«Έφτασα στη μπάλα όταν ο Μπατιστόν ήταν λίγο πιο μπροστά. Πήδηξα χωρίς να γνωρίζω που ήταν η μπάλα, με τα γόνατα ίσια, αλλά γύρισα και τον χτύπησα με τη λεκάνη. Θα έκανα πάλι το ίδιο, αλλάζοντας μόνο τον Πατρίκ που ήταν αναίσθητος στον αγωνιστικό χώρο», τόνισε 25 χρόνια μετά το συμβάν ο Σουμάχερ.

Ο αγώνας συνεχίστηκε. Στο 90’ ο Αμορός είχε δοκάρι. Στην παράταση οι Γάλλοι έδειξαν να έχουν το πάνω χέρι. Με βολέ του Τρεζόρ στο 92’ και άπιαστο σουτ του Ζιρές στο 98’ προηγήθηκαν 3-1.

Ο Γιουπ Ντέρβαλ έπαιξε το τελευταίο του χαρτί, χρησιμοποιώντας τον Ρουμενίγκε, έστω και τραυματία. Ο αρχηγός μείωσε στο 102’ και στο 108’ ο Φίσερ ισοφάρισε σε 3-3 με ανάποδο εναέριο βολέ. Οι Γερμανοί είχαν επιστρέψει… Το 3-3 δεν άλλαξε.

Για πρώτη φορά στην ιστορία ένα ματς Παγκοσμίου Κυπέλλου οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Οι «τρικολόρ» αν και προηγήθηκαν 3-2, αφού ο Ετορί απέκρουσε το χτύπημα του Στίλικε, ηττήθηκαν στο τέλος με 5-4.

Ο Σουμάχερ απέκρουσε τα χτυπήματα των Σιξ, Μποσίς και ο Χρούμπες πέτυχε το νικητήριο των Δυτικογερμανών.

Ο Στίλικε έχασε το πέναλτι κι έκλαψε. Δεν παρακολούθησε την εξέλιξη των πέναλτι από εκεί και μετά, παρά σηκώθηκε να πανηγυρίσει όταν είδε τους συμπαίκτες του να τρέχουν προς τον Χρούμπες.

Λίγο αργότερα, όμως, θυμήθηκε ότι… είναι Γερμανός και έριξε το «καρφί» του: «Πως είναι δυνατόν να ηττηθεί μια ομάδα που έχει έμβλημα τον αετό (σ.σ. η Δυτική Γερμανία) από μια άλλη που έχει έμβλημα τον κόκορα (σ.σ. η Γαλλία);».

Οι Γάλλοι, απογοητευμένοι από την ήττα στον ημιτελικό και κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια, ηττήθηκαν στον μικρό τελικό της 10ης Ιουλίου, που διεξήχθη στην Αλικάντε. Η Πολωνία επικράτησε με 3-2 (Σάρμαχ, Μαγέβσκι, Κούπτσεβιτς – Ζιράρ, Κουριόλ). Ο Πλατινί δεν πήρε μέρος στο ματς, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία στον ημιτελικό με τη Δυτική Γερμανία.

Bell’ Italia

Στις 11 Ιουλίου το κατάμεστο από 90.000 φιλάθλους «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» φιλοξένησε τον τελικό, του οποίου προηγήθηκε μπόλικο παρασκήνιο.

Οι «ατζούρι» κατηγορήθηκαν ότι είχαν χρησιμοποιήσει την απαγορευμένη ουσία «κανθαριδίνη», γι’ αυτό και παρουσιάστηκαν μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο από τη 2η φάση και μετά.

Ο Έντζο Μπέαρτζοτ ρωτήθηκε πως βελτιώθηκε κατακόρυφα η απόδοση της ιταλικής ομάδας και απάντησε κατ’ άλλους με ειρωνεία, κατ’ άλλους με χιούμορ: «Μας έκανε καλό ο αέρας της Γαλικίας (σ.σ. η Ιταλία έδωσε όλα τα παιχνίδια του ομίλου της 1ης φάσης στο Βίγκο της Γαλικίας).

Ο γερμανικός Τύπος άσκησε σκληρή κριτική στον Γιουπ Ντέρβαλ, ο οποίος είχε χάσει τον έλεγχο στα αποδυτήρια. Ο Ντέρβαλ προτιμούσε να χρησιμοποιεί βασικό τον Ρουμενίγκε, που αντιμετώπιζε συχνά πυκνά τραυματισμούς.

Ο Χρούμπες, που έπαιζε συνήθως αλλαγή, ούρλιαζε συνεχώς μπροστά στους συμπαίκτες του: «Προτιμάει (σ.σ. ο Ντέρβαλ) να βάζει τον σακάτη αντί για μένα».

Οι Δυτικογερμανοί ξέχωρα από την κούραση του ψυχοφθόρου ημιτελικού ταλαιπωρήθηκαν και εκτός γηπέδου, αφού μετέβησαν στη Μαδρίτη ξάγρυπνοι, λόγω της πολύωρης καθυστέρησης της πτήσης από τη Σεβίλλη για την ισπανική πρωτεύουσα.

Παράλληλα, δεν είχαν και πολλές λύσεις στη μεσαία γραμμή. Ένας από τους κορυφαίους τεχνίτες, ο Μπερντ Σούστερ, δεν ταξίδεψε καν στην Ισπανία, αφού προτίμησε να χάσει το Μουντιάλ, παρά να πάρει στα χέρια του το χαρτί διαζυγίου από τη σύζυγό του.

Το μομέντουμ ήταν με την Ιταλία. Κι ας έχασε πέναλτι (το πρώτο σε τελικό) στο 24’ με τον Καμπρίνι, που έστειλε την μπάλα άουτ. Στο δεύτερο ημίχρονο η υπεροχή της «μπότας» ήταν καθολική.

Στο 57’ οι «ατζούρι» κέρδισαν φάουλ, έπαιξαν γρήγορα την μπάλα και από τη σέντρα που επιχείρησε ο Τζεντίλε σκόραραν. Με ποιον άλλον, τον Ρόσι φυσικά, που νίκησε με κεφαλιά τον Σουμάχερ.

Στο 69’ ο Ταρντέλι πέτυχε το 2-0 με δυνατό φαλτσαριστό σουτ, αλλά εκείνος που έκανε τον γύρο του κόσμου ήταν ο έξαλλος και πλήρους έντασης πανηγυρισμός του μέσου της Γιουβέντους. Ο Αλτομπέλι στο 81’ σημείωσε το 3-0 και ο Μπράιτνερ στο 83’ διαμόρφωσε το τελικό 3-1, μετριάζοντας την ήττα της «νατσιονάλμανσαφτ».

Η Ιταλία κατέκτησε το τρόπαιο μετά από 44 χρόνια, το τρίτο συνολικά και ισοφάρισε σε τίτλους τη Βραζιλία.

Ο Ντίνο Τζοφ έγινε ο γηραιότερος αρχηγός που σήκωσε Παγκόσμιο Κύπελλο, σε ηλικία 40 ετών, 4 μηνών και 13 ημερών.

Χαρακτηριστική δε ήταν και η φιγούρα του 85χρονου τότε προέδρου της ιταλικής δημοκρατίας και φανατικού ποδοσφαιρόφιλου, του Σάντρο Περτίνι, που πανηγύριζε τα γκολ της «σκουάντρα ατζούρα».

Ιταλία (Έντζο Μπέαρτζοτ, 5-3-2): Ντίνο Τζοφ (αρχηγός), Τζουζέπε Μπέργκομι, Κλαούντιο Τζεντίλε, Φούλβιο Κολοβάτι, Γκαετάνο Σιρέα, Αντόνιο Καμπρίνι, Γκαμπριέλε Οριάλι, Μάρκο Ταρντέλι, Μπρούνο Κόντι, Φραντσέσκο Γκρατσιάνι (8’ Σάντρο Αλτομπέλι, 88’ Φράνκο Καούζιο), Πάολο Ρόσι.

Δυτική Γερμανία: (Γιουπ Ντέρβαλ, 4-3-3): Χάραλντ «Τόνι» Σουμάχερ, Μάνφρεντ Καλτς, Ούλι Στίλικε, Καρλ Χάιντς Φέρστερ, Μπερντ Φέρστερ, Βόλφγκανγκ Ντρέμλερ (63’ Χορστ Χρούμπες), Πάουλ Μπράιτνερ, Χανς Πέτερ Μπρίγκελ, Πιέρ Λιτμπάρσκι, Κλάους Φίσερ, Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (αρχηγός) (70’ Χάνσι Μίλερ).

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ 1982 ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 13 Ιουνίου – 11 Ιουλίου 1982

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 24

ΘΕΑΤΕΣ: 2.109.723 (μ. όρος ανά αγώνα 40.571)

ΓΗΠΕΔΑ: 17 (Σαντιάγκο Μπερναμπέου – Μαδρίτη, Βιθέντε Καλντερόν – Μαδρίτη, Καμπ Νου – Βαρκελώνη, Σαριά – Βαρκελώνη, Χοσέ Ρίκο Πέρεθ – Αλικάντε, Ελ Μολινόν – Χιχόν, Σαν Μαμές – Μπιλμπάο, Ριαθόρ – Λα Κορούνια, Κάρλος Ταρτιέρε – Οβιέδο, Λουίς Κασανόβα – Βαλένθια, Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν – Σεβίλλη, Μπενίτο Βιγιαμαρίν – Σεβίλλη, Μπαλάιδος – Βίγκο, Λα Ρομαρέδα – Θαραγόθα, Λα Ροσαλέδα – Μάλαγα, Νουέβο Χοσέ Θορίγια – Βαγιαδολίδ, Νουέβο Εστάδιο – Έλτσε).

ΑΓΩΝΕΣ: 52

ΓΚΟΛ: 146 (μ. όρος ανά αγώνα 2,81)

ΠΕΝΑΛΤΙ: 10 (εύστοχα 8)

ΑΠΟΒΟΛΕΣ: 5

ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ: Πάολο Ρόσι (Ιταλία) 6 γκολ